Συντάκτρια: Βασιλική Κατίδου
Another day, another dawn κλπ… Γεια σου και πάλι! Αυτή την εβδομάδα λέω να ντυθώ στρατιωτικά -καλά, δεν κολλάει τέρμα με το θέμα αλλά humor me λιγάκι- και έχω να αναφέρω μια σειρά εν ονόματι Legion. Over. Μια σειρά που ξεκίνησε φέτος -φρέσκια φρέσκια- και κέρδισε τις εντυπώσεις τόσο των φίλων των κόμικ όσο και ασχέτων με το καλημέρα. Over. Μια σειρά που αφορά έναν χαρακτήρα με υπερδυνάμεις, αλλά που δεν παρουσιάζει καμία σαφή ομοιότητα με σειρές παρόμοιου είδους. Over. Μια σειρά, λοιπόν, που την διέπει ένα πολύ ιδιαίτερο, καλλιτεχνικό και αφηρημένο σεναριακά πνεύμα. E, over.
Η ιστορία
Ο David Haller είναι ένας σχιζοφρενής -με την βούλα που λέμε-, που μπαινοβγαίνει σε ψυχιατρικά κέντρα για χρόνια ολόκληρα. Ωστόσο, το τελευταίο κέντρο κρύβει μια έκπληξη -μια ασθενή που του εντυπώνει την ιδέα πως μάλλον δεν είναι τόσο τρελός όσο νομίζει. Κάτι τέτοιο προφανώς και συμβαίνει, καθώς αν είσαι ταγμένος στην Marvel ξέρεις ότι πρόκειται για έναν ήρωα των X-Men κυριολεκτικά γνωστότατο. Βέβαια, θα παρατηρήσεις και πολλές διαφορές μεταξύ των κόμικ και της σειράς -από την φύση της ασθένειάς του David, μέχρι το ίδιο του το σόι. Η σειρά ακολουθεί ένα πολύ δικό της διαφορετικό και ελκυστικό μονοπάτι που θυμίζει Mr.Robot -αν εξαιρέσεις βέβαια τα ευχάριστα διαλείμματα του πρώτου σε σύγκριση με την διαρκή ψυχρότητα/πεσιμισμού του δευτέρου.
Οι χαρακτήρες
Στο Legion, οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον David είναι made from scratch – δηλαδή δεν θα δεις κανέναν γνωστό σου από το σύμπαν των X-Men. Η Sydney είναι το love interest του David- μικρό το σπόιλ, φαίνεται από την αρχή ότι εκεί θα καταλήξει- που αποτελεί σταθερό σημείο όλων των εξελίξεων. Θα συναντήσεις πολλούς χαρακτήρες με -αρκετά περίεργες θα έλεγα- υπερδυνάμεις, που δεν θα πολυαναφέρω για να τις ανακαλύψεις μοναχούλης. Αγαπημένη και εξαιρετική η Aubrey Plaza ως Lenny Busker, γνωστή για τον παράξενο, αντισυμβατικό χαρακτήρα που συνήθως αναλαμβάνει ως ρόλο -μια συνέντευξή της που είδα βέβαια μου επιβεβαίωσε το ότι δεν διαφέρει και πολύ στην πραγματικότητα. Θα παίξει και αυτή καθοριστικό ρόλο -το πόσο μου διαφεύγει, γιατί αυτή την στιγμή που γράφω μου μένει ένα επεισόδιο για να τελειώσω τον πρώτο κύκλο και κρατιέμαι με το ζόρι.
Ups and Downs
Το Legion είναι μια σειρά που σε κερδίζει με τον τρόπο που αφηγείται την ιστορία της. Έχει έναν αέρα που συνδυάζει την έννοια της ψευδαίσθησης με την δράση σε πραγματικό χρόνο, μια ατμόσφαιρα που -εσκεμμένα- θυμίζει Terence Malick. Η σκηνοθεσία είναι -να το θέσω- λιγάκι φευγάτη, με πολλές φορές να προσπαθείς να ενώσεις τα κενά και να συμπεράνεις τι συμβαίνει πέρα από την όλη υπερβάλλουσα διέγερση της όρασης, της ακοής σου αλλά και της σκέψης σου. Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι υπέροχο -τα τοπία, τα χρώματα αλλά κυρίως η μουσική θα σε κάνουν να αισθανθείς ότι βλέπεις κάτι που θυμίζει έργο τέχνης, in a way. Ένας συνδυασμός ειδικών εφέ και δράσης που ταυτόχρονα πλαισιώνονται μουσικά υπέροχα- ανάθεμα αν καταλαβαίνω πώς το καταφέρνει. Still, it works.
Στα αρνητικά, το Legion μερικές φορές το παρακάνει με την αφηρημένη του αφήγηση -πολλά τα πρόσωπα, πολλά και τα dots που πασχίζεις να ενώσεις. Ακόμα, με κυριεύει σε κάθε επεισόδιο ένας ανεπαίσθητος προβληματισμός στο που κολλάει το καθετί -αυτό που βλέπω αξίζει τον κόπο ή απλά συμβαίνει για να πάρει σάρκα και οστά μια καλλιτεχνική παρόρμηση του δημιουργού;
Παρόλα αυτά, υπάρχουν σκηνές στο Legion που θα σου προκαλέσουν mindfuck -τόσο στην σύλληψή τους, όσο και στην εξέλιξη τους. Υπάρχει ένα περίεργο feeling αισθητικής αρμονίας, που ούτε μπορώ να εξηγήσω αλλά ούτε και να αρνηθώ. Α, over. Ξεχάστηκα.
Βασιλική out.
