Αν και αρκετά ευκολοχώνευτη, η μουσική του Frank Ocean θέλει τον καιρό της για να αναπτύξεις συναισθήματα για εκείνη. Μόλις περάσει η αναγκαία κρίσιμη αυτή περίοδος -η διάρκειά της διαφορετική για τον καθένα- συγχαρητήρια! Βρήκες το νέο αγαπημένο σου καλλιτέχνη. Ξεκίνα το ακουστικό binge.
Ομολογουμένως, ο Frank Ocean, έχει προκαλέσει μεγάλη αίσθηση σε πολλές χώρες, όπως επίσης και σε άτομα διαφόρων πολιτισμικών υποβάθρων. Προς οποιαδήποτε μεριά της βάρκας κι αν γέρνεις μουσικά, κάποια πτυχή της μουσικής του θα σε αγγίξει. Κι αυτό γιατί υπάρχουν αρκετά, πολύ απλά στοιχεία που απαρτίζουν την δημιουργική του διαδικασία, γνώριμα και προσιτά σε όλους μας. Η μουσική του ιδιοσυγκρασία, που αναμειγνύεται υπέροχα με την αισθητική του, φέρνουν ένα αποτέλεσμα πραγματικά εμπνευσμένο και “εμπνεύσιμο” που δεν έχει παρά να μας δώσει 1-2 μαθήματα. Ή και 4-5:
1. Less is More
Αν η μουσική του Ocean ήταν άνθρωπος, θα ήταν ένας μετρημένος εσωστρεφής μινιμαλιστής. Δεν χρειάζεται πολλά στη ζωή του και αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του, ενώ ταυτόχρονα ποτέ δεν αμελεί τους γύρω του. Τα κάνει όλα με μέτρο και δεν είναι ποτέ επιπόλαιος. Έτσι και η συντριπτική πλειοψηφία των κομματιών του Frank Ocean χαρακτηρίζεται από μινιμαλισμό και ομαλό βηματισμό. Δύσκολα θα ακούσεις κάποιο extreme sample στα κομμάτια του, ούτε θα υπάρξουν άνισα μέτρα στις συνθέσεις του. Όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη γέννηση μιας ηρεμίας, η οποία είναι αυτή που θα σε βάλει σε σκέψεις ενώ ένα πιο κραυγαλέο ηχητικό αποτέλεσμα, πολλές φορές αποτυγχάνει να δημιουργήσει την αναμενόμενη ατμόσφαιρα.
2. Πάνω απ’ όλα η αρμονία
Εν συνεχεία του προηγούμενου, ένα χαρακτηριστικό των ολοκληρωμένων δίσκων του καλλιτέχνη, είναι η αρμονία από την αρχή μέχρι το τέλος τους. Λίγοι είναι αυτοί που επιθυμούν μία συνοχή στο συνολικό τελικό αποτέλεσμα και ακόμη λιγότεροι αυτοί που το πετυχαίνουν. Ο Ocean είναι μέσα σε αυτήν την κατηγορία. Οι 3 μέχρι τώρα δίσκοι του (άντε καλά, 1 mixtape και 2 δίσκοι) λένε από μία ιστορία, από την αρχή μέχρι το τέλος, με αποκορύφωμα την ομόφωνη απόφαση της μουσικής παγκόσμιας κοινότητας, ότι το “blonde” είναι ένα υπόδειγμα δημιουργικού ειρμού και μουσικής ικανότητας.
3. Επανάληψη Μήτηρ Πάσης Μαθήσεως, ή κάτι τέτοιο
Στα πιο τεχνικά σημεία τώρα, ένα τρανταχτό και κοινώς αποδεκτό επιχείρημα όσον αφορά τη μουσική του Frank Ocean, είναι οι ευδιάκριτες επαναλήψεις σε πολλές από τις συνθέσεις. Εκεί είναι και που, προσωπικά, θεωρώ ότι κρύβεται και ένα από τα μεγάλα ατού που κάνουν το τελικό αποτέλεσμα εθιστικό. Ως πάλαι ποτέ μουσικόφιλη και εθισμένη, έχω βρεθεί πολλές φορές στη θέση όπου θα σταθώ σε μία μελωδία ενός κομματιού, η οποία δεν επαναλαμβάνεται αρκετές φορές κατά τη διάρκειά του, ώστε να δώσει τροφή στον εθισμό μου. Ο Ocean αλλάζει το παιχνίδι και επιλέγει τα κομμάτια του να αποτελούνται από πολλά επαναλαμβανόμενα μοτίβα, τα οποία δένουν άριστα με τα προηγούμενα δύο “μαθήματα” τα οποία διδάσκει στο μουσικό του ταξίδι.
4. Δεν είναι κακή η αναπόληση της χαμένης μας εφηβείας ή νεότητας
Ο Ocean μετράει πλέον 32 χρόνια σε ετούτο τον πλανήτη, η καριέρα του όμως ξεκίνησε με το “Nostalgia, Ultra” του 2011, το οποίο περιείχε κομμάτια από διάφορες φάσεις της μέχρι τότε ζωής του. Στο “Channel Orange” και τελικά στο “blonde”, ο Ocean αμφιταλαντεύεται με το θέμα των παιδικών και εφηβικών χρόνων, αλλά και την υπευθυνότητα που έχει ένας νέος απέναντι στον κόσμο τον οποίο μεγαλώνει. Ιδιαίτερα το “blonde” χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Το πρώτο αφηγείται συμβάντα μιας νεότερης χρονικής περιόδου, η οποία συνοδεύεται από πιο παιχνιδιάρικη μουσική, καθώς και από φωνητικές παραμορφώσεις. Το δεύτερο μισό, δεν αναφέρεται σε ανέμελες στιγμές, ούτε σε καλοκαίρια και δεν περιέχει παραμορφώσεις. Οπότε, χονδρικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάμε στην απότομη συνειδητοποίηση της σοβαρότητας της ενηλικίωσης. Ταυτόχρονα όμως, δεν λείπουν μικρά στοιχεία εδώ κι εκεί που δίνουν έναν πιο ξέγνοιαστο χαρακτήρα στο μουσικό σύνολο, μία υπενθύμιση ότι η αναπόληση μόνο καλό μπορεί να επιφέρει.
5. O Frank Ocean δεν χρειάζεται τα gender norms σου και ούτε εμείς
Πολύ πιθανό να έχεις δει τον τελευταίο του δίσκο, γραμμένο ως “blonde” ή “blond”. Και τα δύο είναι σωστά και κυκλοφόρησαν με αυτόν τον τρόπο, αφήνοντας στην ελευθερία του καθενός ποιο θα χρησιμοποιήσει. Το πρώτο αναφέρεται στις γυναίκες, το δεύτερο στους άντρες. Αλλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία ποιο από τα δύο θα επιλέξεις να αναφέρεις. Την ίδια στιγμή, σε στίχους όπως “My eyes don’t shed tears, but boy, they pour when / I’m thinkin bout you” στο “Thinkin Bout You”, η λέξη boy έχει διπλό νόημα, κάνοντας λογοπαίγνιο και δήλωση μαζί. Ο Ocean από το 2012 είναι ανοιχτός για τη σεξουαλικότητά του, όπως επίσης έχει κάνει λόγο και για την biphobia που έχει αντιμετωπίσει από τον πατέρα του, με τον οποίο πριν μερικά χρόνια έφτασαν και στα δικαστήρια, με τον πατέρα του να μηνύει τον ίδιο.
