Sneak peek στην δουλειά που έκαναν η Γλυκερία Καλαϊτζή, ο Αλέξανδρος Μιχαήλ και ο Άλκης Σπυρόπουλος με τις συμμετέχουσες στο Εργαστήρι Υποκριτικής του Θεάτρου Τ.
Το Θέατρο Τ έχει αφήσει το δικό του στίγμα τα τελευταία χρόνια στην θεατρική παρουσία της πόλης μας, ακολουθώντας έναν προγραμματισμό που ξεφεύγει σε όσα έχουμε συνηθίσει στην Θεσσαλονίκη και τολμάει να πειραματιστεί, να αντιμετωπίσει κείμενα προκλητικά, ενδεχομένως άγνωστα, χαρίζοντας στην πόλη μια αναγκαία φωνή που μέχρι πρότινος δεν υπήρχε.
Αυτό που πολλοί ίσως να μην γνωρίζουν είναι ότι το ίδιο θέατρο προσφέρει εκτός του καλλιτεχνικού του προγραμματισμού, έναν εμπεριστατωμένο εκπαιδευτικό προγραμματισμό με κέντρο βάρους την υποκριτική, την σκηνοθεσία και την δημιουργική γραφή.
Στις 20 Ιουνίου και ώρα 21.00 το Θέατρο Τ παρουσίασε στο κοινό ένα δείγμα της δουλειάς που έκαναν οι 10 συμμετέχουσες στο Θεατρικό Εργαστήρι Υποκριτικής με διδάσκοντες την Γλυκερία Καλαϊτζή, τον Αλέξανδρο Μιχαήλ και τον Άλκη Σπυρόπουλο. Το TFC Magazine, μια μέρα πριν, βρέθηκε στο Θέατρο Τ, συνομίλησε τόσο με τους διδάσκοντες όσο και με τους συμμετέχοντες και κλήθηκε να αποτυπώσει την ιδιαίτερη εμπειρία που αποκόμισε παρακολουθώντας την πεντάωρη πρόβα!
Σώμα, ομάδα, εμπιστοσύνη, ασφάλεια
Μιλώντας με τον Αλέξανδρο Μιχαήλ, τον ένα εκ των τριών διδασκόντων του εργαστηρίου και διευθυντή του εκπαιδευτικού προγράμματος του θεάτρου, αμέσως καταλαβαίνω ότι δεν έχει την διάθεση να γίνει διδακτικός απέναντι στα άτομα που έχουν επιλέξει να εκφραστούν μέσω του συγκεκριμένου εργαστηρίου. “Δεν είμαστε γκουρού” λέει ο Αλέξανδρος και παρατηρώντας τις οδηγίες και τις παρατηρήσεις του στα άτομα που βρίσκονται επί σκηνής και κάνουν αυτό που αγαπούν, καταλαβαίνω ότι αυτό που λέει το εννοεί.
“Ξεκινάω πάντα με την ομάδα, δουλεύουμε αόριστα. Δουλεύουμε την εμπιστοσύνη, την ασφάλεια, προσπαθούμε να συντονιστούμε ο ένας με τον άλλο”. Μιλώντας για την ομάδα και τη σημασία της, ο Αλέξανδρος υποστηρίζει ότι μέσα από τις διαδικασίες του εργαστηρίου, προσανατολισμένες στο σώμα όσον αφορά το δικό του κομμάτι, οι συμμετέχοντες κερδίζουν τόσο συλλογικά όσο και ατομικά. Μαθαίνουν καλύτερα τον εαυτό τους, εξελίσσονται.
“Τα παιδιά ανταποκρίνονται γιατί ξεπερνάνε τον εαυτό τους, τις αντιστάσεις τους, τον φόβο τους και καταφέρνουν πράγματα που δεν πίστευαν ποτέ ότι θα καταφέρουν.” Τον ρωτώ πόσο απαιτητικά είναι πια αυτά που ζητάει να γίνουν και γελάει. “Τα ίδια τα παιδιά τα περιγράφουν ως τα αδύνατα tasks του Αλέξανδρου. Μου λένε ότι είμαι τρελός αλλά πάντα στο τέλος μπαίνουν στο κλίμα και καταφέρνουν να κάνουν αυτό που ζητώ. Για παράδειγμα, δουλέψαμε πολύ με κοντάρια.”
Σε ερώτησή μου για το αν τα άτομα που θα πάνε σε ένα εργαστήρι υποκριτικής πρέπει να είναι προετοιμασμένα ο Αλέξανδρος με ρωτάει αν θέλω μια πολιτικά μη ορθή απάντηση.
“Αν είναι προετοιμασμένα και ξέρουν τι θα ακολουθήσει δεν έχει νόημα να πάνε σε εργαστήρι. Αν δεν ανακαλύψεις κάτι που δεν ξέρεις. Οι τρόποι με τους οποίους δουλεύουμε δεν απαιτούν προηγούμενη γνώση.
Για πολλά μαθήματα σωματοποιούσαμε πράγματα. Χρώματα, κτίρια, φαγητά. Σε ένα μάθημα είχα φέρει αυγά και τα πετούσαμε στον τοίχο για να σπάσουν. Δουλέψαμε με έργα ζωγραφικής, κλασικά και αφηρημένα. Αναζητήσαμε τρόπους να συνδέσουμε προκλήσεις με την δημιουργικότητά μας. ”
Φλερτάροντας με την τέχνη και τον πειραματισμό
Καταλαβαίνω από την συζήτησή μας με τον Αλέξανδρο ότι το εργαστήρι του Θεάτρου Τ ακολουθεί μια ολιστική προσέγγιση απέναντι στην τέχνη και το άτομο ενώ φλερτάρει έντονα και με τον πειραματισμό. Μου εξηγεί ότι πυρήνας της δουλειάς του ήταν το σώμα και ότι όταν δουλεύεις με το σώμα πρέπει να φτάσεις πολύ βαθιά. Το ενδιαφέρον, σύμφωνα με αυτόν, είναι ότι το εργαστήρι δεν είναι προσωποκεντρικό.
¨Η Γλυκερία δουλεύει με έναν τρόπο, εγώ δουλεύω με έναν άλλο και στην ουσία έχουμε την ίδια φιλοσοφία και πηγαίνουμε προς την ίδια κατεύθυνση.”
Το εργαστήρι άλλωστε απευθύνεται σε οποιονδήποτε έχει μια ανησυχία και θέλει να ασχοληθεί με την δημιουργικότητά του, να ανακαλύψει τον εαυτό του και τους άλλους. Να βελτιωθεί προσωπικά.
Τελειώνοντας την συζήτηση με τον Αλέξανδρο και έχοντας παρακολουθήσει το κομμάτι της παρουσίασης το οποίο επιμελείται η Γλυκερία Καλαϊτζή, ξαναμπαίνω στον χώρο του Θέατρου Τ για να παρακολουθήσω και το κομμάτι του Αλέξανδρου για το οποίο συζητήσαμε. Οι δέκα κοπέλες – μαθήτριες του εργαστηρίου έχουν προετοιμάσει υπό την επίβλεψη του Αλέξανδρου Μιχαήλ ένα σωματοκεντρικό δρώμενο, το οποίο βασίζεται στην έκφραση του σώματος, στο πως το σώμα τοποθετείται μέσα στον χώρο και μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις μπορεί να αποτυπώσει εικόνες οι οποίες προέρχονται, όπως με ενημέρωσε ο Αλέξανδρος, από ποιήματα. Σε αντίθεση με τον πυρήνα της δουλειάς της Γλυκερίας, ο λόγος εδώ δεν έχει καμία θέση και κυριαρχεί μόνον η κίνηση.
Παρακολουθώντας για δεύτερη φορά το κομμάτι της Γλυκερίας προσπαθώ να εντοπίσω ποια κείμενα επέλεξε για να δουλέψει με τα παιδιά. Διαπιστώνω ότι βρίσκονται μέσα σε αυτά οι κλασικοί Γουίλιαμς και Τσέχωφ αλλά παρατηρώ ότι υπάρχουν και μονόλογοι πιο τολμηροί που δεν αναγνωρίζω. “Τα κείμενα δεν τα επέλεξα εγώ αλλά τα κορίτσια”, μου εξηγεί. “Στόχος ήταν να φύγουμε από το νόημα του κειμένου και να δούμε πως οι λέξεις πλάθουν έναν χαρακτήρα”.
Οι ίδιοι οι σπουδαστές μίλησαν για την εμπειρία τους στην κάμερα του TFC Magazine και τον Ορφέα Χωρινόπουλο. Ακούστε τι είπαν.
Ένα εργαστήρι όπως ένα θέατρο
Ο πυρήνας του εργαστηρίου ενός ανήσυχου θεάτρου με κύριο πρόσημο τον πειραματισμό, την δημιουργία και την έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικός. Η διάθεση για εξέλιξη, η ανακάλυψη δρόμων άγνωστων και η περαιτέρω εμβάθυνση στο τι είναι θέατρο, πως μπορεί κάποιος να εξελιχθεί μέσω αυτού, να γνωρίσει τον εαυτό του και τον διπλανό του. Αυτά και άλλα πολλά που δεν μπορούν να περιγραφούν σε ένα κείμενο, προσφέρει το Εργαστήρι Υποκριτικής του Θεάτρου Τ.
