Συντάκτης: Χρήστος Χριστακίδης
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ κάνει ένα τεράστιο βήμα για το όσκαρ, υπό τις οδηγίες του Ντάμιεν Σαζέλ, στο βιογραφικό δράμα για τον πρώτο άνθρωπο που περπάτησε στο φεγγάρι.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται , οι χολιγουντιανές παραγωγές που αφορούν το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα δεν είναι και τόσες πολλές. Το “Apollo 13” (1995) ήταν μία απ’ αυτές, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες οι σκηνοθέτες και οι σεναριογράφοι στράφηκαν περισσότερο στη φαντασία και όχι τόσο στη βιογραφία, με διαστημικές περιπέτειες όπως το “Interstellar” (2014) να σπάνε ταμεία αλλά να μην έχουν την παραμικρή σχέση με αληθινά γεγονότα. Μέχρι σήμερα δεν είχε επιχειρήσει κανείς να μεταφέρει στον κινηματογράφο την ιστορία του πρώτου ανθρώπου που περπάτησε στη σελήνη, του Νιλ Άρμστρονγκ. Ο βραβευμένος με όσκαρ σκηνοθέτης Ντάμιεν Σαζέλ το επιχειρεί πρώτος στο “First Man” και μας δίνει επιτέλους μια λεπτομερή -αλλά όχι φλύαρη- ματιά στη ζωή του διασημότερου αστροναύτη όλων των εποχών.
Το “Whiplash” (2014) και το “La La Land” (2016), κατέστησαν τον Σαζέλ ως έναν από τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες της νέας γενιάς. Το δεύτερο μάλιστα του χάρισε και το όσκαρ σκηνοθεσίας μόλις στα 33 του έτη (νεότερος νικητής στην ιστορία του βραβείου). Αν και πολλοί θα περίμεναν και οι επόμενες ταινίες του να βασίζονται κι αυτές στη μουσική, ο Σαζέλ κάνει στροφή 180 μοιρών και σκηνοθετεί μια ταινία εντελώς αντίθετη από τις προηγούμενες. Μια ταινία που είναι περισσότερο βουβή παρά μελωδική. Το “First Man” αποδεικνύει πως δεν ευθυνόταν η μουσική για τις επιτυχίες των προηγούμενων ταινιών του Σαζέλ αλλά το ταλέντο του. Ταλέντο που και ο Ράιαν Γκόσλινγκ αναγνωρίζει αφού γι’ ακόμη μια φορά βρίσκεται στο πλευρό του ως πρωταγωνιστής, σε έναν ρόλο τελείως διαφορετικό από αυτόν του “La La Land”.
Πλοκή
Στο “First Man”, ο αστροναύτης Νιλ Άρμστρονγκ έπειτα από μια οικογενειακή τραγωδία αποφασίζει να πάρει μέρος στο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα της NASA, το οποίο από το 1961 μέχρι το 1969 προετοίμαζε την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. Πολεμώντας να διατηρήσει μία ισορροπία ανάμεσα στην οικογενειακή και επαγγελματική του ζωή, ο Άρμστρονγκ θα βρεθεί αντιμέτωπος με αναπάντεχα γεγονότα μέχρι οι συγκυρίες να τον φέρουν στη θέση του πιλότου του Apollo 11, του πυραύλου που προσεδάφισε τους πρώτους ανθρώπους στο φεγγάρι στις 21 Ιουλίου 1969.
Πρώτα Σχόλια
Από την πρώτη κιόλας σκηνή, ο Σαζέλ σε βάζει στο κλίμα της ταινίας και σου φανερώνει το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Το “First Man” βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πρόκληση αγωνίας στον θεατή. Αγωνία για την απογείωση, αγωνία για την έξοδο από την ατμόσφαιρα και τελικά αγωνία για την προσεδάφιση. Όχι τόσο γατί νοιάζεσαι για την τύχη των χαρακτήρων αλλά διότι, με την οπτική του Σαζέλ, νιώθεις πως και εσύ ο ίδιος απογειώνεσαι, πιλοτάρεις διαστημόπλοιο ή περιστρέφεσαι με ιλιγγιώδη ταχύτητα πάνω από τη Γη. Η αρτιότητα στο τεχνικό κομμάτι, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στον Τομ Κρος, ο οποίος με το εξαιρετικό μοντάζ του, ειδικά στις σκηνές στις οποίες το σασπένς κυριαρχεί, κερδίζει το στοίχημα σε ένα πολύ απαιτητικό κομμάτι της ταινίας.
Όσον αφορά το σενάριο, η ταινία είναι βασισμένη στη βιογραφία του Άρμστρονγκ από τον Τζέιμς Χάνσεν. Βιογραφία που διασκεύασε θαυμάσια ο Τζος Σινγκερ του αριστουργηματικού “Spotlight” (2015) και ανέδειξε τα σημαντικότερα γεγονότα της πολυτάραχης ζωής του Άρμστρονγκ κατά τη διάρκεια της θητείας του στη NASA. Την μουσική της ταινίας υπογράφει ο συνεργάτης του Σαζέλ, Τζάστιν Χάρβιτς, ο οποίος διαφοροποιείται σαφώς από το “La La Land” και το “Whiplash”, αλλά παραμένει “on point” καθώς οι επιλογές τους φωτίζουν μια αρκετά βαριά ταινία και καταφέρνουν να αναδείξουν κάθε σκηνή ξεχωριστά. Τέλος, η ταινία θα μπορούσε να είναι μικρότερη σε διάρκεια, καθώς τα γεγονότα που περιγράφει θα χωρούσαν και σε 120′ αντί για 160′, γεγονός βέβαια ασήμαντο μπροστά στο υπόλοιπο αποτέλεσμα.
Ερμηνείες
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ καταφέρνει και πάλι να δείξει γιατί είναι τόσο περιζήτητος τα τελευταία χρόνια και για ποιόν λόγο ρόλοι γράφονται πάνω του. Υποδύεται περίφημα έναν άνθρωπο που βλέπει την προσεδάφιση στο φεγγάρι όχι τόσο ως αποστολή για την πατρίδα του αλλά σαν απόδραση από το παρόν. Η εκφραστικότητα του ηθοποιού μπορεί να γίνεται αντιληπτή στις αγωνιώδεις σκηνές των πτήσεων και των αποστολών, αλλά οι σκηνές της προσωπικής ζωής του Άρμστρονγκ είναι αυτές που απογειώνουν την ερμηνεία του Γκόσλινγκ. Είναι αυτές που μας κάνουν να γνωρίσουμε καλύτερα τον άνθρωπο πίσω από το επίτευγμα. Έναν άνθρωπο που ζούσε με τον φόβο της τραγωδίας και έτσι δεν ανοιγόταν σε κανέναν, ούτε καν στους φίλους και στην οικογένεια του. Το μικρό βήμα του Άρμστρονγκ μπορεί να αποδειχθεί τεράστιο βήμα για τον Γκόσλινγκ όσον αφορά τα επερχόμενα Όσκαρ.
Ειδική μνεία οφείλουμε να κάνουμε και στην ερμηνεία της Κλέρ Φόι, η οποία υποδύεται την σύζυγο του Άρμστρονγκ, Τζάνετ. Η Τζάνετ Άρμστρονγκ καταφέρνει υπομονετικά να διατηρήσει την ηρεμία στο σπίτι της σε στιγμές αγωνίας και μένει δυνατή σε στιγμές τραγωδίας για χάρη της οικογένειας της. Η Φόι, έχοντας καταπληκτική χημεία με τον Γκόσλινγκ, παρουσιάζει αριστουργηματικά στο κοινό τον αγώνα μιας γυναίκας που μπορεί να μην περπάτησε στο φεγγάρι αλλά ήταν υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό για το επίτευγμα του άντρα της.
Συνεπώς
Το “First Man” είναι μια οσκαρική ταινία . Κι ακόμη κι αν δεν καταφέρει τελικά να λάβει κάποιο όσκαρ, σίγουρα βάζει ψηλά τον πήχη για αυτές που ακολουθούν μέχρι την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων. Ο Νταμιέν Σαζέλ αποδεικνύει πως πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους νέους σκηνοθέτες, ενώ ο Ράιαν Γκόσλινγκ συνεχίζει να εκπλήσσει με το βάθος των ερμηνειών του.
Με την υποστήριξη του Cineplexx
