Όταν έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να μιλήσουν οι editors του TFCmagazine για τις αγαπημένες animated ταινίες των παιδικών τους χρόνων, δεν είχαμε ιδέα ότι θα υπήρχαν τόσες κοινές αναφορές. Τελικά, είναι περισσότερες από τα κλάματα για τον θάνατο του Μουφάσα, τα τραγούδια της Παναγίας των Παρισίων και τις ατάκες της Κρουέλα ντε Βιλ. Και ενώ στην αρχή, η ιδέα ήταν ο καθένας να διαλέξει μια διαφορετική ταινία, δεν μπορέσαμε παρά να συμφωνήσουμε σε πολλά. Τελικά, οι παρέες εκτός από το να γράφουν ιστορία, έχουν και κοινή ιστορία χωρίς να το ξέρουν.
Οι ταινίες που μας στιγμάτισαν, μας μεγάλωσαν και είναι κάτι παραπάνω από απλή παιδική ψυχαγωγία
Toy Story (1995)
Ως παιδάκι, το Toy Story άλλαξε εντελώς τον τρόπο με τον οποίο βλέπω/μεταχειρίζομαι τα παιχνίδια. Ως ενήλικας με έκανε να τσιρίζω στο Disney store της Ρώμης μαζί με την Νεφέλη Γκίκογλου επειδή βρήκαμε σχεδόν όλα τα παιχνίδια της ταινίας στο ράφι. (FYI πήραμε και οι δύο τον Woody).
Μαρία Καλλιπολίτη
Mulan (1998)
Δεν θα μπορούσα παρά να πω τη Μουλάν. Μια τύπισσα που δεν είναι τέλεια, είναι ατσούμπαλη, αγαπά τους γονείς της και σώζει την Κίνα. Μέχρι σήμερα παραμένει η αγαπημένη μου ταινία και τα καταφέρνει “like a girl”.
Φανή Σοφιανού
“Λίγο η ομορφιά της, λίγο η μεγαλοπρέπειά της και ο πολύς δυναμισμός της με έκαναν από μικρό κορίτσι να την θαυμάζω. Ο δεσμός με την οικογένεια της, αλλά και η ανάγκη για απελευθέρωση αναζητώντας το διαφορετικό ήταν κρυμμένα στοιχεία που μας προετοίμαζαν για την ενηλικίωση. Βλέποντας το πια σαν ενήλικη με κάνει να συνειδητοποιώ ποσό σημαντικό είναι να μάθουμε από μικρά παιδιά να μαχόμαστε για τις επιθυμείς και τα όνειρα μας!”
Καλλιόπη Χρυσανίδου
The Aristocats(1970)
“Αριστόγατες σε κασέτα, dvd, blu-ray, youtube έπαιζαν, παίζουν και θα παίζουν ασταμάτητα στο σπίτι μου.”
Σουζάνα Σερβέτα
Robin Hood (1973)
Η πρώτη λέξη που είπα ως μωρό -no kidding – ήταν “άκου“, επειδή το έλεγε ο Ρομπέν στον Λιτλ Τζον όταν περνούσε η πομπή του βασιλιά Ιωάννη. Ο Ρομπέν των Δασών είναι κομμάτι της καρδιάς μου έκτοτε.
Νεφέλη Γκικογλου
The Lion King (1994)
“Για μένα το The Lion King παραμένει μέχρι σήμερα μια από τις ομορφότερες ταινίες γενικότερα, όχι μόνο κινουμένων σχεδίων. Σαν παιδί υπήρχε η κασέτα στο σπίτι μου οπότε αναγκαστικά μια φορά την εβδομάδα (μπορεί και παραπάνω) έπαιζε για μένα και την αδερφή μου. Αν εξαιρέσεις τα τραγούδια και τους αστείους χαρακτήρες που αγάπησα σαν παιδάκι, σαν μεγάλος συνειδητοποίησα πόσα μηνύματα μου πέρασε η ταινία, κυρίως ασυνείδητα. Για την οικογένεια, τους φίλους, τα ζώα και γενικότερα την ομορφιά της ζωής. Μαζί με το Toy Story, πιστεύω πως έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στα καλά χαρακτηριστικά της γενιάς μου. Απλά αξεπέραστο.”
Χρήστος Χριστακίδης
To Lion King μού έμαθε πως μια ταινία μπορεί να σε κάνει να κλάψεις. Γοερά.
Γεωργία Λαδοπούλου
101 Dalmatians (1961)
Η πρώτη μου και παντοτινή κασέτα, το πρώτο δώρο της Νονάς μου, η μόνιμη κοροϊδία των φίλων μου. Στα 29 χρόνια ζωής μου μού έχει χαρίσει τρία παρατσούκλια. Όταν ήμουν μικρός με φωνάζανε Ρότζερ, όταν μεγάλωσα “Ε ψηλέ” από τους κλέφτες και τώρα με φωνάζουνε Πόγκο.
Άγγελος Κουρέπης
