Υπάρχουν μερικά επαγγέλματα που από τη φύση τους ευνοούν την οικειότητα και τη συζήτηση. Στην αναπαυτική καρέκλα ενός κουρείου πολλά άτομα εμπιστεύονται στους επαγγελματίες, πέρα από την εμφάνιση, και προσωπικά τους ζητήματα. Οι κουρείς γίνονται συχνά αποδέκτες των πιο μικρών και μεγάλων στιγμών των πελατών τους. Πόσο προετοιμασμένοι είναι, όμως, για να ανταποκριθούν σε δύσκολες εκμυστηρεύσεις; Δύο πρωτοβουλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο εκπαιδεύουν τους κουρείς στην αναγνώριση ψυχικών δυσκολίων και την κατάλληλη αντίδραση.
Τα κουρεία ως τόπος συνάντησης και έκφρασης
Για τη μαύρη κοινότητα στην Αγγλία, τα κουρεία είναι πολλά παραπάνω από εμπορικά καταστήματα. Είναι σημεία συνάντησης και μοιράσματος. Για πολλά άτομα είναι οι εναλλακτικές των pub ή των γηπέδων. Τα βλέμματα που ανταλλάσσουν μέσα από τον καθρέφτη και οι κουβέντες που μοιράζονται ανάμεσα στο θόρυβο των μηχανών είναι πολύτιμα. Αυτό φαίνεται να αναγνώρισε και το πρόγραμμα «Young Black Men and Mental Health» και συμπεριέλαβε τα κουρεία στα σημεία παρέμβασης.
Οι κουρείς ακούν περισσότερα από όσα λέγονται
Επιλεγμένοι κουρείς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα έχουν την ευκαιρία να εκπαιδευτούν γύρω από ζητήματα ψυχικής υγείας. Στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν τους θεραπευτές ή τους συμβούλους. Περισσότερο λειτουργούν ως δίαυλος επικοινωνίας και διαμεσολαβητές μεταξύ των πελατών τους και των ειδικών. Μέσα από εντατικά σεμινάρια, εξασκούνται, σε πρώτο επίπεδο, να ακούν ενεργητικά και χωρίς κριτική. Αυτό από μόνο του είναι μια θετική στροφή στον τρόπο που έχουμε μάθει να επικοινωνούμε. Σε δεύτερο επίπεδο μαθαίνουν να αναγνωρίζουν λεκτικά και μη σημάδια ψυχικών δυσκολιών. Εφοδιάζονται, τέλος, με πληροφορίες για το πού μπορούν να παραπέμψουν τους πελάτες τους που χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη.
Αυτή η ομάδα κουρέων δε θέλει να “χάσει” άλλο φίλο
Μία αντίστοιχης φιλοσοφίας πρωτοβουλία είναι και αυτή που έχει ξεκινήσει ο Tom Chapman και η διεθνής ομάδα κουρέων The Lions Barber Collective. Όπως μοιράζεται και στην TEDx ομιλία του, αφορμή για την εκστρατεία πρόληψης της αυτοκτονίας στάθηκε η απώλεια ενός φίλου του. Το γεγονός ότι ο Chapman δεν αντιλήφθηκε καν τα σημάδια ψυχικής κατάρρευσης του τελευταίου ήταν μια στιγμή αφύπνισης για τον ίδιο. Αντί, λοιπόν, να δωρίσει ένα κομμάτι των εσόδων της επιχείρησης σε άλλον έναν κοινωφελή οργανισμό, ξεκίνησε το δικό του κίνημα. Οι επαγγελματίες που συμμετέχουν περνούν από εκπαίδευση για την αναγνώριση καταθλιπτικών συμπτωμάτων και τη διασύνδεση των ατόμων με υπηρεσίες υποστήριξης. Στόχος είναι να δημιουργηθούν περισσότεροι ασφαλείς χώροι για την έκφραση συναισθημάτων και ευαλωτότητας για να καταπολεμηθεί το στίγμα της ψυχικής υγείας.
Με αυτές τις πρωτοβουλίες, το self-care αποκτά νέες, υπέροχες διαστάσεις.
2
