Ο Ιούνιος πάντα είναι ο μήνας που μας προβληματίζει λίγο παραπάνω. Χθες, Τετάρτη 12 Ιουνίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας. Ένα από τα παγκόσμια ζητήματα του οποίου η ύπαρξη πρέπει να υπενθυμίζεται.
Το ό,τι δεν συμβαίνει δίπλα σου, δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να το αγνοείς.
Φέτος, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας (ILO), κλείνει τα 100 χρόνια λειτουργίας και προστασίας των εργαζομένων σε όλον τον κόσμο. Από την καταπολέμηση των απολύσεων λόγω κύησης μέχρι την παιδική εργασία, αυτός ο οργανισμός έχει σώσει το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων και συνεχίζει.
Για να μιλήσουμε, όμως, με αριθμούς. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις (2017) που παραθέτει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), σε παιδική εργασία (ηλικίες 5-14 ετών), βρίσκονται παγκοσμίως, 152 εκατ. παιδιά, δηλαδή το 10% όλων των παιδιών. Σχεδόν τα μισά από τα παιδιά που εργάζονται (περίπου 73 εκατομμύρια), βρίσκονται σε εργασίες που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία, την ασφάλεια και την ηθική τους ανάπτυξή. Ο συνολικός αριθμός παιδικής εργασίας (μαζί με τις ηλικίες 15-17 ετών), φθάνει τα 218 εκατομμύρια!
Οι Ομάδες Κοινωνικής Εργασίας στο δρόμο (Street Work) της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, ήρθαν σε επαφή με τουλάχιστον 550 παιδιά, από τις αρχές του 2019 μέχρι και τον Μάϊο. Τα παιδιά αυτά, επιβιώνουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης δουλεύοντας, ενώ τα 450 εξ’ αυτών αποτελούν ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Τα περισσότερα παιδιά που εντοπίστηκαν, προέρχονται από χώρες των Βαλκανίων, κυρίως από την Αλβανία και τη Βουλγαρία.
Έτσι, αποφαίνεται ότι παρά τις αμέτρητες διακηρύξεις, ο στόχος του ΟΗΕ για εξάλειψη της παιδικής εργασίας έως το 2025 αποδεικνύεται αυταπάτη.
Η παιδική εργασία είναι παράνομη. Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από το να βλέπεις χαμόγελα να αφαιρούνται από τα πρόσωπα των μικρών παιδιών. Αποτελούν παιδιά που είναι αναγκασμένα να δουλεύουν για να επιβιώσουν. Δεν παιζουν, έχουν χάσει πρόωρα την παιδικότητά τους ή δεν την απέκτησαν ποτέ. Η κοινωνία επιτίθεται νωρίς, όταν το άτομο είναι ακόμα ανυπεράσπιστο και ευάλωτο. Τα παιδιά είναι εκτεθειμένα στο έλεος των ενηλίκων. Μην ξεχνάς ότι οι καπιταλιστικές κοινωνίες ενδιαφέρονται περισσότερο για την άντληση της υπεραξίας παρά το ηθικό περιτύλιγμα. Η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών είναι ευθύνη όλων. Είναι το πιο αυτονόητο δικαίωμα όλων, η ελευθερία. Αυτονόητο που δεν υπενθυμίζεται κινδυνεύει να μετατραπεί σε αδιανόητο.
Αυτά τα πανέμορφα μάτια έχουν δικαίωμα στο χαμόγελο της χαράς και της εύρεσης της χαμένης παιδικότητας. Όχι στην παιδική εργασία.
Πηγή Φωτογραφιών: ILO
