Υπάρχουν μερικά νησιά που τα σβήνεις απ’ τη λίστα με το που τα επισκέπτεσαι και αυτά τα λίγα που τα τοποθετείς στην ετήσια λίστα, αφού τα επισκεφτείς. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει αναμφισβήτητα το νησί των Κυκλάδων που, σύμφωνα με το μύθο, εμφάνισε ο θεός Απόλλωνας για να δώσει καταφύγιο στους Αργοναύτες και δεν είναι άλλο από την Ανάφη. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για ένα ακόμα τυπικό ταξιδιωτικό άρθρο. Πρόκειται για ένα love letter στην Ανάφη, με τη γραπτή υπόσχεση να επιστρέφουμε.
Πιάνοντας λιμάνι
Έντεκα ώρες στις πολικές θερμοκρασίες του πλοίου είναι το τίμημα για να προσεγγίσεις την Ανάφη από τον Πειραιά. Με τη Σαντορίνη, βέβαια, σε απόσταση αναπνοής η αεροπορική μετακίνηση είναι πάντα μία διαθέσιμη επιλογή. Η στιγμή πάντως που το πλοίο δένει στο λιμάνι και πρωτοαντικρύζεις τη σκαρφαλωμένη στο βράχο Χώρα σε αποζημιώνει πλήρως. Μιας και θίξαμε, όμως, το ζήτημα της μετακίνησης, ας μιλήσουμε και για την τοπική συγκοινωνία. Τα δύο λεωφορεία του νησιού εξυπηρετούν τις ανάγκες των ταξιδιωτών συνδέοντας τη χώρα με τις κυριότερες παραλίες. Είναι, μάλιστα, ένας όμορφος τρόπος να γνωριστείτε με τους ντόπιους που θα μοιραστούν ευχαρίστως μαζί σας τις κρυφές ομορφιές του νησιού. Κάτι που λόγω μποφόρ δε δοκιμάσαμε είναι ο γύρος του νησιού με καραβάκι, που φαντάζει μια τέλεια διαδρομή.
Μία θέση στον ήλιο -ή και όχι
Κάτι που απασχολεί εμάς που αγαπάμε τις Κυκλάδες, αλλά όχι την ηλιοθεραπεία, είναι η σκιά. Προς μεγάλη μου έκπληξη και ευχαρίστηση, τα αλμυρίκια σε αρκετές παραλίες της Ανάφης φρόντισαν για μας. Κι αφού γλιτώσαμε τα εγκαύματα και φέτος, πάμε στο κυρίως θέμα: τις παραλίες. Φυσικά δε θα προσποιηθώ πως μέσα σε λίγες μέρες εξαντλήσαμε όλες τις παραλίες του νησιού. Κατά βάθος αυτό συνέβη για να έχουμε παραπάνω λόγους να επιστρέψουμε. Στην επιλογή της παραλίας ισχύει ο κανόνας «όπου φυσάει ο άνεμος», καθώς, όπως μας ενημέρωσαν οι ντόπιοι, άλλες παραλίες ενδείκνυνται για μποφόρ κι άλλες για νηνεμία.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Παραλίες
Ίσως η πιο γνωστή παραλία της Ανάφης και όχι αδίκως είναι ο Ρούκουνας. Ένας άγραφος κανόνας θέλει το αριστερό -όπως κοιτάμε τη θάλασσα- τμήμα της παραλίας να φιλοξενεί όσα άτομα δεν θέλουν να αποχωριστούν τα μαγιό τους και το δεξί τμήμα όσα άτομα αγαπούν τον γυμνισμό. Πρόκειται για μία μεγάλη σε έκταση αμμουδιά που χωράει όλη την ανεμελιά του καλοκαιριού. Επόμενη στάση για κολύμπι είναι το Κλεισίδι, που με ένα βατό μονοπάτι ενώνεται με τις παραλίες Κατσούνι και Φλαμουρού. Όλες τους προσφέρουν αμμουδιά, σκιά και μια θέση για αιώρα και διάβασμα. Στη σκιά του επιβλητικού μοναστηριού στον ακόμα πιο επιβλητικό μονόλιθο –τον δεύτερο μεγαλύτερο στη Μεσόγειο- βρίσκεται η παραλία Μοναστήρι. Παραμένοντας στο νότιο τμήμα του νησιού συναντάμε την παραλία των Αγίων Αναργύρων, που, όπως μας ενημέρωσε ο οδηγός του λεωφορείου, δε γίνεται να φύγουμε από το νησί χωρίς να την επισκεφτούμε.
Ανηφορίζοντας προς τη Χώρα
Έχοντας περάσει τη μέρα μας στην παραλία, η επιλογή για βόλτα και έξοδο είναι μονόδρομος και για την ακρίβεια ανηφόρα. Αμφιθεατρικά χτισμένη, η Χώρα της Ανάφης υποδέχεται φωτισμένη τους ταξιδευτές. Οι επιλογές απλώνονται από τα φιλόξενα ταβερνάκια με τη ζωντανή μουσική, μέχρι τα μπαράκια στα οποία εναλλάσσονται οι djs και οι μουσικές. Ξεφεύγοντας λίγο από τις κλασικές γαστρονομικές προτάσεις των άρθρων τέτοιου τύπου, θα προτείνω να δοκιμάσετε το ομώνυμο κοκτέιλ -σήμα κατατεθέν του νησιού. Κι αν νομίζετε πως επειδή το νησί είναι μικρό, είναι και η νύχτα, γελιέστε. Ο χορός μέχρι τις πρωινές ώρες είναι δεδομένος.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το νησί με τις περισσότερες καλημέρες
Το πρώτο που λέω σε όποιο άτομο με ρωτάει για την Ανάφη είναι ότι δεν έχω ξανακούσει περισσότερες και πιο εγκάρδιες καλημέρες μαζεμένες. Η ευγένεια και η αυθεντικότητα του κόσμου ξεπερνά όλα τα ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα που κάνουν δημοφιλή άλλα νησιά. Από τις οδηγίες που θα σου δώσουν απλόχερα μέχρι την απομνημόνευση του ονόματός σου ανάμεσα στους τόσους φιλοξενούμενους του νησιού, όλα πλημμυρίζουν εγκαρδιότητα. Το νησί μπορεί να το λατρέψεις ή να το μισήσεις, όπως συμβαίνει με κάθε τόπο. Δε θα φύγεις, όμως, από κει, αν δε γίνεις μια παρέα με ντόπιους και περαστικούς.
Στην Ανάφη, λοιπόν, δε λέμε αντίο. Μόνο εις το επανιδείν.
