Χιόνια, σεισμοί, καταποντισμοί και πολλά ακόμα συνέβησαν αυτό το Φεβρουάριο -και πού είμαστε ακόμα. Μαζί όμως με το πέρας του μήνα αυτού, έχουμε να υποδεχτούμε τον ερχομό της άνοιξης και να αφήσουμε έναν βαρύ, από πολλές απόψεις, χειμώνα. Βαρύς ή όχι, όμως, υπήρχαν πολλά νέα ακούσματα και πολλή μουσική να συνοδεύει το τέλος του χειμώνα. Ας ξεκινήσουμε:
1.Cult of Luna – The Raging River
Οι μοναδικοί Cult of Luna επέστρεψαν σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα από το προηγούμενο πόνημα τους A Dawn to Fear. Φεβρουάριος του 2021 πλέον και το The Raging River κυκλοφορεί, επισημαίνοντας έτσι την ακατάπαυστη πηγή έμπνευσης που διακατέχει το σχήμα αυτό. Το EP (που μόνο EP δεν είναι στα σχεδόν 40 του λεπτά) βαδίζει στα κατατόπια του προκατόχου του επάξια πηγαίνοντας παράλληλα τη μουσική του συγκροτήματος παραπέρα. Από τα πιο ενδιαφέροντα σύνολα που θα ακούσουμε φέτος.
2. Foo Fighters – Medicine at Midnight
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που μπορεί να ειπωθεί γiα τους Foo Fighters που να μην έχει ήδη λεχθεί. Εκεί που θα γιόρταζαν τα 25χρόνια τους, είχαν βγάλει το επετειακό τους merchandise, να που έσκασε η πανδημία και κλειστήκανε σπίτια τους. Τα πλάνα για νέο δίσκο μεταφέρθηκαν για φέτος και το αποτέλεσμα ήταν το Medicine at Midnight. Άκρως διασκεδαστικό, ώριμο, groovy και άλλα πολλά μαζί ταυτόχρονα. Αυτοί είναι οι Foo Fighters που θέλουμε. Δεν ξέρουμε αν τους δικαιούμαστε, αλλά ας είναι.
3. slowthai – TYRON
Έμαθα τον slowthai μέσα από μία συνεργασία του με τον Denzel Curry τελείως τυχαία και μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να τον συνηθίσω. Ιδιαίτερο στιλ, χαρακτηριστική προφορά και χροιά φωνής, και πάνω απ’ όλα διασκεδαστική ατμόσφαιρα. Η αύρα του slowthai αναζωογονεί τη hip hop one album at a time και το TYRON αποδεικνύει ακριβώς αυτό. Το ντεμπούτο που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμαστε από έναν εκκεντρικό καλλιτέχνη που φαίνεται να έχει επίγνωση του εαυτού του και να κάνει προσωπική αξιολόγηση μέσω της μουσικής του.
4. Mogwai – As the Love Continues
O έρωτας με τους Mogwai προφανώς και θα συνεχιζόταν και εν έτει 2021. Η μπάντα που απλά δεν μπορεί να βγάλει κακό δίσκο χτυπάει ξανά και αυτή τη φορά. Με το Αs the Love Continues, βρίσκουμε την μπάντα ίσως σε κάποια από τα καλύτερά της σημεία. Οι Mogwai γράφουν το soundrack της δικής μου, της δικής σου και του καθενός τη ζωή και έχω ένα πράγμα να πω: Αυτόν το δίσκο θέλω να τον ακούσω live.
5. Tash Sultana – Terra Firma
Η σχέση μου με την Tash Sultana είναι σχετικά φρέσκια. Αγαπώ τις στιγμές που τυχαίνει να ανακαλύψω κάποι@ καλλιτέχνη και αυτ@ πηγαίνει και κυκλοφορεί δίσκο στο προσεχές μέλλον. Αν και το Terra Firma είναι από τα πρώτα ολοκληρωμένα σινιάλα που λαμβάνω από την Tash Sultana, είναι και απόλυτα θετικά. Το δε Terra Firma είναι ακριβώς η δόση pop που χρειαζόμαστε αυτήν την άνοιξη. Η, σε σημεία, εκπληκτική καλλιτέχνης, που δικαίως προσδιορίζεται ως one-person band, προορίζεται για πολλά ακόμα.
6. Hayley Williams – FLOWERS for VASES / descansos
Απανωτοί οι δίσκοι από την ηγέτιδα των Paramore, καθώς λίγοι μόλις μήνες έχουν περάσει από τον προηγούμενο δίσκο της. Η Williams εδώ συνεχίζει την προσωπική περισυλλογή και δίνει περισσότερη έκταση στην προσπάθειά της να εκφράσει τον εσωτερικό της κόσμο μέσα από ένα παράδοξα μελαγχολικό και συνάμα διασκεδαστικό δίσκο. Χορταστική δόση από Hayley Williams τον τελευταίο καιρό, που αποδεικνύει ότι της ταιριάζει η πορεία που έχει επιλέξει να ακολουθήσει.
7. Balthazar – Sand
Ομολογώ πως δεν έχω τεράστια γνώση πίσω από τους Balthazar, αν και θα ήθελα. Θυμάμαι πως ήταν κι αυτοί μέσα στα συγκροτήματα που ο Covid-19 δεν άφησε να εμφανιστούν τελικά στη χώρα μας, στερώντας μας την πολυπόθητη ευκαιρία για νέο και νεαρό αίμα στις μουσικές σκηνές της Ελλάδας. Παρ’ όλ’ αυτά το Sand, το οποίο ακούω εδώ και λίγες εβδομάδες, με έχει τραβήξει απίστευτα και νιώθω πως ανακάλυψα τον τροχό. Για τους λάτρεις συγκροτημάτων όπως οι White Lies, Editors, Alt-J και Warhaus, οι Balthazar θα βρουν τη θέση τους στις λίστες σας.
8. Black Country, New Road – For the First Time
Κάπου εδώ φτάνουμε στο καλύτερο, ποιοτικά, entry αυτής της λίστας και στους φρέσκους Black Country, New Road. Η μπάντα αυτή έχει κάτι το μοναδικό και είναι πραγματικά εκπληκτικό το 2021 να υπάρχουν ακόμα ονόματα που έχουν κάτι original να φέρουν στη ροκ μουσική. Με επιρροές από post-punk, experimental και με μία vintage αύρα, έχουμε εδώ το νέο Βρετανικό σχήμα που θα μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια. Τα παιδιά αυτά δεν κυνηγούν να γίνουν σχετικά και ούτε να παίζουν όλη ημέρα στα ραδιόφωνα. Αν ένα κομμάτι είναι 7 λεπτά, ας είναι.
9. Architects – For Those Who Wish to Exist
Είχα καιρό να διχαστώ τόσο πολύ για ένα δίσκο και πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι αυτοί είναι και οι δίσκοι που τελικά αξίζουν την προσοχή. Οι Architects βοήθησαν στην ανάδειξη του 2ου κύματος του metalcore (κάποιοι το θεωρούν και 3ο) και επί πολλά χρόνια παρέμειναν στο προσκήνιο με τον χαρακτηριστικό τους ήχο, που τους επέτρεπε να γυρίζουν γύρω από τα ίδια riffs επί αρκετούς δίσκους χωρίς παράπονα από τον κανένα. Η μπάντα όμως μετά από 7 δίσκους, 17 σχεδόν χρόνια πορείας και την απώλεια ενός από τα ιδρυτικά μέλη της και βασική πηγή των συνθέσεών του, ήρθε η ώρα να πάνε ένα βήμα παραπέρα. Το For Those Who Wish to Exist είναι ένας πιο ευκολοχώνευτος μεν δίσκος για το ευρύ κοινό, αλλά ταυτόχρονα και το εισιτήριο των Architects στο world domination που πέτυχαν οι Bring Me The Horizon και οι Parkway Drive.
10. Nick Cave, Warren Ellis – Carnage
Κλείσιμο με τον αιώνιο Nick Cave που αυτή τη φορά έκανε τη μουσική του εμφάνιση στο πλευρό του φίλου και συνεργάτη του Warren Ellis. Ο Cave πάντα έγραφε πολύ και δεκαετίες τώρα χωρίς ποτέ επίπτωση στην ποιότητα του αποτελέσματος. Οι συνθέσεις του Ellis ταιριάζουν γάντι με το πυκνό αυτό γράψιμο του Cave και προσαρμόζονται κάθε φορά με τον κατάλληλο τρόπο ώστε το πόνημα να είναι εκπληκτικό. Το Carnage λειτουργεί ως μία πιο θετική οπτική για τον κόσμο με την κύρια θεματική του να αφορά την αγάπη και τη λύτρωση. Το βάζουμε δίπλα στο Ghosteen και περιμένουμε το επόμενο, όπως κάνουμε πάντα.
