Πού πηγαίνουμε όταν φεύγουμε; Φεύγουμε για να αποφύγουμε κάποιο άλλο άτομο ή τον εαυτό μας; Μήπως απλά κάνουμε στροφές γύρω από τις επιθυμίες μας; Και πόσο επικίνδυνα είναι για εμάς όσα μας κρατούν άυπνους τα βράδια;
Μερικές φορές οι ερωτήσεις που κάνουμε μένουν χωρίς απάντηση. Δεν ξέρω αν θα βρεις απαντήσεις για όσες ερωτήσεις σου θέσει ο Park Chan-Wook, μέσα από το Decision to Leave. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο συνεχίζεις να παρακολουθείς αυτή την ιστορία, τόσο θα σε συνεπάρει σε όλα όσα έχει να σου δείξει.
Το Decision to Leave είναι μία περίπλοκη ταινία, αλλά δεν χρειάζεται να καταλάβεις κάθε ανατροπή της
Μέσα στην όλη της περιπλοκότητα, αναδύεται μια ερωτική ιστορία με φόντο τα εγκλήματα που μπορεί να συμβαίνουν πιο κοντά απ’όσο φανταζόμαστε. Σε αυτό το νέο-noir κοινωνικό δράμα, ένας ντετέκτιβ (Park Hae-il), όχι και πολύ ευτυχισμένος στον γάμο του, έρχεται αντιμέτωπος με μια υπόθεση αυτοκτονίας – ή ίσως και όχι. Με μηδενικούς μάρτυρες, και μόνη πιθανή εμπλεκόμενη τη γυναίκα (Tang Wei) του άνδρα που βρέθηκε νεκρός, ο ντετέκτιβ προσπαθεί να λύσει το μυστήριο τόσο της υπόθεσης, όσο και της γυναίκας που έχει απέναντι του. Προσπαθώντας να ενώσει τα κομμάτια του παζλ, ο Hae-jun θα βρεθεί παγιδευμένος σε έναν ιστό απάτης και επιθυμίας, εκεί που η φυγή μοιάζει με τη μόνη επιλογή του.
Ο Park Chan-Wook έχει σκηνοθετήσει βίαιες ταινίες όπως το Oldboy, αλλά και ταινίες όπως το The Handmaiden
To Decision to Leave θα μπορούσε να είναι ο τέλειος συνδυασμός τους, αλλά με πιο συγκρατημένα, προσγειωμένα και γήινα στοιχεία, από τα καθαρά εσωτερικά πλάνα μέχρι και τα υπέροχα ομιχλώδη τοπία. Η επικίνδυνα όμορφη κινηματογράφηση της εικόνας, τόσο ακριβής όσο και παιχνιδιάρικη, είναι γεμάτη στρώματα και ανεστραμμένες εικόνες, σαν να βρισκόμαστε κάθε στιγμή μέσα σε μια αντανάκλαση.
Το Decision to Leave είναι μια ταινία που δίνει έμφαση στα βλέμματα, στα αγγίγματα και σε όσα νιώθουμε χωρίς να τα εκφράζουμε με λέξεις. Η χημεία των Tang Wei και Park Hae-il εναρμονίζεται πλήρως με όσα συμβαίνουν γύρω τους, ενώ η έμφαση που δίνεται στα βλέμματά τους δημιουργεί την αίσθηση πως δεν βλέπεις μια ταινία δράσης, αλλά μια ιστορία που πρέπει να τη δεις και να σε δει και εκείνη.
