Συντάκτης: Χρήστος Χριστακίδης
Οι φανταστικοί χαρακτήρες που μας παρουσίασε ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν στο “Unbreakable” και στο “Split” συναντιούνται στο “Glass”, στο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτού του ιδιαίτερου κινηματογραφικού σύμπαντος.
Όταν στο τέλος του “Split” το 2017 έκανε την εμφάνιση ο Ντέιβιντ Νταν, ο χαρακτήρας του Μπρους Γουίλις από το “Unbreakable” (2000), στο μυαλό όσων είχαν δει και τις δύο ταινίες χτύπησε ένα καμπανάκι. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος των ταινιών αυτών, Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, χωρίς καμία προειδοποίηση, δημιούργησε ένα καινούριο κινηματογραφικό σύμπαν. Το τρίτο μέρος αυτού του σύμπαντος, λοιπόν, δεν άργησε να έρθει, αφού δύο χρόνια μετά μας παρουσιάζει το “Glass“, τη ταινία που συγκεντρώνει τους τρεις βασικούς χαρακτήρες των προηγούμενων δύο.
Η επιτυχία του “Split”, δύο χρόνια πριν, οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό και στο σενάριο της ταινίας, το οποίο ξέφυγε από τα υπόλοιπα θρίλερ με απαγωγές ανθρώπων, αλλά και στην εξωπραγματική ερμηνεία του Τζέιμς ΜακΑβόι ως Κέβιν Γουέντελ Κραμπ. Ο Σκοτσέζος ηθοποιός κατάφερε να μας καθηλώσει με ένα από τους πιο φρικιαστικούς ρόλους των τελευταίων χρόνων, υποδυόμενος ούτε μία, ούτε δύο, αλλά εννιά διαφορετικές προσωπικότητες. Ο ιδιαίτερος αυτός χαρακτήρας, άρτια γραμμένος από τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, μαζί με την σύνδεση με τους χαρακτήρες του “Unbreakable”, δημιούργησαν το hype για την φετινή ταινία, το “Glass”.
Πλοκή
Δεκαεννιά χρόνια μετά το ατύχημα που του άλλαξε τη ζωή, ο Ντέιβιντ Νταν συνεχίζει να κυνηγάει κακοποιούς και να παίρνει τον νόμο στα χέρια του. Στην προσπάθεια του να πιάσει τον Κέβιν Γουέντελ Κραμπ, ο οποίος μαζί με τις υπόλοιπες 24 προσωπικότητες συνεχίζουν να προκαλούν τρόμο στη Φιλαδέλφεια, αιχμαλωτίζεται από την αστυνομία και καταλήγει έγκλειστος σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα μαζί του. Υπό την επιτήρηση της ψυχολόγου Ελ Στέιπλ, οι δύο άνδρες θα αμφισβητήσουν για πρώτη φορά τη φύση των εξωπραγματικών ικανοτήτων τους, ενώ ο Νταν θα βρει έναν παλιό γνωστό του στο ίδρυμα, τον Ελάιτζα Πράις.
Πρώτα Σχόλια
Στο “Glass”, ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν προσπαθεί να προσφέρει κάτι διαφορετικό στο κοινό. Κάτι που δεν έχουν δει οι θεατές σε όλες αυτές της superhero ταινίες των τελευταίων χρόνων. Αυτό δεν είναι άλλο από το στοιχείο της αμφισβήτησης. Τόσα χρόνια βλέπουμε χαρακτήρες στην μεγάλη οθόνη με εξωπραγματικές ικανότητες και ποτέ δεν τους έχουμε αμφισβητήσει. Αυτό συμβαίνει διότι γνωρίζουμε ότι αυτοί οι χαρακτήρες είναι βγαλμένοι από κόμικ. Τι συμβαίνει όμως όταν οι ικανότητες κάποιων μπορεί να αγγίζουν τον ρεαλισμό, και τελικά ίσως να μη είναι κάτι παραπάνω από απλά ταλέντα; Το σενάριο του “Glass”, βασίζεται πάνω σε αυτήν την ιδέα, ότι ο Ντέιβιντ Νταν και οι υπόλοιποι χαρακτήρες μπορεί να μην ανήκουν σε κάποιο είδος υπερηρώων αλλά απλά έχουν κάποια ιδιαίτερα ταλέντα.
Η ιδιαίτερη αυτή προσπάθεια του Σιάμαλαν έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά σε πολλά σημεία αυτό χάνεται. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω της έντονης αφηγηματικής φύσης της ταινίας, της οποίας μεγάλο κομμάτι αποτελούν οι διάλογοι και οι μονόλογοι των πρωταγωνιστών. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες δύο ταινίες, στο “Glass”, η δράση και το σασπένς περνούν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό δεν ισχύει μόνο για το πρώτο τέταρτο και το τελευταίο μισάωρο της ταινίας, κομμάτια στα οποία ο Σιάμαλαν τα δίνει πραγματικά όλα, μπλέκοντας τους χαρακτήρες όμορφα και αποδεικνύοντας πως η δημιουργία του σύμπαντος αυτού δεν ήταν τελικά κακή ιδέα. Η αίγλη του “Split” και του “Unbreakable” χάνεται ελαφρώς μέσα στον έντονο κυνισμό του σεναρίου αλλά το “Glass” δεν παύει να αποτελεί μια ενδιαφέρουσα κατάληξη στην τριλογία.
Ερμηνείες
Τι μπορούμε να πούμε για την ερμηνεία του Τζέιμς ΜακΑβόι στον ρόλο του Κέβιν Γουέντελ Κραμπ; Ο 39χρονος ηθοποιός καταφέρνει να εναλλάσσεται με χαρακτηριστική μαεστρία ανάμεσα σε παιδικές, γυναικείες και αντρικές προσωπικότητες. Στο “Split” μας παρουσίασε εννέα, ενώ εδώ το πράγμα ξεφεύγει και οι προσωπικότητες που βγαίνουν στην επιφάνεια είναι τουλάχιστον οι διπλάσιες με πιο πετυχημένες και πάλι αυτές της Πατρίσια και του Χέντγουιγκ. Ο Σκοτσέζος είναι γι’ ακόμη μία φορά καταπληκτικός και η ερμηνεία του είναι σοκαριστική.
Ο Σάμιουελ Τζάκσον δεν χρειαζόταν να προσπαθήσει και πολύ για να πείσει το κοινό ως Mr. Glass. Μετρημένος και σοβαρός κάθεται στην καρέκλα του και στην ουσία το πράγμα κυλάει από μόνο του. Το ίδιο κάνει και ο Μπρους Γουίλις, ο οποίος ξεχωρίζει όταν η ταινία βρίσκεται στο στοιχεία του, στη δράση. Κάποιο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η Σάρα Πόλσον στον ρόλο της Ελ Στέιπλ, η οποία ξέρεις ότι κρύβει κάτι πίσω από την συμπάθεια που δείχνει για τους ασθενείς της, αλλά το εξαιρετικό poker face της σε μπερδεύει μέχρι τέλους.
Συνεπώς
Το “Glass” μπορεί να έχει λάθη και ίσως να είναι η υποδεέστερη ταινία της τριλογίας αλλά δεν παύει να αποτελεί μία αξιομνημόνευτη προσπάθεια. Ο Σιάμαλαν επιχείρησε κάτι διαφορετικό και αυτό απαιτεί κάποιο σθένος. Ωστόσο, κάτι μας λέει πως αν και η τριλογία ολοκληρώθηκε, το “Glass” δεν ήταν το τελευταίο κεφάλαιο αυτού του κινηματογραφικού σύμπαντος.
Με την υποστήριξη του Cineplexx
