Επιτέλους, σχεδόν 40 χρόνια μετά την κυκλοφορία του αριστουργήματος που αποκαλείται Λάμψη, έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα sequel και να αναβιώσουμε τη μαγεία του συμπαντός που δημιούργησε ο Stephen King.
Αρχικά, ως μεγάλος φάν του Stanley Kubrick, θα ήμουν διστακτικός απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια συνέχισης των έργων του. Ε, λοιπόν, αυτήν ακριβώς την ψυχολογία είχα και πρίν την προβολή του Doctor Sleep. Ανησυχούσα κυρίως οτι θα αποτελούσε άλλη μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της φήμης μιας κλασικής ταινίας χωρίς κανένα σεβασμό στην αξιοθαύμαστη δουλειά του δημιουργού της, ευτελίζοντάς την στο βωμό της διαφήμισης. Ευτυχώς, όμως, τα πράγματα δεν ήταν έτσι.
Πλοκή – Ηθοποιοί
Το ρόλο του Danny, του μικρού αγοριού στην αρχική ταινία που πλέον είναι ενήλικας, υποδύεται αξιοπρεπώς ο Ewan McGregor. Aξιοσημείωτη είναι και η επιλογή του σκηνοθέτη να χρησιμοποιήσει καινούριους ηθοποιούς στους ρόλους των βασικών χαρακτήρων της αρχικής πλοκής. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η χρήση CGI για την απεικόνιση των γνωστών χαρακτήρων και αποδεικνύεται ότι με καλές επιλογές στο cast το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ασφαλέστερο και πιο ρεαλιστικό. Εξαιρετική είναι και η δουλειά απο την Alex Essoe στο ρόλο της Wendy Torrance. Η νεαρή και πρωτοεμφανιζόμενη σε πρωταγωνιστικό ρόλο Kyliegh Curran παίζει την Abra ένα κορίτσι που έχει ανακαλύψει οτι διαθέτει το χάρισμα της “Λάμψης” και επικοινωνεί τηλεπαθητικά με τον Dan. Εκείνος σε μια προσπάθεια να ξεφύγει απο τον αλκοολισμό και τον εαυτό του ταξιδεύει στο New Hampshire όπου μέσω της βοήθειας ενός ντόπιου εντάσσεται σε μια ομάδα ΑΑ και βρίσκει δουλειά ως νοσοκόμος.
Παράλληλα, μια συμμορία ημι-αθάνατων που αποκαλείται The True Knot με αρχηγό την Rose the Hat (που ερμηνεύει κάπως αδιάφορα η Rebecca Ferguson) ταξιδεύουν προς αναζήτηση παιδιών με “Λάμψη”. Θα μπορέσουν έτσι να τραφούν με τον “ατμό” που αυτά εκλύουν, καθώς τα βαζανίζουν αργά μέχρι θανάτου. Αξίζει να αναφερθεί οτι μέλος αυτής της κλίκας είναι ο “γίγαντας” του Twin Peaks, Carel Struycken. Έπειτα, λοιπόν, απο το βασανισμό και θάνατο ενός μικρού αγοριού (που παίζει ο πιτσιρικάς απο το Room και το Before I Wake, Jacob Tremblay) η Abra αισθάνεται την παρουσία τους και ζητάει τη βοήθεια του Dan για να τους σταματήσουν. Ωστόσο, η Rose αντιλαμβάνεται την ισχυρή “Λάμψη” της Abra και την θέτει ως τον επόμενο στόχο. Έτσι ξεκινάει ένα θανάσιμο κηνυγητό, που δυστυχώς δεν καταφέρνει να ξεφύγει απο τις προβλέψιμες διαστάσεις και εξελίξεις.
Η αισθητική του Κιούμπρικ δεν αγγίζεται μεν, αλλά:
Η ανατριχίλα, η διαρκής ένταση, η αίσθηση του μυστηρίου και της ανασφάλειας ήταν κάποια απο τα συναισθήματα που έκαναν τη “Λάμψη” να θεωρείται απο τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Στο ίδιο κλίμα προσπαθεί να κινηθεί και η ακόλουθός της και το πετυχαίνει σε ικανοποιητικό βαθμό. Ο συνεχής ήχος καρδιακών παλμών και η επικράτηση μιας γενικότερης ησυχίας, στήνουν το κλίμα και τραβούν την προσοχή. Οι εντάσεις χτίζονται κατάλληλα και τα jump scares απουσιάζουν δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα αναμονής και ανησυχίας. Με προσεγμένα καρέ, όμορφα χρώματα και ενδιαφέρουσες κινήσεις της κάμερας, ο Mike Flanagan καταφέρνει να δώσει έναν διαφορετικό τόνο απο αυτόν του Kubrick, ικανό να παραλάβει άξια τη σκυτάλη απο τα χέρια του.
Έχει καμία αναφορά στη Λάμψη ή τζάμπα θα περιμένουμε;
Για αυτούς που – σάν εμένα – ανυπομονούν να δούν εικόνες και να αναβιώσουν συνθήκες Λάμψης, τα νέα είναι ευχάριστα. Οι αναφορές στο Doctor Sleep είναι άπειρες και πολλές έξυπνα κρυμμένες. Απο τις εναλλαγές των σκηνών μέχρι και τις θέσεις τις κάμερας, τα πάντα θυμίζουν Λάμψη. Για τους πιο φανατικούς, το επιβλητικό soundtrack που χρησιμοποιείται την κατάλληλη στιγμή προκαλλεί ανατριχίλες ενώ η επιστροφή στο Overlook Hotel ξυπνάει αναμνήσεις και εκπληρώνει μέχρι και τις τελευταίες προσδοκίες.
Βαριόμουν να διαβάσω τα παραπάνω. Nα πάω να το δω;
Σε τελική ανάλυση, το Doctor Sleep μπορεί να μην κατάφερε να ξεφύγει απο τη σκιά της Λάμψης, αλλά δεν μπορώ να πώ οτι ήταν και απογοήτευση. Άν και προβλέψιμο, είχε τις στιγμές του και οπτικά ήταν ευχάριστο και σε φάσεις απολαυστικό. Θεωρώ οτι καλύπτει τις προσδοκίες που είχα απο ένα sequel και νιώθω ευγνώμων που έκαναν μια καλή προσπάθεια και το σεβάστηκαν. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα είτε έχεις δεί τη Λάμψη είτε όχι. Θα σου δημιουργήσει σίγουρα την περιέργεια να την δεις – ή να την ξαναδείς. Διότι ναι, δεν ξέρω αν το ήξερες, αλλά όποιος δεν έχει δεί τη Λάμψη, πρέπει να πάει αμέσως να δεί τη Λάμψη.
