Εσύ που άνοιξες αυτό το άρθρο ενδεχομένως να μην πήρες αυτό που ζητούσες από τις φετινές πανελλήνιες. Ή μπορεί να είσαι ένας απογοητευμένος γονέας που ψάχνει απελπισμένα πρακτικές διαχείρισης του παιδιού του, που δεν πήρε αυτό που ζητούσε από τις φετινές πανελλήνιες. Ή, από την άλλη, μπορεί να μην σου συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω. Πιθανόν να είσαι ένας αναγνώστης που περιμένει να διαβάσει άλλη μια άποψη για το φλέγον ζήτημα αυτής της επίπονης εξέτασης, που κάθε χρόνο επιβεβαιώνει πόσο πίσω βρίσκεται ιδεολογικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα σε σχέση με τις προδιαγραφές του εξωτερικού. Αλλά εγώ δεν θα σου δώσω αυτό.
Θα ήταν, κρίνω, άσκοπο να χρονοτριβώ φλυαρώντας για το πόσο λάθος είναι αυτός ο τρόπος εισαγωγής στο πανεπιστήμιο.
Πόσο εξευτελιστικά επώδυνος για τη ψυχική και ενίοτε σωματική μας υγεία και πόσο δεν θα έπρεπε να υφίσταται. Θεωρώ ότι πλέον κανείς δεν μας ακούει. Επομένως, μιας που πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, αποφάσισα, όταν ήρθε η σειρά μου, να αντιμετωπίσω τις πανελλήνιες ως μία προσωπική μάχη. Για να λέμε του λόγου το αληθές, βέβαια, τότε αντιμετώπισα την κατάσταση με ουδεμία ψυχραιμία, πολύ καφέ και διαφορετικό χρώμα κάλτσες- απελπισμένες προσπάθειες για να έχει κάποιο νόημα η ζωή-.
Ωστόσο, βρίσκομαι πλέον στη θέση να πω σε εσένα, που η ζωή σου όλη κρίνεται από ένα συνδυασμό αριθμών, που θεωρείς ότι όλο σου το είναι ξεκινάει και τελειώνει με την έκβαση των αποτελεσμάτων, ότι στο τέλος, είναι απλά μια μάχη. Σπουδαία. Ίσως και ανάμεσα στις σπουδαιότερες. Αλλά είναι μία. Είναι ίσως ο πρώτος, από τους αναρίθμητους αγώνες που επρόκειτο να δώσεις στη μετέπειτα ζωή σου και αξίζει φυσικά την αφοσίωση και την ενέργεια σου. Ωστόσο θα πρέπει να διαφυλάσσεις τον εαυτό σου και να φροντίσεις να μην τον φθείρει αυτή η διαδικασία. Γιατί μετέπειτα τι θα έχει μείνει για τις μάχες που έρχονται; Και πίστεψε με, οι επόμενες, τρώνε τις πανελλήνιες για πρωινό.
Εσύ που θα ξεκινήσεις τη διαδικασία των πανελληνίων, και εσύ που είσαι πάνω από τον υπολογιστή για τα μόρια και εσύ που το πέρασες και ούτε που θες να το θυμάσαι:
Eίσαι πολλά περισσότερα από τέσσερις κακογραμμένες με μουτζούρες κόλλες.
Φρόντισε να αποκομίσεις ό,τι επωφελές έχει να σου προσφέρει αυτό το βίωμα σου όπως την εξάσκηση στις τεχνικές διαβάσματος που δουλεύουν σε σένα, το όριο της υπομονής σου και τις ώρες που είσαι πιο παραγωγικός, γιατί θα σου χρειαστούν. Κράτα το κυριότερο δίδαγμα: Ο αντίπαλος σου είναι μόνο ο εαυτός σου. Αυτόν έχεις να ανταγωνιστείς και να ξεπεράσεις. Και όλα τα άλλα άφησε τα να κυλούν γιατί σου ορκίζομαι ότι το τέλος του κόσμου θα είναι πολύ πιο εντυπωσιακό από αυτό.
Αν είσαι και εσύ αθεράπευτα ρομαντικός, τότε παρομοίασε τον εαυτό σου με ένα ουράνιο τόξο.
Και στη συνέχεια, παρομοίασε τις εξετάσεις αυτές με κάποιον που σου επιβάλλει να χρησιμοποιήσεις δύο μόνο αποχρώσεις σου. Να πορεύεσαι με την ιδέα ότι διαθέτεις πολλά ακόμη χρώματα να αναδείξεις. Κι ότι ο δρόμος για να βρεθείς στο σημείο που πάντα ήθελες μόλις ξεκίνησε. Δώσε τη μάχη σου, αλλά να είσαι έτοιμος να ζήσεις με το ενδεχόμενο τα πράγματα να πάρουν διαφορετική τροπή και μην ανάγεις το γεγονός αυτό σε προσωπική αποτυχία που σε ορίζει σαν άνθρωπο.
Ας έχουμε λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη στη ζωή και λίγη λιγότερη στο Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
Featured Image: unsplash.com
