fbpx
CinemaCultureTFCinema

Ο κόσμος του Alejandro G. Iñárritu: Ένα ταξίδι από το Μεξικό μέχρι τις Κάννες και το Hollywood

Είναι μια από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις δημιουργών -τουλάχιστον από τη δική μου οπτική γωνία για το σινεμά- που δεν υπάρχει μία «κακή» ταινία να κάνει την ανατροπή σε μια τόσο αψεγάδιαστη κινηματογραφική πορεία 20+ χρόνων. Κι όπως έχεις ήδη καταλάβει και από τον τίτλο, το άρθρο σήμερα είναι αφιερωμένο στον Alejandro G. Iñárritu.

Γιατί; Γιατί όταν ένας δημιουργός συνειδητά επιλέγει να φτιάχνει ταινίες για την ουσία του να είσαι άνθρωπος, για την αμφιβολία, τα ελαττώματα, τις συγκρούσεις, τις αλήθειες, τις αδυναμίες, είναι σχεδόν αδύνατο να μη σου αρέσουν. Ειδικά όταν η προσέγγιση του είναι εμφανώς διαφορετική.

Ο Alejandro G. Iñárritu και οι τέχνες που τον διαμόρφωσαν

Γεννημένος το 1963 στο Μεξικό, και αρκετά ανήσυχος σαν έφηβος, ο Iñárritu ταξίδευε από τα 17 μέχρι και τα 19 του σε Ευρώπη και Αφρική για να γνωρίσει τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του επηρεάστηκε πολύ και αυτό είναι εμφανές μέσα από τις επιλογές στις τοποθεσίες των ταινιών του.

Γυρνώντας στο Μεξικό σπούδασε επικοινωνία και άρχισε να εργάζεται ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Ο ίδιος παραδέχεται πως ίσως η μουσική τον έχει επηρεάσει πολύ περισσότερο σαν καλλιτέχνη απ’όσο το σινεμά. Πέρασε αρκετό χρόνο στο στούντιο γνωρίζοντας μεγάλους ροκ σταρ ώσπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έφτιαξε τη δική του μουσική επένδυση για έξι μεξικανικές ταινίες. Από τις αρχές τις δεκαετίας του ’90 άρχισε να ασχολείται περισσότερο με τη παραγωγή και τη διανομή ταινιών μικρού μήκους και διαφημιστικών σποτ. Πλέον, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αρχίζει να δημιουργεί τη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, and the rest is history. Πάμε να δούμε μία προς μία τις πιο αγαπημένες -δηλαδή όλες- μεγάλου μήκους ταινίες του Alejandro G. Iñárritu.

Amores Perros (2000)

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Iñárritu έμελλε να είναι και μια από τις ωραιότερες ταινίες. Το κοινό ενθουσιάστηκε, το Φεστιβάλ των Καννών τον αποθέωσε, και η Ακαδημία του έδωσε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Κι όμως, η φήμη του Amores Perros δεν προηγείται της ομορφιάς του και της αλήθειας του. Είναι μια ταινία που διηγείται τρεις ιστορίες ξεχωριστές που με κάποιο τρόπο συνδέονται. Αυτό είναι ένα μοτίβο που χαρακτηρίζει τον Iñárritu μέχρι και σήμερα. Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην πόλη του Μεξικό, είναι η αιτία για αυτήν τη μοιραία σύνδεση.

Ο Octavio (Gael Garcia Bernal) είναι ένας άνεργος έφηβος που προσπαθεί να μαζέψει κάποια χρήματα. Έτσι, μπλέκει με τις κυνομαχίες και έχει σκοπό να κλεφτεί με τη κουνιάδα του τη Susana (Vanessa Bauche). Μαζί με τον Cofi, τον σκύλο του, καταφέρνουν να μαζέψουν αρκετά χρήματα, όμως, ύστερα από έναν αποτυχημένο αγώνα αρχίζουν μανιωδώς να τον κυνηγούν. Ο Octavio στη προσπάθεια του να ξεφύγει, προκαλεί ένα τρακάρισμα με θύμα τη ηρωίδα της δεύτερης ιστορίας, τη Valeria (Goya Toledo). Εκείνη τραυματίζεται σοβαρά και αναγκάζεται να σταματήσει την καριέρα της ως μοντέλο. Υπάρχει κάποιος που έχει δει αυτό το δυστύχημα και είναι ο κεντρικός ήρωας της τρίτης ιστορίας. Ο El Chiro (Emilio Echevarria) είναι ένας άστεγος ζωόφιλος, ο οποίος έχει σαν “χόμπι” τη δολοφονία επί πληρωμή. Έχει επίσης ένα σκοτεινό παρελθόν και μια ξεχασμένη κόρη που θα προσπαθήσει να βρει.

To Amores Perros είναι μια ιστορία για τις διαφορές των κοινωνικών ομάδων του Μεξικό. Ο Iñárritu δείχνει να σχολιάζει έντονα αυτή την κατάσταση. Ωστόσο, στο τέλος όλα επιστρέφουν στην αγάπη, χαμένη ή μη.

21 Grams (2003)

Κι επειδή δεν σου ανέφερα πριν τον άνθρωπο πίσω από το σενάριο του Amores Perros, ευτυχώς ήρθε ξανά και το 2003 και έγραψε το 21 Grams. Είναι ο Guillermo Arriaga, πάνω στο σενάριο του οποίου ο Iñárritu τοποθέτησε το όραμα του σε φιλμ. Και πέρα από το εξαιρετικό αυτό σενάριο, η ταινία σε κερδίζει ήδη από το καστ. Sean Penn, Naomi Watts και Benicio Del Toro δίνουν καταπληκτικές ερμηνείες σε μια ιστορία γεμάτη διάσπαρτα κομμάτια παζλ που καλείσαι να ανακαλύψεις και να ενώσεις όσο καλύτερα μπορείς.

Η ιστορία εκτυλίσσεται πάλι γύρω από ένα δυστύχημα αυτή τη φορά με αρκετά θύματα. Ο Paul (Sean Penn) είναι ετοιμοθάνατος, που υποφέρει από τη καρδιά του και περιμένει το μόσχευμα που θα τον σώσει. Αυτό θα έρθει από το θύμα του δυστυχήματος και σύζυγο της Cristina (Naomi Watts) η οποία προσπαθεί να ξαναβρεί τις ισορροπίες της. Στην ιστορία αυτή μπλέκεται και ο Jack (Benicio Del Toro), πρώην κατάδικος και νυν υπεύθυνος του ατυχήματος. Ο ίδιος παλεύει με τη συνείδησή του και προσπαθεί να βρει τον τρόπο να ξεπληρώσει για το λάθος του. Από το παρελθόν, ο Iñárritu περνάει δεξιοτεχνικά στο παρόν και το αντίστροφο. Έτσι, δίνει έμφαση στις σχέσεις των ανθρώπων, αλλά και στις εναλλαγές των συναισθημάτων. Ο τίτλος της ταινίας, αν διαβάζεις πρώτη φορά γι’αυτή ή δεν την έχεις δει, αναφέρεται στο «βάρος» που χάνει το σώμα την ώρα του θανάτου, το λεγόμενο βάρος της ψυχής.

Babel (2006)

Δεν παίρνω πίσω αυτό που σου είπα στην αρχή. Δεν υπάρχει ταινία του Iñárritu που να μη μου αρέσει. Το Babel όμως είναι λίιγο μόνο πιο ξεχωριστό για μένα. Το Babel είναι η τελευταία ταινία της λεγόμενης Τριλογίας του Θανάτου και στο υπόσχομαι θα τη σκέφτεσαι για καιρό. Δεν διαφέρει σε ιστορία από τις δύο προηγούμενες. Και εννοώ σε μοτίβο, φυσικά. Άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, ξαφνικά ενώνονται μέσα από ένα τυχαίο γεγονός. Αυτή τη φορά συνέβη ένας πυροβολισμός. Ένα όπλο συνδέει τέσσερις διαφορετικές ιστορίες που στο τέλος θα αποκαλύψουν μια περίπλοκη και τραγική ιστορία της ανθρωπότητας. Η αλήθεια που θα δεις κι εσύ είναι ότι τελικά δεν διαφέρουμε και τόσο.

Στο Μαρόκο, ένα παντρεμένο ζευγάρι κάνει διακοπές προσπαθώντας να λύσει τις διαφορές του. Ένας Μαροκινός βοσκός αγοράζει ένα τουφέκι για τους γιους του, ώστε να κρατήσουν τα τσακάλια μακριά από το κοπάδι του. Ένα κορίτσι στην Ιαπωνία που αντιμετωπίζει την απόρριψη, τον θάνατο της μητέρας της, τη συναισθηματική απόσταση του πατέρα της, τη δική της αυτοσυνείδηση ​​και μια αναπηρία μεταξύ πολλών άλλων θεμάτων, ασχολείται με τη σύγχρονη ζωή στο Τόκιο. Η Μεξικανή νταντά του παντρεμένου ζευγαριού παίρνει τα δύο παιδιά του ζευγαριού μαζί της στον γάμο του γιου της στο Μεξικό. Η ίδια εν τέλει αντιμετωπίζει προβλήματα στο ταξίδι της επιστροφής. Σε όλη αυτή την εμπειρία, έρχεται να προστεθεί ο Gustavo Santaolalla με το μοναδικό soundtrack που έφτιαξε και σε συνοδεύει νοητά στην -κατά τη γνώμη μου- καλύτερη ταινία του Iñárritu.

Biutiful (2010)

Όταν ο Iñárritu έγραφε τον χαρακτήρα του Uxbal, ο μόνος που έβγαζε νόημα στο μυαλό του για να πρωταγωνιστήσει ήταν o Javier Bardem. Αργότερα η ιστορία τον δικαίωσε, διότι ο Bardem ήταν μέχρι τότε ο πρώτος που διεκδίκησε Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου σε μια ερμηνεία εξ ολοκλήρου στην ισπανική γλώσσα. Ποιος είναι όμως ο Uxbal; Πατέρας δύο παιδιών, χωρισμένος, μικροαπατεώνας, ο Uxbal μαθαίνει πως έχει καρκίνο και κατ’ επέκταση μόνο δύο μήνες ζωής. Έτσι, θα προσπαθήσει να βάλει σε τάξη τη ζωή του, ενώ παράλληλα ό,τι μπορεί να πάει στραβά, πηγαίνει. Ετοιμάσου για ένα ταξίδι δυστυχίας, μιζέριας, όλα όμως με μια πιο γοητευτική ματιά που ο Iñárritu για ένα περίεργο λόγο σε κάνει να θέλεις να το βλέπεις. Ακόμη κι αν ξέρεις πως η θνητότητα είναι αυτή που στο τέλος θα φέρει την ισορροπία και τη λύτρωση.

Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance) (2014)

Σε τελείως διαφορετικό αφηγηματικό ύφος και πλοκή, ο Iñárritu έφτιαξε μια ταινία- σάτιρα για όλο το Χολιγουντιανό μανιφέστο που περιστρέφεται γύρω από παρωχημένες απόψεις. Κρίθηκε από πολλούς, αλλά δικαιότατα κέρδισε και ο Iñárritu Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Πρωταγωνιστής είναι ο Riggan (Michael Keaton), ένας πασίγνωστος ηθοποιός που κάποτε ενσάρκωσε έναν σούπερ ήρωα. Τώρα προσπαθεί να ανακτήσει πίσω τη φήμη που έχασε με την πάροδο του χρόνου. Καταλήγει έτσι να γράφει, να σκηνοθετεί και να παίζει σε ένα θεατρικό του Broadway. Κατά τη διάρκεια της ταινίας έχεις την ευκαιρία να δεις τι γίνεται πίσω από τις κάμερες, σε όλη τη προσπάθεια του Riggan, της κόρης του, του θιάσου, να αναβιώσουν αυτό το θεατρικό. Μοναδικό στο είδος του, το Birdman είναι σκηνοθετημένο λες και είναι μονοπλάνο. Πρόκειται για μία σουρεαλιστική και υπερρεαλιστική ταινία που ούτε η Ακαδημία ούτε το κοινό άφησε να περάσει απαρατήρητη.

The Revenant (2015)

Ο Iñárritu σε βάζει με τις ταινίες του σε βάζει συχνά στη διαδικασία να ψάχνεις τη στιγμή της λύτρωσης. Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι μεμπτό, ειδικά όταν συνδυάζεται με μια τόσο έντονη ταινία από όλες τις μεριές. Το The Revenant αποτελεί για το Χόλιγουντ ιστορική κινηματογραφική στιγμή. Με αυτήν την ταινία ο Iñárritu κέρδισε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, αλλά και ο Leonardo DiCaprio το Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου, μετά από πολλά χρόνια-και memes. Έπρεπε να το πάρει νωρίτερα; Ναι. Μας πειράζει που το πήρε για το ρόλο του Hugh Glass; Καθόλου. Μια τέτοια κινηματογραφική προσέγγιση δεν θα μπορούσε να συνοδεύεται με κάτι λιγότερο από αυτό που έδωσε ο Leo.

Η ιστορία λαμβάνει χώρα στην Άγρια Δύση του 1820. Εκεί, ο Hugh Glass, κυνηγός και ανιχνευτής, τραυματίζεται σοβαρά από μια αρκούδα. Στη συνέχεια τον εγκαταλείπει και ο πιο πιστός του σύντροφος στη μέση του χιονιά. Με στόχο την επιβίωση και την εκδίκηση, ο Hugh Glass θα περιπλανηθεί τόσο σε αυτό το ερημικό και άγριο τοπίο, όσο και στις βαθύτερες σκέψεις του σχετικά με την καταγωγή και τη πραγματική του ταυτότητα.

3

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *