Συντάκτρια: Βασιλική Κατίδου
Αν δεν αναγνώρισες ήδη τον τίτλο, τότε δεν είσαι γνήσιο παιδί των ’00s. Ωραίος ο Timberlake δεν λέω, αλλά στην σειρά της εβδομάδας το cast είναι ακόμα ομορφότερο. Τουτέστιν, ετοιμάσου για μια σειρά φουλ σε eye candy τόσο για εκείνη, όσο και για εκείνον -ακριβώς όπως λένε στις διαφημίσεις αρωμάτων. Ο λόγος για το Riverdale, μια σειρά που ξεκίνησε το 2017 και βασίζεται στα -γνωστότατα στην Αμερική- κόμικς με όνομα Archie. Για να γίνω πιο σαφής -έτσι, για την αλλαγή- η σειρά είναι μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή της ιστορίας του εφήβου Archie, σε ένα χωριουδάκι φουλ από μυστήρια, vintage στοιχεία και -προφανώς- όμορφο κόσμο.
Η ιστορία του Riverdale
Ο Archie μας -αυτό το κακόμοιρο, δύσμορφο παλικάρι με κόκκινα μαλλάκια- είναι ένας κλασσικός έφηβος σε ένα κλασσικό χωριουδάκι της Αμερικής με μια στερεότυπη κλειστή κοινωνία, όπου όλα φαίνονται υπέροχα. Η ιστορία ξεκινάει από την στιγμή που μια μυστήρια εξαφάνιση σημειώνεται στο Riverdale, κάνοντας τους πάντες να σοκαριστούν.
Σε μικρές κοινωνίες γνωρίζονται όλοι με όλους -ποιος θα ήταν δυνατό να κάνει τέτοιο έγκλημα; Έτσι, τα νεαρά παιδάκια του Riverdale, με πλούσια γκαρνταρόμπα και ακόμα πλουσιότερο ελεύθερο χρόνο, αποφασίζουν να βρουν τον ένοχο. Στο ενδιάμεσο, η ζωή του καθενός εκτυλίσσεται με τον δικό της ρυθμό και τα δικά της issues, ενώ δεν λείπει και η παρουσία της μέσης ηλικίας -30 με 40s- για να ταυτιστεί και η απανταχού μανούλα που ίσως θελήσει να δώσει μια ευκαιρία σε τούτη την σειρά.
Οι χαρακτήρες
Αν κάτι κάνει καλά αυτή η σειρά, είναι το σωστό στήσιμο και narrative στους χαρακτήρες της. Υπάρχει μια τεράστια πληθώρα διαφορετικών προσώπων, που λειτουργεί με έναν ρυθμό που ούτε σε κάνει να βαριέσαι, αλλά ούτε και να ξεχνιέσαι. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κάθε χαρακτήρας έχει πάντοτε τα 5′ of fame που του αναλογούν -από τον πιο random τυπά που θα παίξει σε μια σκηνή, μέχρι και τον σταθερό, καλοπληρωμένο πρωταγωνιστή. Δύσκολα θα ξεχάσεις τον οποιοδήποτε και εύκολα θα ενδιαφερθείς για την ζωή του, φανερώνοντας μια εξαιρετικά καλομελετημένη δομή στις εκάστοτε εναλλαγές.
Ο Archie είναι λίγο άχρωμος και άοσμος κατ’ εμέ, ενώ η κολλητή του η Betty είναι το είδος της κοπέλας που θα χωθεί παντού if it’s for a good cause. Ο Jughead είναι η μεταγραφή-αστέρι -ούτε ΠΑΟΚ να ‘μασταν- από το παλαιό Disney Channel, που γράφει τα κουτσομπολιά του Riverdale αλλά σε πιο ιντελεκτουέλ ύφος. Η Veronica είναι το spoiled bratt με καλή καρδιά κατά βάθος, ενώ ειδική μνεία αξίζει στον ΥΠΕΡΤΑΤΟ Fred που ποτέ δεν ξέχασα από το αείμνηστο Beverly Hills -θέλω να κάνω τα παιδιά του κλπ.
Ups and Downs
Ας είμαι ειλικρινής, ΟΚ? Το Riverdale είναι μια καλή προσπάθεια να μπει στο prime time του είδους της εφηβικής σειράς, που είναι εξ ολοκλήρου ξεπερασμένο, χιλιοειπωμένο και κυρίως “κουρασμένο”. Έχει μια καλή δυναμική, ικανοποιητική σκηνοθεσία για το είδος του και cast από ηθοποιούς με στόχο να τραβήξει και μεγαλύτερες ηλικίες -βλέπε Fred πιο πάνω. Έχει στιγμές αρκετά δυνατές και καταφέρνει να βγάζει περιστασιακά το vibe μυστηρίου που τόσο επιθυμεί, ενώ μερικές ιστορίες χαρακτήρων έχουν τίμια αρχή, μέση και κορύφωση. Το cast -κυρίως το νεανικό- με έχει εντυπωσιάσει θετικά σε κάποια σημεία με την υποκριτική του ικανότητα, αποδεικνύοντας ότι δεν προσλήφθηκε μόνο για το hotness value του.
Ωστόσο, το Riverdale πέφτει και θύμα της ίδια του της γοητείας. Όταν βάζεις ηθοποιούς που το κυρίαρχο στοιχείο τους είναι η ομορφιά τους, κάποια σημεία είναι αναπόφευκτο να μην δένουν όπως πρέπει. Κάποιες σκηνές είναι τόσο στημένες και τόσο στερεοτυπικές, που νιώθεις ότι υπάρχουν μόνο και μόνο για να υπάρχουν. Όχι, βρε παιδί μου, ότι δεν έχει ενδιαφέρον γενικά η σειρά ή ότι δεν συμβαίνουν κουλά πράγματα που σε σοκάρουν ή σε καθηλώνουν. Απλούστατα, κάποια πράγματα έχουν παραβλεφθεί στον βωμό του drama.
Μεταξύ μας, βέβαια, και να μην σ’αρέσει καθόλου, μπορείς απλά να χαζέψεις τους ηθοποιούς. Αρκεί σίγουρα πάντως για ένα χαλαρό βράδυ που ναι μεν ψήνεσαι να δεις ωραίο κόσμο που να μην είναι αδιάφορος, αλλά όχι τόσο ώστε…ξέρεις, να βγεις έξω, ως γνωστό πάρτι άνιμαλ που είσαι.
