Συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα η ανακάλυψη νέων καλλιτεχνών της εγχώριας σκηνής με φρέσκες ιδέες και πολλή όρεξη για τη δημιουργία μουσικής. Σήμερα, λοιπόν, σας συστήνουμε τους Chasing Bone, ταλαντούχους νέους, αυθεντικούς καλλιτέχνες που ένωσαν τις δυνάμεις τους το 2014. Οι Chasing Bone έχουν βάση τους την Θεσσαλονίκη. Σε μια πολύ διαφορετική από τις άλλες συνέντευξη, συζητήσαμε μεταξύ άλλων για το νέο τους δίσκο που έχει κυκλοφορήσει ήδη από τις 10 Μαΐου (μπορείς να τον ακούσεις ολοκληρωμένο εδώ), τα μελλοντικά τους σχέδια και τις νέες καταστάσεις που βιώνει ο καλλιτεχνικός χώρος.
Πότε και πώς δημιουργήθηκε η μπάντα σας; Πώς προέκυψε το όνομα Chasing Bone;
Η ιδέα για το project ξεκίνησε το καλοκαίρι του ‘14 όταν μου ζητήθηκε να στηρίξω το μουσικό κομμάτι ενός φεστιβάλ ακτιβισμού στη Δοϊρανη. Έτσι, έγραψα μια σειρά κομματιών τα οποία παίχτηκαν ως trio. Ένα μήνα αργότερα μετακόμισα στη Στοκχόλμη όπου η ιδέα αυτή ονομάστηκε Chasing Bone, ωστόσο ήταν αρχές του ‘16 στο Παρίσι όπου δημιουργήθηκαν ευνοϊκές συνθήκες και βρέθηκαν τα μέλη (Γιάννης Ρεματάς, Felix Masson) με τα οποία θα ηχογραφούσαμε τον πρώτο δίσκο. Όσον αφορά το όνομα νομίζω ότι είναι η πολυσημία του ‘Bone’ που το έκανε τόσο ελκυστικό, πόσο μάλλον όταν το κυνηγάς!
Ποια είναι η ίσως πιο δύσκολη εμπειρία μέχρι στιγμής;
Μετακομίζοντας τόσο συχνά δεν αλλάζει μόνο η ψυχοσύνθεσή σου, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση και το line-up της μπάντας. Νομίζω ότι είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο. Συν το γεγονός ότι όσο και να σέβομαι τους μουσικούς που κρατάνε μια συγκεκριμένη αισθητική/κατεύθυνση στα project τους μου φαίνεται προσωπικά αδύνατο να ακολουθήσω αυτή τη διαδικασία. Αυτό κάνει κάθε δίσκο μας να διαφέρει από τον προηγούμενο.
Πώς βιώσατε την όλη κατάσταση με το lockdown; Σας επηρέασε καλλιτεχνικά;
Σίγουρα o εγκλεισμός και η όλη διαδικασία που τον συνόδευσε δεν πέρασε από κανένα μας απαρατήρητη. Βλέπουμε μια διάχυτη ένταση γενικότερα στους ανθρώπους και πιο έντονα στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Αυτό πιστεύω οφείλεται στη συλλογική μας αυτή τη φορά συνειδητοποίηση ότι αν δεν υπάρξει αντίσταση, αλλά και μια κλιμάκωση στους τρόπους έκφρασης των αιτημάτων μας, θα χρησιμοποιηθεί όλο αυτό για τον περιορισμό των ελευθεριών μας. Δεν λέω ότι ήταν ο σκοπός τους εξ΄αρχής αλλά σίγουρα αποτελεί για αυτούς μια καλή ευκαιρία να μας φιμώσουν.
Πού επικεντρώνεται η μουσική σας και τι μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσω αυτής;
Από τον πρώτο μας δίσκο, State of the Underdog, ο οποίος είναι instrumental, μέχρι και σήμερα, η μουσική μας διακατέχεται από μια ανησυχία. Μέσω της διαστρέβλωσης των μουσικών ειδών και τη δυναμική που έχει εξ’ ορισμού της η διαδικασία γραφής στίχων προσπαθούμε από τη θέση μας να συμμετέχουμε σε μια διαδικασία επαγρύπνησης, αν όχι αφύπνισης. Αυτό αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος της θεματολογίας που διαπραγματευόμαστε. Ωστόσο υπάρχουν και αναφορές στην αγάπη, ερωτική ή μη, και όλα της τα παραπλήσια.
Ποια είναι τα επόμενα σας βήματα;
Περιμένοντας τις διαδικασίες για την κοπή σε βινύλιο του τελευταίου μας δίσκου, Now What?, και το ξεκίνημα των live για την προώθηση του, σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα live session με 2 κομμάτια από τον τελευταίο και ένα από τον προηγούμενο μας δίσκο. Επίσης όντας και οι τρεις μας μέλη των Psychedelic Trips To Death ετοιμάζουμε διάφορα και από εκείνη τη μεριά.
Ποιο/α από τα κομμάτια/κυκλοφορίες σας θα ξεχωρίζατε από τα άλλα και γιατί;
Καλύτερα ας μην μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Τα αγαπώ και τα μισώ ταυτόχρονα για διαφορετικούς λόγους. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο τελευταίος μας δίσκος, συνειδητά και ασυνείδητα, είναι ό,τι πιο pop έχουμε γράψει μέχρι στιγμής.
Τι σας έλειψε περισσότερο στην διάρκεια της πανδημίας; Είναι καλό που ο κόσμος «σταμάτησε» για αυτό το διάστημα;
Εμένα προσωπικά δεν μου έλειψε σχεδόν τίποτα, ίσα ίσα το απόλαυσα. Και το λέω αυτό με κάποιες τύψεις αναγνωρίζοντας την καταστροφή που βρήκε πολλούς συνανθρώπους μας, αλλά είναι η αλήθεια. Η διακοπή αυτής της πλευράς της κοινωνικής μας ζωής έδωσε χώρο σε μια άλλου είδους επικοινωνία. Δε χρειάζεται, όμως, να εμβαθύνουμε σ’αυτό τώρα. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε όλη αυτή τη συζήτηση και θέληση για επιστροφή στην κανονικότητα. Ποια κανονικότητα? Νομίζω ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε κάποια πράγματα έχοντας ως κεντρικό άξονα ανάπτυξης την προστασία του περιβάλλοντος και τον περιορισμό κάθε διαδικασίας που το επιβαρύνει.
Έχετε ανησυχίες για τον τρόπο που διαμορφώνεται η μουσική βιομηχανία;
Πάντα υπήρχαν και μάλλον πάντα θα υπάρχουν φωνές αντίστασης στον τρόπο λειτουργίας αυτού που ονομάζεται “μουσική βιομηχανία”. Ας μιλήσουν αυτοί που έχουν υποφέρει από αυτό και τα γνωρίζουν καλύτερα. Εμείς ως Chasing Bone αλλά και ως Psychedelic Trips To Death το βιώνουμε όλο αυτό σε πολύ μικρότερο βαθμό, μιας που φαίνεται να βρισκόμαστε στο περιθώριο. Σίγουρα από αυτά που μαθαίνουμε και από αυτά που συναντάμε μπροστά μας, μεγάλη εντύπωση ακόμα και σήμερα μας προκαλεί η έλλειψη λογικής και η έντονη εκμετάλλευση που διέπει τον χώρο μας. Παντού έτσι είναι, θα πουν κάποιοι, ίσως σ’εμάς λίγο περισσότερο, ειδικά όταν αμφισβητείται ο λόγος ύπαρξης μας.
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι ευαισθητοποιήθηκαν περισσότερο με την τέχνη κατά τη διάρκεια της καραντίνας;
Υπήρξε σίγουρα μια έντονη παραγωγικότητα στους καλλιτεχνικούς κύκλους αυτήν την περίοδο. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την ίδια στιγμή διάφορες κυβερνήσεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού αμφισβητεί την ανάγκη ύπαρξης τέχνης. Ένα παραπάνω στη χώρα μας όπου υπάρχει διάχυτη αυτές τις μέρες, στο μυαλό πολλών “μικρών”, κατ’εμέ ανθρώπων, η ιδέα ότι το να κάνεις τέχνη είναι πολυτέλεια, ως συνήθως και λόγω δικών τους ανεκπλήρωτων πόθων. Θα το αφήσω λέγοντας ότι όλοι αυτοί που δεν έχουν καταλάβει ότι η αισθητική και η φαντασία είναι ζωή έχουν πάρει έναν άσχημο μονόδρομο και δεν τους βλέπω να γυρίζουν πίσω.
Αυτές τις μέρες κρατάμε την επαφή με την τέχνη μέσα από ψηφιακά μέσα. Κατά την γνώμη σας, η τέχνη είναι τόσο ισχυρά συνδεδεμένη με την φυσική παρουσία σε lives, ώστε οι περισσότεροι να μην συνηθίσουν σε έναν πιο βολικό και άνετο τρόπο από την οθόνη των κινητών/υπολογιστών τους;
Αυτοί που διασκεδάζουν βλέποντας κάποιους άλλους να διασκεδάζουν, όπως στην εκπομπή “Στην Υγειά Μας”, θα συνεχίσουν να το κάνουν. Το μεγαλύτερο μέρος όμως του πληθυσμού, και σ’αυτό τους βάζω όλους ανεξαρτήτως ηλικίας και ιδεολογικών πεποιθήσεων, θα συνεχίσουν αν όχι να αναγνωρίζουν, τουλάχιστον να νιώθουν το πόσο αναντικατάστατο είναι το live. Επομένως είναι από αυτά που δε μας ανησυχούν.
Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία πίσω από τον δίσκο σας που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Ο δίσκος αυτός είναι ο πρώτος που δεν ηχογραφήσαμε live και αυτό γιατί ήταν να γίνει σόλο ακουστική κιθάρα – φωνή. Η κιθάρα παρέμεινε ακουστική και πάνω της χτίστηκε όλη η ενορχήστρωση του δίσκου. Πριν τον δεύτερο δίσκο δεν περιμέναμε ότι θα βάλουμε φωνή. Έτσι και πριν από αυτόν δεν πιστεύαμε ότι θα χρησιμοποιηθεί στη μουσική μας synthesizer. Αυτό πολύ πιθανόν να μην συνέβαινε αν δεν είχαμε τον Κωνσταντίνο Ιωσηφίδη (Lostinthe) μαζί μας.
Θα θέλατε να μοιραστείτε κάποιο μήνυμα;
Νομίζω ότι ήδη μοιραστήκαμε αρκετά.
Ποιοι είναι οι 5 αγαπημένοι σας μουσικοί δίσκοι που ακούτε ακόμη και σήμερα σαν να είναι η πρώτη φορά;
- Swans – The Great Annihilator
- Savages – Adore Life
- King Krule – 6 Feet Beneath the Moon
- Lucien Dubuis Trio & Marc Ribot – Ultime Cosmos
- Αγγελάκας – Βελιώτης – Οι Ανάσες των Λύκων
Μπορείτε να ακολουθήσετε τους Chasing Bone σε Facebook, Instagram και Bandcamp
3