Συντάκτρια: Ευαγγελίνα Τζήμα
«Θέλω τα έργα μου να εμπνέουν τους ανθρώπους, να τους κάνουν να νιώθουν οτι τα πάντα είναι πιθανά. Θέλω οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν την αληθινή τους ταυτότητα και να πιστεύουν στο πεπρωμένο τους»
Αυτά τα λόγια θα βρει κανείς μπροστά του, όταν ανοίξει την προσωπική ιστοσελίδα της Δήμητρας Μίλαν, μίας όμορφης και ταλαντούχας, δεκαοχτάχρονης Ελληνοαμερικανίδας, που ζει μαζί με τους γονείς της και τις δύο μικρότερες αδερφές της στην Αριζόνα. Καλλιτεχνική φυσιογνωμία, έχοντας μεγαλώσει σε ένα extremely artistic περιβάλλον, περνάει πολλές ώρες της ημέρας στον προσωπικό της χώρο, ανακατεύοντας χρώματα και δημιουργώντας εμπνευσμένους πίνακες.
Αλλά δε θα πω πιο πολλά, θα αφήσω εκείνη να μας πει περισσότερα για τον εαυτό της και το έργο της… Κάτι όμως που θέλω σίγουρα να προσθέσω, είναι πως όταν άνοιξε η συνομιλία στο Skype, εμφανίστηκε μπροστά μου ένα γλυκό κορίτσι με ευχάριστη διάθεση και όρεξη για συζήτηση και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως έτσι:
Ε:Δήμητρα διάβασα στην προσωπική σου ιστοσελίδα πως ζεις με τους γονείς σου και τις δύο αδερφές σου και πως όλοι ασχολείστε με τη ζωγραφική!
Δ:Ναι, οι αδερφές μου είναι δεκαέξι και δεκατέσσερα ετών και ασχολούνται και αυτές με τη ζωγραφική, όπως και οι γονείς μου που είναι επαγγελματίες και έχουν ένα δικό τους σχολείο, όπου εκπαιδεύουν νέους εικαστικούς.
Ε:Ένας από τους δύο γονείς σου είναι από την Ελλάδα σωστά;
Ναι η μαμά μου. Ο παππούς μου άφησε την Ελλάδα όταν ήταν 18 χρονών και ήρθε για σπουδές σε ένα κολλέγιο εδώ στην Αμερική. Έτσι η μαμά μου είναι μισή Ελληνίδα, από τη Θεσσαλονίκη. Την αγαπώ τη Θεσσαλονίκη είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη.
Ε:Την έχεις επισκεφτεί αρκετές φορές;
Δ:Ναι πολλές φορές, σχεδόν κάθε χρόνο. Κάθε καλοκαίρι. Και το επόμενο καλοκαίρι θέλω να έρθω για τρεις μήνες μόνη μου. Νομίζω οτι θα ήθελα να μείνω στη Νικήτη, όλο το διάστημα, στη Χαλκιδική.
Ε:Έχεις αναφέρει πως η Ελλάδα αποτελεί πηγή έμπνευσης σου. Θέλεις να μου πεις λίγα λόγια για αυτό;
Δ:Ναι, κάθε φορά ταξιδεύουμε εκεί για τις καλοκαιρινές μας διακοπές και αγαπώ την Ελλάδα τόσο πολύ. Την νιώθω σαν δεύτερο σπίτι μου. Νιώθω πολύ δεμένη με τους ανθρώπους εκεί και αγαπώ τις προσωπικότητές τους, τον τρόπο που μιλάνε. Λατρεύω τη θάλασσα και το κολύμπι και κάθε φορά παίρνω μαζί μου waterproof κάμερα ώστε να βγάζουμε φωτογραφίες σχετικές με το κολύμπι… Γενικά χρησιμοποιώ όλα αυτά ως έμπνευση για τους πίνακές μου.
Ε:Ας πάμε λοιπόν τώρα λίγο παλιότερα. Εσύ πότε και πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;
Δ:Ζωγραφίζω από τότε που πήγαινα σχολείο. Ξεκίνησα όταν ήμουν δώδεκα ετών. Μέχρι τότε πήγαινα σε κανονικό σχολείο και στα δώδεκα το σταμάτησα και ξεκίνησα home schooling, δηλαδή σχολείο online, μέσα από υπολογιστή, όπου μπορούσα να καλύπτω τις σχολικές ώρες σε όσο χρόνο ήθελα εγώ και όσο γρήγορα ήθελα. Έτσι τελείωνα τις σχολικές δραστηριότητες σε δύο, τρεις ώρες και μετά είχα όλον τον χρόνο ελεύθερο, οπότε και ξεκίνησα να ζωγραφίζω. Όσο περισσότερο ζωγράφιζα, τόσο περισσότερο το αγαπούσα και τόσο καλύτερη γινόμουν πάνω σε αυτό. Με τον καιρό, λοιπόν, εξελίχθηκε σε πάθος μου.
Ε:Και γιατί ζωγραφίζεις;
Δ:Στην πραγματικότητα ζωγραφίζω, γιατί αυτός είναι ο αγαπημένος μου τρόπος να εκφράζομαι. Ξέρεις, μερικές φορές οι πίνακες είναι εμπνευσμένοι από όνειρα μου και ξέρω οτι αυτός είναι ένας τρόπος που οι άνθρωποι επικοινωνούν με τον Θεό. Είναι κάτι που δεν είναι απ’ αυτή τη γη, κάτι που δεν το έβλεπα και τώρα το βλέπω. Όλα όσα ζωγραφίζω, νιώθω οτι είναι σαν σύμβολα και θέλω οι άνθρωποι όταν τα κοιτάνε να ερμηνεύουν τον εαυτό τους και να βρίσκουν για αυτούς τα δικά τους νοήματα. Επίσης σκέφτομαι οτι υπάρχει ένα νόημα κάθε φορά που ζωγραφίζω και μερικές φορές δεν το γνωρίζω καν, απλά ζωγραφίζω κάτι και μετά το κοιτάω και συνειδητοποιώ οτι αυτό πραγματικά σημαίνει κάτι. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Για κάθε πίνακα θέλω οι άνθρωποι να νιώθουν ανυψωμένοι, να νιώθουν αγάπη και έμπνευση.
Ε:Πιστεύεις δηλαδή, οτι η ζωγραφική είναι μία μορφή ψυχοθεραπείας;
Δ:Ναι, οπωσδήποτε. Ακόμα και για τον εαυτό σου, ακόμα και για τους άλλους όταν κοιτάνε τους πίνακές σου.
Ε:Στους πίνακες απεικονίζεις κυρίως ανθρώπους. Αυτό είναι το προσωπικό σου style;
Δ:Ναι, μου αρέσει να ζωγραφίζω ανθρώπους και μερικές φορές για τα μοντέλα χρησιμοποιώ φωτογραφίες, ενώ άλλες φορές τις βγάζω η ίδια.
Ε:Έχεις κάποιο προσωπικό χώρο στο σπίτι σου, όπου ζωγραφίζεις ή κάποιο άλλο μέρος εκτός;
Δ:Εδώ που ζούμε, έχουμε δύο σπίτια, δύο μεγάλα κτήρια. Το ένα είναι μεγαλύτερο και είναι το σχολείο των γονιών μου, και το άλλο που είναι μικρότερο είναι το στούντιο όπου εγώ και οι γονείς μου ζωγραφίζουμε εκεί.
Ε:Πόσες μέρες χρειάζεσαι για να ολοκληρώσεις έναν πίνακα;
Δ:Πιθανόν, σχεδόν μία βδομάδα. Όταν ζωγραφίζω, ζωγραφίζω κάθε μέρα, όλη μέρα, δεν κάνω τίποτα άλλο. Αυτή είναι η δουλειά μου. Έτσι ζωγραφίζω από το πρωί μέχρι το απόγευμα και κάθε μέρα. Επειδή μου αρέσει να χρησιμοποιώ βαφές τοίχων και αυτές χρειάζονται χρόνο για να στεγνώσουν, δουλεύω σε στρώσεις. Έτσι, όταν κάνω μία στρώση, την αφήνω να στεγνώσει και την επόμενη μέρα δουλεύω πιο πολύ πάνω στον πίνακα. Κάνω τρεις- τέσσερις στρώσεις μέχρι να ολοκληρώσω τον πίνακα και αυτό χρειάζεται περίπου μία εβδομάδα.
Ε:Και που μπορεί κάποιος να βρει τους πίνακές σου, για να τους δει ή και να τους αγοράσει;
Δ:Έχω ξεκινήσει να πουλάω τους πίνακες στο διαδίκτυο και έχω την ιστοσελίδα μου που είναι σαν μία online γκαλερί, όπου ο κόσμος μπορεί να αγοράζει τους αυθεντικούς κατευθείαν από εκεί. Επιπλέον έχω και μικρές εκτυπώσεις που είναι διαθέσιμες για αποστολές παγκοσμίως. Ο καθένας μπορεί να αγοράσει. Παράλληλα, έχω και δύο γκαλερί, μία στη Φλόριντα και μία στη Χαβάη.
Ε:Και για πες μου λοιπόν, ποιά είναι τα όνειρα και οι στόχοι σου για το μέλλον ;
Δ:Λοιπόν, απ’ όταν ήμουν δεκαπέντε ετών ξεκίνησα να δουλεύω με έναν εκδοτικό οίκο. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι εκεί έξω στον κόσμο της τέχνης, αλλά αυτό είναι το παλιό σύστημα πιστεύω. Ο κόσμος αλλάζει και τα πάντα είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο και νομίζω ότι οι καλλιτέχνες θα έπρεπε να επικοινωνούν απευθείας με τους συλλέκτες και όχι μέσω ενός τρίτου προσώπου. Επίσης οι άνθρωποι θέλουν αυτήν την προσωπική επικοινωνία όταν αγοράζουν έναν πίνακα. Είναι εντυπωσιακό ότι μπορείς να μπεις στο διαδίκτυο, στο instagram, να δεις τον καλλιτέχνη, να μιλήσεις μαζί του και μετά να αγοράσεις απ’ αυτόν. Είναι πολύ πιο εύκολο και πιστεύω ότι αυτόν τον δρόμο ακολουθεί ο κόσμος…
Τα προηγούμενα χρόνια, λοιπόν, δούλευα με αυτόν τον εκδότη, ο οποίος χειριζόταν τα πάντα, δεν είχα να ανησυχώ για τίποτα και τα έκανε όλα για μένα! Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να ζωγραφίζω. Αλλά, επειδή έβγαζαν πολλά χρήματα, με πίεζαν πάρα πολύ, ήθελαν να ζωγραφίζω όλο και περισσότερο, είχα δώδεκα γκαλερί τις οποίες έπρεπε να παρέχω με πέντε πίνακες. Ήταν τόσοι πολλοί οι πίνακες και τόσο μεγάλη η δουλειά, που ένιωθα ότι δεν πάω πουθενά. Δεν ήμουν ενθουσιασμένη για το μέλλον μου, ήταν έξω από τον έλεγχό μου, καθώς κάποιος άλλος ήταν υπεύθυνος. Έτσι, αποφάσισα να σταματήσω να δουλεύω μαζί του. Ήμουν πραγματικά πολύ αναστατωμένη.
Τώρα, έχω φύγει απ’ όλο αυτό. Οι στόχοι μου είναι τελικά να συνεχίσω να έχω τη δική μου επιχείρηση, να γίνει επιτυχημένη και να πουλάω στο διαδίκτυο τα έργα μου στους συλλέκτες. Επίσης στόχος μου είναι να φιλοξενούνται οι πίνακές μου σε πολλές γκαλερί, ώστε να επικοινωνώ κατευθείαν με τους ανθρώπους. Θέλω στο μέλλον, να βοηθάω άλλους καλλιτέχνες να κάνουν το ίδιο πράγμα και να προετοιμάζονται σωστά!
Εμείς της ευχόμαστε καλή επιτυχία και μπορεί να την πετύχεις κάπου στη Θεσσαλονίκη να τριγυρνά μες στα στενά!
0
