Το μεγαλύτερο hit του Broadway των τελευταίων χρόνων, βρήκε πριν από λίγες μέρες μέσω του Disney+ το δρόμο του προς το παγκόσμιο κοινό. Ένα μουσικά ευφυέστατο και εξαιρετικά διασκεδαστικό μιούζικαλ, το Hamilton μιλάει για την ιστορία της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Ή αλλιώς, για το πώς ένας μετανάστης από το Πουέρτο Ρίκο κατάφερε να αλλάξει την καλλιτεχνική κουλτούρα της Αμερικής των 2010s.
Alexander Hamilton
Ήταν το 2012 όταν ένας πρωτοεμφανιζόμενος πουερτορικανός δημιουργός, o Lin Manuel Miranda, έχοντας μόλις ανεβάσει το πρώτο του μιούζικαλ στο Broadway, εμφανίζεται στην εκδήλωση “Evening of Poetry, Music and the Spoken Word” του Λευκού Οίκου για να παρουσιάσει κομμάτια από το έργο του “In The Heights”. Αντ’ αυτού, ξεκινά να τραγουδάει – ραπάρει ένα κομμάτι για τη ζωή του Alexander Hamilton, ενός από τους Εθνοπατέρες των ΗΠΑ, προς έκπληξη όλων – ακόμη και του ίδιου του Barack Obama. Περίπου 8 χρόνια, 11 Tony, ένα Pulitzer, 1 Grammy και χιλιάδες εισιτήρια και μια ταινία αργότερα, το μιούζικαλ Hamilton αποτελεί το θεατρικό φαινόμενο της τελευταίας εικοσαετίας.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει το συγκεκριμένο μιούζικαλ τόσο αξιοσημείωτο;
Ο ίδιος ο Lin Manuel Miranda είπε πως, διαβάζοντας τη βιογραφία του Alexander Hamilton, ένιωσε πως διαβάζει την πραγματική ιστορία του αμερικανικού έθνους και ιδιαίτερα της ραπ μουσικής. Στον ορφανό, φτωχό μετανάστη που κατάφερε να γίνει ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της πολιτικής ιστορίας της Αμερικής, ο Miranda είδε την παραλληλία με τη ραπ, όπου παιδιά των δρόμων, λέγοντας με πάθος την ιστορία τους, κατάφεραν να αλλάξουν την ποπ κουλτούρα. Και μάλλον πέτυχε διάνα. Σε απόλυτα σύγχρονους μουσικούς ρυθμούς, με ρίμες, πολύ groove, λίγη τζαζ, πολύ χορό, και κυρίως κανένα στερεοτυπικό θεατρικό καλούπι, η ιστορία της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ και των ανθρώπων πίσω από αυτή μετατράπηκε σε έναν μουσικό κυκεώνα της ίδιας της αμερικανικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Βλέποντας κανείς το Hamilton, ειδικά σε περιόδους πολιτικά φορτισμένες όπως αυτή, καταλαβαίνει γιατί δεν πρόκειται απλά για ένα μιούζικαλ αλλά για ένα μανιφέστο. Αρχικά, η ιστορία αποποιείται της επιστημονικότητας και της σοβαροφάνειάς της και γίνεται ένα παιχνίδι, ευχάριστο και κατανοητό για τον καθένα. Προφανώς και η τέχνη του θεάματος δεν έχει απόλυτα διδακτικό σκοπό και δεν απαιτεί την αντικειμενικότητα της ακαδημαϊκής προσέγγισης των γεγονότων. Όμως μέσα από αυτό το έργο, χιλιάδες νέοι, γέροι και παιδιά – ή στην περίπτωσή μου άνθρωποι από την άλλη μεριά του πλανήτη που δεν είχαν ιδέα από αμερικανική πολιτική ιστορία -, έμαθαν ονόματα όπως αυτά των Hamilton, Jefferson, Adams και πήραν έναυσμα ώστε να αναζητήσουν την ιστορία έξω από τα σχολικά βιβλία.
Ο ίδιος ο Lin Manuel Miranda αναφέρεται στο έργο του ως “America then, as told by America now”.
Η μεγαλύτερη όμως καινοτομία του έργου αυτού είναι η άνεση με την οποία βάζει την πολυπολιτισμικότητα στη θεατρική σκηνή, και όχι μόνο μουσικά
Το Original Broadway Cast που βλέπουμε στην ταινία, αλλά και όλες οι υπόλοιπες παραγωγές του συγκεκριμένου έργου, φέρνουν στη σκηνή ένα πλήθος ηθοποιών που η καταγωγή και το χρώμα τους μπορεί να είναι ασύμβατα με την ιστορική πραγματικότητα της υπόθεσης. Είναι όμως απόλυτα συμβατά με την υπάρχουσα κατάσταση της Αμερικής, στην οποία και απευθύνεται το έργο. Αυτό είναι και το κλειδί της επιτυχίας. Λευκοί, Λατίνοι, Ασιάτες και Αφροαμερικανοί έχουν ίσο μερίδιο στην ιστορία της χώρας τους, μιλούν γι’ αυτή μέσα από τη δική τους, σύγχρονη μουσική και αφήνουν χώρο σε κάθε αμερικανό πολίτη – ανεξαρτήτως φυλής και καταγωγής – να ταυτιστεί και να νιώσει πως η ιστορία του τόπου του πραγματικά τον αφορά και μπορεί να είναι μέρος της.
Πέρα λοιπόν από την προφανή μουσική και θεατρική επιτυχία του συγκεκριμένου έργου, ο Miranda και η παρέα του μέσα από το Hamilton κατάφεραν και μια ακόμα μεγαλύτερη νίκη.
Σε μια Αμερική που βράζει, ένα αυθεντικά αμερικανικό μιούζικαλ μπόρεσε να δείξει πως η ιστορία – όπως και η τέχνη – , απευθύνεται σε όλους, αφορά όλους, έχει τη δυνατότητα να γίνει διασκεδαστική χωρίς καμία προκατάληψη.
