Η συνέχεια της επιτυχημένης ταινίας Dune: Part One (2021) είναι επιτέλους εδώ και διαθέσιμη για το κοινό της. Με την υπογραφή του Denis Villeneuve, ενός σκηνοθέτη που μας έχει χαρίσει σύγχρονα αριστουργήματα όπως το Blade Runner 2049, το Sicario, το Prisoners και πολλά αλλά. Η ταινία αποτελείται από ένα φορτωμένο με ονόματα του Χόλυγουντ κάστ όπως αυτά των Timothée Chalamet, Zendaya, Javier Bardem, Florence Pugh και Austin Butler.
Το Dune: Part Two υπόσχεται τη συνέχεια της ιστορίας που το πρώτο μέρος άφησε λίγο στον αέρα
Η ταινία στηρίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Φρανκ Χέρμπερτ, το οποίο κυκλοφόρησε το 1965. Στο παρελθόν είχε ξαναγίνει μία απόπειρα μεταφοράς του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη και πιο συγκεκριμένα το 1984, σε σκηνοθεσία του David Lynch. Η ταινία εμπορικά απέτυχε και οι αντιδράσεις ήταν αμφιλεγόμενες. Μέχρι και σήμερα, η ταινία ξεχωρίζει δυσάρεστα ανάμεσα στην λαμπρή φιλμογραφία του Lynch. Τα δύο έργα του Villeneuve έχουν συνδυαζόμενο χρόνο λίγο πάνω από 5 ώρες, σε αντίθεση με την ταινία του Lynch που έρχεται στις 2 ωρες και 20 λεπτά. Έτσι, η ιστορία έχει τον απαιτούμενο χρόνο, ώστε να αναπτυχθεί καλύτερα. Τα καινούρια Dune ήρθαν να προσφέρουν έναν φρέσκο αέρα και να τιμήσουν την ιστορία του βιβλίου.
Στο πρώτο μέρος γνωρίζουμε το σύμπαν του Dune, τις οικογένειες που κινούν τα νήματα και την ιεραρχία μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. O πλανήτης Arrakis παράγει ένα ιδιαίτερο μπαχαρικό, το λεγόμενο spice, ένα πολύτιμο αγαθό υπεύθυνο για τις μετακινήσεις και για τη διατήρηση της ζωής στον πλανήτη. Ο Paul Atreides (Timothée Chalamet) στην πορεία τους ως ηγέτης της οικογένειας του και Δούκας του Arrakis βρίσκεται αντιμέτωπος με εξωτερικά εμπόδια. Η αποδοχή του από την φυλή στα βόρεια του Arrakis είναι βασική στην πλοκή της ιστορίας. Ο Paul γίνεται εμφανώς όλο και πιο δυναμικός κατακτώντας δύναμη, ατομική και συλλογική. Μια ξαφνική ανατροπή τον κάνει να αλλάξει στάση και τακτική απέναντι στις εξελίξεις.
Η μοντέρνα μινιμαλιστική αισθητική του μέλλοντος δίνει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στο έργο
Με εξαιρετικά καλή φωτογραφία, το Dune: Part Two στέκεται αντάξια πλάι στην αναγνωρισμένα καλή φωτογραφία που φέρουν οι προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Τα ειδικά εφέ κόβουν την ανάσα με τη ρεαλιστικότητα τους. Την παράσταση, όμως, κλέβει ο ηχητικός σχεδιασμός της ταινίας καθώς είναι ιδιαίτερα ευρηματικός και προσεγμένος στην λεπτομέρεια. Ένα αρνητικό στοιχείο που επαναλαμβάνεται και στο δεύτερο μέρος της ιστορίας είναι η υπερδραματοποίηση των ηθοποιών σε ορισμένες σκηνές. Ίσως κάποια σημεία να έχουν έναν φτωχότερο διάλογο και γι’αυτό να δημιουργούν αυτή την εντύπωση. Ωστόσο, η συγκεκριμένη ταινία έχει πολλές αξιοσημείωτες στιγμές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις σκηνές μάχης που κόβουν την ανάσα.
Εμμέσως πλην σαφώς, η ταινία κάνει ένα σχόλιο στον θεσμό της εξουσίας, της ταξικότητας και στις επιπτώσεις του πολέμου
Πρόκειται για μία ιστορία η οποία δημιούργησε το δικό της σύμπαν, όμοιο του οποίου δεν είχαμε την τύχη να ξαναγνωρίσουμε. Κάπως έτσι, οι ταινίες Dune χαράσσουν τη δική τους πορεία επιτυχίας ανάμεσα στα blockbuster των τελευταίων ετών. Προσωπικά, το Dune: Part One δε μου άρεσε. Το είχα βρει φλύαρο, με υπερβολικά πολλά ονόματα και έννοιες. Ταυτόχρονα, μου φαινόταν πρόχειρο και βιαστικό. Τότε δεν γνωρίζαμε ακόμη ότι θα ακολουθούσε δέυτερη ταινία. Όταν έγινε γνωστό ότι το Dune του 2021 θα είχε και συνέχεια, η πρώτη ταινία μεταφράστηκε ως μια μεγάλη εισαγωγή για την δέυτερη. Κάτι που τελικά λειτούργησε. Στο Dune: Part Two ένιωσα αυτή τη λύτρωση. Επιτέλους το παζλ συμπληρώθηκε και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό. Ο Villeneuve κατάφερε να αναβιώσει μια ιστορία με μεγάλο παρελθόν και να μας προσφέρει μια απολαυστικά καλή προβολή.
