Με ωραίες συμπτώσεις σαν κι αυτή, όπου το πρώτο αφιέρωμα για το 2022 ήρθε μαζί με την έλευση αυτού του perfect-for-the-weather ντεμπούτου του Τζώρτζη Γρηγοράκη στο Cinobo, σίγουρα η χρονιά θα πάει καλά. Φυσικά, σου μιλάω για το Digger, την επίσημη υποβολή της Ελλάδας για τα Όσκαρ 2022, και ένα φιλμ πολυβραβευμένο από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου αλλά και από το Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Όμως τα βραβεία λένε λίγα, μπροστά σε όσα εσύ μπορείς να δεις μέσα σε 100 λεπτά στο Digger
Ο Τζώρτζης Γρηγοράκης, όπως έχει πει ο ίδιος, επηρεάστηκε από πολλούς παράγοντες για να δημιουργήσει το Digger. Έγραφε την ιστορία από το 2014, σκεπτόμενος την δική του ιστορία με τον πατέρα του, καθώς και μια εικόνα ξεχωριστή, μια εικόνα με έναν άντρα απομονωμένο από τη σύγχρονη ζωή, που ζει στη φύση. Αυτός ο άντρας είναι εκείνος που και παρακολουθούμε στη μεγάλη οθόνη. Η ιστορία αυτού του ανθρώπου, του Νικήτα (Βαγγέλης Μουρίκης) περιλαμβάνει μια μποέμ ζωή, με σχεδόν καμία τεχνολογική παρέμβαση. Έχει φτιάξει τη δική του πραγματικότητα, τις δικές του συνήθειες, είναι απομονωμένος σχεδόν από όλους. Προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει, όχι μόνο τη πίστη του στη φύση, αλλά και όσους προσπαθούν να παρέμβουν βιομηχανικά σε όσα ο ίδιος έχει φτιάξει έως σήμερα.
Όταν θα έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσει όσους προσπαθούν να παρέμβουν στη φύση που τόσο καιρό τη προσέχει, ο Νικήτας θα χρειαστεί να γνωρίσει από την αρχή τον γιο του, τον Τζόνι (Αργύρης Πανταζάρας). Ο Τζόνι θα συναντηθεί με τον πατέρα του, με αφορμή το θάνατο της μητέρας του και πρώην γυναίκας του Νικήτα. Και μαζί και χώρια θα ξεκινήσουν μια διαδρομή με αντίθετα συμφέροντα, ο καθένας με τις δικές του υπαρξιακές ανησυχίες, και ίσως ανακαλύψουν τις πραγματικές ρίζες του προβλήματος που ο καθένας τους προσπαθεί να λύσει.
Μια απλή αφήγηση, με πολύπλευρες σκέψεις γύρω από τον άνθρωπο και τη φύση, τις τεταμένες σχέσεις πατέρα και γιου, ένα μεγάλο και ήσυχο σχόλιο στην εκβιομηχάνιση και πολλές ακόμα μικρές αλλά σημαντικές προσθήκες γύρω από τη βάση του, συνθέτουν το Digger. Ένα φιλμ με υποδειγματική κινηματογράφηση στα τοπία της Κεντρικής Μακεδονίας, ένα φιλμ για τις ισορροπίες που τίποτα δεν είναι περιττό και ίσως δεν χρειάζεται να «σκάψεις» τόσο πολύ για να δεις πίσω από αυτό.
