Τα στούντιο του μεγάλου παραμυθά μάς έχουν δώσει – χωρίς να το καταλάβουμε – γνώσεις για τόπους κι εποχές που, αν και απαντώνται σε παραμύθια, κρύβουν τεράστια δόση αλήθειας. Και αυτό επιτυγχάνεται σε μεγάλο βαθμό από την αρχιτεκτονική αναπαράσταση. Οι ταινίες της Disney όμως ποτέ δεν περιορίστηκαν σε πριγκίπισσες και παλάτια. Το ίδιο λοιπόν και η σχέση τους με την αρχιτεκτονική πραγματικότητα. Ευρωπαϊκός 20ος αιώνας, αλλά και αμερικανικά roaring 20s, μέχρι και σύγχρονες μεξικανικές παραγκουπόλεις. Αυτή λοιπόν είναι η αρχιτεκτονική μέσα από τις ταινίες της Disney – μέρος 2ο.
Εκατόν Ένα Σκυλάκια Δαλματίας (1961)
Το Λονδίνο του ’50 έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό – την πυκνότητα. Η άφιξη των ανθρώπων στις πόλεις οδήγησε στην ανάγκη δόμησης καθ’ ύψος ήδη από την περίοδο του μεσοπολέμου. Το Art Deco συνυπάρχει με τον μοντερνισμό και τα κατάλοιπα μιας βικτωριανής Αγγλίας, ενώ το interior design είναι πλέον τάση, με τα μικρά λονδρέζικα διαμερίσματα με τις πανομοιότυπες όψεις να έχουν ανάγκη διαφοροποίησης εκ των έσω. Και φυσικά, πάντα υπάρχουν και άνθρωποι όπως η Cruella de Ville που διαθέτουν μεγάλα αρχοντικά λίγο έξω από τη φασαρία της πόλης, που όλοι θα ζήλευαν. Πέρα από την προσοχή στη λεπτομέρεια σε επίπεδο ρευμάτων και διακόσμησης, η συγκεκριμένη ταινία προσφέρει με εξαιρετικό τρόπο την ατμόσφαιρα της πόλης. Ένα υγρό, χαοτικό Λονδίνο, χαμένο στην ομίχλη και την πολυκοσμία, που όμως διατηρεί μια ανεπανάληπτη γοητεία.
101 Dalmatians - IMDb
Οι Αριστόγατες (1970)
Οι αξιαγάπητες αριστοκρατικές γάτες της Λαίδης, αλλά και η αλητοπαρέα του Θέμου του Μάγκα ζουν τις περιπέτειές τους στην Belle Epoque του Παρισιού. Μια εποχή που οι τέχνες, οι επιστήμες, αλλά και η πολυτέλεια και η καλοπέραση βρίσκονται στο ζενίθ τους. Είναι η εποχή που στην αρχιτεκτονική εμφανίζονται ρεύματα όπως το Art Nouveau, ενώ στις τέχνες κυριαρχεί το νέο ρεύμα των ιμπρεσιονιστών. Και φυσικά έχουμε για άλλη μια φορά το Παρίσι των αντιθέσεων. Εκεί όπου ο πλούτος έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το La Vie Boheme, αλλά και την ένδεια.
To σπίτι της Madame Adelaide έχει όλα ακριβώς τα στοιχεία που σηματοδότησαν την εποχή. Τις χαρακτηριστικές, λεπτεπίλεπτες φυσιολατρικές καμπύλες που σύστησε το Art Nouveau, σε συνδυασμό με τις καθαρές φόρμες του νεοκλασικισμού, αλλά και την αγάπη για την υπερβολή μιας μπαρόκ παρακαταθήκης. Όλα αυτά σε αντίθεση με τα ρημαγμένα σπίτια των κεραμιδόγατων, που δίνει μεγαλύτερη αίγλη στο αρχοντικό. Πάντα κομψά, αλλά και πλουσιοπάροχα. Όλα τυλιγμένα με μια ατμόσφαιρα ρομαντισμού εκείνης της νέας, όμορφης εποχής, που για χρόνια όλοι θα αναπολούσαν εξαιτίας των δεινών πολέμων που ακολούθησαν.
The Aristocats - IMDb
Η πριγκίπισσα και ο βάτραχος (2009)
Πριγκίπισσα που να μη ζει σε παλάτι, αλλά ανάμεσα στα ξύλινα σπίτια της Νέας Ορλεάνης; Κι όμως, η Disney πριν κάποια χρόνια το τόλμησε και πέτυχε. Και φυσικά για να πετύχει, έπρεπε να αποδώσει σωστά την πόλη της Λουϊζιάνα. Στην Αμερική των Roaring Twenties και του Art Deco, οι πόλεις του νότου διατηρούν ακόμα τον άγριο, αγροτικό χαρακτήρα. Παράλληλα, όμως, διακατέχονται και από τη μυσταγωγική κουλτούρα των κοινοτήτων των μαύρων. Από τη μία μεγάλες ξύλινες αγροικίες, από την άλλη ένας νέος, αστικός χαρακτήρας. Εκεί η λιτότητα, το μέταλλο, η τυποποίηση και οι λεπτές γραμμές κάνουν την εμφάνισή τους. Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και ο «υπόκοσμος», που ζει σε γκετοποιημένα στενά πίσω από τις όμορφες προσόψεις.
Princess and the Frog - IMDb
Coco (2017)
Η Santa Cecilia, στην οποία ο μικρός Miguel μπλέκεται σε περιπέτειες μεταξύ των ζωντανών και των νεκρών, είναι στην πραγματικότητα μια animated αντιγραφή του ιστορικού κέντρου της πόλης Guanajuato στο Μεξικό. Πρόκειται για μια πόλη που ανήκει στα Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, με πολύ διακριτή την πολιτιστική και αρχιτεκτονική ταυτότητα του Μεξικού. Συγκεκριμένα, ο μπαρόκ ρυθμός που μεταφέρθηκε στη λατινική Αμερική κατά την αποικιοκρατία, «συγκρούστηκε» με τον τοπικό χαρακτήρα των μεξικανικών χωριών. Έτσι, δημιούργησε μια αρχιτεκτονική πιο εύγλωττη και πολύχρωμη από αυτή της ευρωπαϊκής της εκδοχής.
Η συσπείρωση του απλού λαού γύρω από τα αποικιακά επιτεύγματα, μετέτρεψε τα αστικά αυτά κέντρα σε ένα συνονθύλευμα παραδοσιακών και «εισαγόμενων» στοιχείων. Τα μικρά, διώροφα, πολύχρωμα φτωχόσπιτα καταφέρνουν και συνυπάρχουν με μπαρόκ ανάκτορα. Ακριβώς αυτά τα στοιχεία βλέπουμε και στο Coco. Οι ήρωες της ταινίας μπορούν εύκολα να μεταφερθούν από τις φτωχογειτονιές με τις βιοτεχνίες στα μεγάλα κεντρικά κτίρια και στοές. Πάντα μέσα στο χρώμα και τη μαγεία της Νύχτας των Νεκρών.
Coco - IMDb
