Σήμερα θα έκλεινε τα 88.
Ο Έλβις Άαρον Πρίσλεϊ, γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1935 στο Τουπέλο του Μισισιπή και μπορεί η ζωή του να ήταν αρκετά σύντομη, κατάφερε όμως με αυτό το τόσο χαρακτηριστικό ηχόχρωμα της φωνής του και τις εκπληκτικές χορευτικές κινήσεις να μείνει γνωστός ως ο «Βασιλιάς» της rock & roll.
Ta πρώτα χρόνια
Προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, ο νεαρός Έλβις μεγαλώνει εξαιτίας κάποιων συγκυριών ως μοναχογιός της οικογένειας Πρίσλεϊ, αφού ο δίδυμος αδερφός του πέθανε στη γέννα. Προς τιμήν του – για τον αδερφό που ποτέ δε γνώρισε – χρησιμοποίησε αργότερα ως μεσαίο όνομα το «Άαρον» από το «Γκάρον».
Στα 11α του γενέθλια, η μητέρα του τού κάνει δώρο την πρώτη του κιθάρα, σηματοδώντας έτσι την έναρξη ενός μεγάλου μουσικού ταξιδιού γεμάτο λάμψη και φως. Ωστόσο, τίποτα δεν του χαρίστηκε. Το 1953 και μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο, χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές προκειμένου να κυνηγήσει το όνειρο του καλλιτέχνη, όπως για παράδειγμα οδηγός φορτηγού ή δουλειά σε συνεργείο.
Τα πρώτα μουσικά βήματα
Την ίδια περίοδο – και ενώ οι πλανήτες είχαν ευθυγραμμιστεί – ο Σαμ Φίλιπς, παραγωγός και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας Sun, αναζητούσε για κάποιο περίεργο λόγο “έναν λευκό με φωνή μαύρου“. Εντυπωσιάστηκε από τον νεαρό τότε Έλβις, για αυτό και τον ενθάρρυνε να προχωρήσει στην ηχογράφηση του πρώτου του σίνγκλ με τίτλο “That’s alright mama”, το οποίο και κυκλοφόρησε το 1954. Πολύ γρήγορα γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τη φήμη του να εξαπλώνεται με ταχύτητα φωτός.
Το πρωτοφανές για την εποχή μουσικό του ηχόχρωμα, το χτένισμά και ο αισθησιασμός των κινήσεών του, ήταν στοιχεία που τον καθιστούσαν προκλητικό στα συντηρητικά στρώματα της μεσοαστικής τάξης, που ήθελε την καταπίεση του σώματος και την καθωσπρέπει συμπεριφορά. Παρά τον αρνητισμό απέναντί του, έγινε ίνδαλμα της απελευθερωμένης πια αμερικανικής νεολαίας προκαλώντας υστερικές αντιδράσεις και με κάθε του εμφάνιση να αποτελεί σκάνδαλο.
Το κινηματογραφικό ντεμπούτο
Το 1956 και μετά από πίεση του μάνατζερ του, έρχεται σε επαφή με τον λαμπερό κόσμο του κινηματογράφου γυρίζοντας την πρώτη από τις συνολικά 33 ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε, με τίτλο Love me tender. Ακολούθησαν πολλές ακόμη κινηματογραφικές επιτυχίες, όπως για παράδειγμα το δικό μου αγαπημένο Jailhouse Rock του 1957.
Ωστόσο, ο Έλβις δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένος από την τροπή που είχε πάρει η καριέρα του με την εξ ολοκλήρου αφοσίωσή του στον κινηματογράφο. Αναγκάστηκε να θυσιάσει περιοδείες παγκόσμιου χαρακτήρα, την ίδια στιγμή που οι εμφανίσεις του ως τότε περιορίζονταν μονάχα εντός των Αμερικανικών πολιτειών και του Καναδά.
Κεφάλαιο: Πρισίλα Μπολιέ
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο «Βασιλιάς» δε σταμάτησε ποτέ να σαγηνεύει το κοινό του. Μια όμως ήταν εκείνη που “έκλεψε” την καρδιά του. Η 14χρονη τότε Πρισίλα Μπολιέ, την οποία γνώρισε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στο Βερολίνο το 1959. Εκείνη την περίοδο, ο Έλβις υπέφερε εξαιτίας της απώλειας της μητέρας του και η Πρισίλα ήταν ακριβώς το στήριγμα που έψαχνε.
Η συμβίωση με τον Έλβις ήταν αρκετά δύσκολη. Στο μυαλό του, η Πρισίλα ήταν μια τέλεια κούκλα που ικανοποιούσε τις επιθυμίες του. Έπρεπε να είναι διαρκώς βαμμένη και αν ήθελε να κάνει κάποια αλλαγή στην εξωτερική της εμφάνιση, ήταν υποχρεωμένη να πάρει πρώτα την άδεια του. Ο γάμος τους έγινε υπό άκρα μυστικότητα στο Λας Βέγκας το 1967 και εννιά μήνες μετά, η Πρισίλα έφερε στον κόσμο την κόρη τους, Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ.
Λίγο πριν το τέλος
Το διαζύγιο με την Πρισίλα δεν άργησε να έρθει, και ο Έλβις είχε να αντιμετωπίσει και την εξάρτησή του από τα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Το 1977, η κατάσταση άρχισε να επιδεινώνεται, με εκείνον να μη μοιάζει καθόλου με τον άνθρωπο που είχε συνηθίσει το κοινό του όλα αυτά τα χρόνια. Πολλές από τις συναυλίες δε δόθηκαν ποτέ, ενώ σε πολλές, το ηχητικό αποτέλεσμα ήταν κάτω του μετρίου.
Στις 16 Αυγούστου του 1977 και σε ηλικία μόλις 42 ετών, η εμβληματική αυτή φωνή σίγησε για πάντα
Οι γιατροί απέδωσαν τον θάνατό του σε καρδιακή αρρυθμία που προκλήθηκε από τη μεγάλη δόση ναρκωτικών. Η κηδεία του αποτέλεσε εθνικό γεγονός. Κυκλοφόρησαν διάφορες φήμες για το ποιος ήταν πραγματικά ο υπαίτιος του θανάτου του, αλλά και για το ότι ο ίδιος βρίσκεται ακόμη εν ζωή, κάτι που πολλοί πιστεύουν μέχρι και σήμερα.
Η σορός του βρίσκεται θαμμένη στο σπίτι του, την “Graceland” όπου έμεινε από το 1957, που την αγόρασε, ως το τέλος της ζωής του. Σήμερα, η “Graceland”, αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο αφού είναι ανοιχτή και επισκέψιμη για το κοινό από το 1982 κι εκεί μέσα μπορεί να βρει κανείς πολλά από τα προσωπικά αντικείμενα του «Βασιλιά», όπως ρούχα, κοσμήματα, μουσικά όργανα, κ.α.
Ο Έλβις κατάφερε να γίνει σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Τα χρόνια περνούν και ο κόσμος εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς, τα τραγούδια του όμως θα μένουν για πάντα πίσω να κρατούν ζωντανή τη μνήμη του και η φωνή του, θα συνεχίζει να ακούγεται ως τα πέρατα του σύμπαντος.
Στον άνθρωπο με το λαμπρό άστρο που πάντα θα με γυρνάει πίσω στα χρόνια της εφηβείας.
