Με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Franz Kafka, το Goethe-Institut Thessaloniki παρουσιάζει μια σειρά από δράσεις και η θεατρική παράσταση «Μηχανή Κάφκα» είναι μια από αυτές. Περιμένοντας στον προθάλαμο και χαζεύοντας την έκθεση “Komplett Kafka” δεν μπορούν παρά να μου κινήσουν την περιέργεια τέσσερις άνθρωποι. Ένας κύριος με πολύχρωμο μαντήλι στην είσοδο της σκηνής, κάπως ύποπτος. Δύο κοπέλες που βαδίζουν πάνω-κάτω τον διάδρομο φορώντας γυαλιά ηλίου σε εσωτερικό χώρο, δίνοντάς μας μηδενική σημασία. Και ένας κύριος που σφουγγαρίζει – μάλλον ο επιστάτης που καθαρίζει τον χώρο μετά το πέρας των μαθημάτων.
Μπαίνοντας στην αίθουσα συνειδητοποιώ ότι η θέση μου βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τη σκηνή, και πιο συγκεκριμένα, ότι μας χωρίζει μόνο μια κολλητική ταινία στο πάτωμα. Πριν προλάβω να επεξεργαστώ καλά-καλά τον χώρο, όλοι οι ηθοποιοί μπαίνουν στην αίθουσα – μαζί με τον «επιστάτη» – φωνάζοντας στα γερμανικά «Η παράσταση αρχίζει!».
Τρεις άνθρωποι στο κέντρο της σκηνής να περιγράφουν μια απάνθρωπη μηχανή εκτέλεσης θανατοποινιτών σαν από άλλη εποχή και οι κοπέλες με τα γυαλιά στις δύο άκρες της αίθουσας, πίσω από το κοινό, να συζητούν εύθυμα στον 21ο αιώνα για μπάλες μπιλιάρδου και ερωτικές περιπτύξεις.
Μια παράσταση που καταδικάζει τη στυγνή βία, αλλά και το φιλοθεάμον κοινό αυτής
Κατακρίνει την επιλεκτική άγνοια του είδους μας και προτρέπει να σηκωθούμε επιτέλους από τον καναπέ μας και να αλλάξουμε τον κόσμο. Ή έστω να τολμήσουμε να πούμε τη γνώμη μας. Η φράση «η εμπλοκή σε ξένες υποθέσεις δημιουργεί πάντοτε προβλήματα» επαναλαμβάνεται πολλές φορές μέσα στην παράσταση και από τότε δεν έχω σταματήσει να τη σκέφτομαι.
Χωρίς πολλά λόγια, λοιπόν, σας προτρέπω αν είστε στη Θεσσαλονίκη να πάρετε τα αγαπημένα σας πρόσωπα, να δείτε αυτή τη συγκλονιστική παράσταση και μετά να βγείτε σε κάποιο μπαρ να ξετυλίξετε τις σκέψεις και τις ανησυχίες σας.
Εισιτήρια για την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ.
