Συντάκτης: Χρήστος Χριστακίδης
Το sequel της ταινίας του πιο ανατρεπτικού υπερήρωα έφτασε και είναι πιο ακραίο, πιο ξεκαρδιστικό και αδιαμφισβήτητα καθόλου πιο μετρημένο από την πρώτη ταινία.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το “Deadpool 2” ήρθε σε λάθος στιγμή. Κανείς δεν έχει ξεπεράσει ακόμα το σοκ του Infinity War, άλλωστε δεν πέρασε καλά καλά ούτε ένας μήνας από το έπος των Marvel Studios. Αυτό όμως, το γνώριζαν πολύ καλά οι άνθρωποι που ανέλαβαν το απαιτητικό εγχείρημα του sequel του “Deadpool” . Γνώριζαν ότι θα χρειαστεί κάτι πολύ τολμηρό, κάτι πολύ πιο ακραίο από το προηγούμενο, για να σταθεί επάξια δίπλα στην απόλυτη ταινία για superheros. Έκαναν, λοιπόν, ό,τι μπορούσαν και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε. Tο “Deadpool 2”, πέραν του ότι είναι μία από τις πιο ξεκαρδιστικές κωμωδίες των τελευταίων ετών, βάζει στο στόχαστρο τους πάντες και τα πάντα, συνδυάζει με ιδανικό τρόπο ωμή βία και δραματικά στοιχεία και χαρακτηρίζεται από την έλλειψη μέτρου σε όλους τους τομείς. Μία έλλειψη όμως που δεν ενοχλεί κανέναν.
Τον Γουέιντ Γουίλσον (aka Deadpool) τον γνωρίσαμε 2 χρόνια πριν, όταν και “επιτέλους απέκτησε τη δική του ταινία” και μας συστήθηκε με τις πιο άγριες, βίαιες και άκρως ξεκαρδιστικές διαθέσεις. Όντας βετεράνος των ειδικών δυνάμεων και εργαζόμενος ως πληρωμένος δολοφόνος, ο Γουέιντ μαθαίνει ότι έχει καρκίνο τελευταίου σταδίου και γίνεται “πειραματόζωο” ενός top secret προγράμματος που ναι μεν τον γιατρεύει, αλλά τον αφήνει με κάποιες παρενέργειες. Πλήρη παραμόρφωση του σώματος του και κάποιες μεταλλάξεις στο DNA του που τον κάνουν να θεραπεύεται ραγδαία από ο,τιδήποτε και να του συμβαίνει. Στη προσπάθεια του να γίνει ξανά φυσιολογικός, ξαναβρίσκει τη χαμένη του αγάπη και τελικά αποδέχεται τον εαυτό του όπως είναι. Η δεύτερη του ταινία, δια χειρός Ντέιβιντ Λιτς (“John Wick“, “Atomic Blonde“), δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την προηγούμενη, ίσως μάλιστα, η προηγούμενη έχει να ζηλέψει απ’ αυτήν.
Πλοκή
Στην προσπάθεια του να γίνει πια ένας ανιδιοτελής υπερήρωας, και οικογενειάρχης, ο Γουείντ Γουίλσον έρχεται αντιμέτωπος με ένα συμβάν που θα αλλάξει και πάλι τη ζωή του ριζικά. Σαν να μην έφτανε αυτό, ένας μυστηριώδης ξένος, με το κωδικό όνομα Cable, έρχεται από το μέλλον με σκοπό να σκοτώσει το παιδί που αργότερα θα είναι υπαίτιο για τον θάνατο της γυναίκας και της κόρης του. Ο Deadpool, για να προστατεύσει το παιδί, θα δημιουργήσει την X-Force, μια επίλεκτη ομάδα από μεταλλαγμένους, οι οποίοι θα τον βοηθήσουν να σταματήσει τον Cable. Μέσα από τις βίαιες συγκρούσεις και τα κωμικοτραγικά συμβάντα, ο Γουέιντ θα ψάξει να βρει τον πραγματικό του ρόλο στη ζωή και θα μάθει πράγματα για τον εαυτό του που ποτέ δεν πίστευε ότι έχει κρυμμένα μέσα του.
Πρώτα Σχόλια
Ο Ντέιβιντ Λιτς έφερε τις εξαιρετικές σκηνές δράσεις του “John Wick” και ο Ράιαν Ρέινολντς, που υπογράφει και το σενάριο της ταινίας μαζί με τους Ρετ Ριζ και Πολ Γουέρνικ, έφερε το απαραίτητο χιούμορ που αρμόζει στον Deadpool. Μαζί δημιούργησαν ένα σύνολο από απίστευτες σκηνές με ωμή βία, χιουμοριστικές ατάκες και πολλά άλλα στοιχεία, τα οποία διαδέχονται το ένα το άλλο στο τιμόνι της ταινίας και τελικά όλα μαζί την οδηγούν στην επιτυχία. Εξαιρετική η σκηνοθεσία του Λιτς, ίσως καλύτερη από αυτή του Τιμ Μίλερ στην πρώτη ταινία αλλά μικρές οι διαφορές. Αυτό που αλλάζει και εξελίσσεται στο “Deadpool 2” είναι το χιούμορ. Αναφέραμε πιο πάνω ότι βάζει στο στόχαστρο τους πάντες και τα πάντα. Αυτή ακριβώς η περιγραφή αξίζει στην ταινία. Αμέτρητες αιχμές για το απέναντι στρατόπεδο, αυτό της DC, αλλά και για το ίδιο της Fox, βροχή από ατάκες για την ποπ κουλτούρα και απόλυτη έλλειψη μέτρου και πολιτικής ορθότητας είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά του σεναρίου.
Οι μουσικές επιλογές από τον Τάιλερ Μπέιτς σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αρκετά αλλόκοτες, αλλά με την κατάλληλη ματιά, αυτήν του Mr. Pool, δένουν πανέξυπνα με το υπόλοιπο σύνολο και ντύνουν σκηνές και γεγονότα με τόση μαεστρία, λες και έχουν δημιουργηθεί για την ταινία και για τον συγκεκριμένο υπερήρωα. Τέλος, αυτό που δεν περιμέναμε να δούμε είναι η συγκινησιακή διάθεση, αλλά μείναμε έκπληκτοι με τη δραματικότητα κάποιων σκηνών, οι οποίες βέβαια μπορεί να χάνονται μέσα στο απόλυτα κωμικό σύνολο αλλά προσδίδουν κάτι διαφορετικό στο franchise, το οποίο μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή τη δραματικότητα εκ νέου στο μέλλον.
Χαρακτήρες
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να γνωρίζει τον Deadpool και τον Ράιαν Ρέινολντς και να μην έχει κάνει την σκέψη ότι ο χαρακτήρας είναι πραγματικός και ότι ο ηθοποιός στον ελεύθερο του χρόνο φοράει την κόκκινη στολή του Γουέιντ Γουίλσον και κυνηγάει villains. Ο Ρέινολντς βρήκε τη δική του κινηματογραφική εξιλέωση, έπειτα από αμέτρητες κακές επιλογές, στο πρόσωπο του Deadpool, και ο Mr.Pool βρήκε τον πιο κατάλληλο άνθρωπο για να τον ενσαρκώσει στη μεγάλη οθόνη. Η σχέση του ηθοποιού με τον χαρακτήρα του θα μπορούσε να αποτελεί τον ορισμό της έκφρασης “γεννημένος για τον ρόλο”. Ο Ρέινολντς είναι φανταστικός στον ρόλο, είτε φοράει τη στολή είτε όχι, και του οφείλουμε πολλά ευχαριστώ για τις δύο αυτές ταινίες.
Από τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ταινίας, ο Τζος Μπρόλιν στον ρόλο του Cable είναι αρκετά ταιριαστός αλλά ας το παραδεχτούμε, όλοι βλέπουμε τον Thanos μπροστά μας ξανά και ξανά. Η πρωτοεμφανιζόμενη Ζάζι Μπιτς στον ρόλο της Ντόμινο αποτελεί το φρέσκο πρόσωπο που ταιριάζει δίπλα στο “γερασμένο” του Γουέιντ Γουίλσον. Αυτός που είναι απόλυτα απολαυστικός, όμως, και πράγματι ξεχωρίζει μέσα στο απόλυτα κωμικό σύνολο είναι ο Κάραν Σόνι που υποδύεται για δεύτερη φορά τον Ινδό ταξιτζή Ντοπίντερ, ο οποίος είναι τόσο ξεκαρδιστικός που θα κάνει τους φαν να απαιτούν ένα spin-off με το όνομα “Dopinder”.
Συνεπώς
Δεν είναι οι αμέτρητες και εντυπωσιακές σκηνές βίας, ούτε η βροχή από εμπνευσμένες χιουμοριστικές ατάκες που κάνουν το “Deadpool 2” ξεχωριστό. Ούτε καν οι απίστευτες post credit σκηνές του. Είναι η έλλειψη πολιτικής ορθότητας που κυριαρχεί στην ταινία. Θα μας πείτε κι αυτό είναι καλό; Όταν επιτυγχάνεται με τον τρόπο του “Deadpool 2” είναι καλό. Στις εποχές που ζούμε, στις οποίες το σινεμά κατακρίνεται συνεχώς και από τους πάντες, τέτοιες ταινίες είναι απαραίτητες, για να θέσουν το όριο ανάμεσα στο χιούμορ και την προσβολή, ανάμεσα στην κινηματογραφική πραγματικότητα και και στην καθημερινότητα.
Με την υποστήριξη του Cineplexx
0
