Οι αναμνήσεις μας, όπως η ζωή και οι σχέσεις, είναι απτές, όσο και εύθραυστες. Βοηθούν την περιήγησή μας στο παρόν και το μέλλον, είτε σαν μια όμορφη υπενθύμιση όσων γέννησαν μέσα μας όμορφα συναισθήματα, είτε φρενάροντας τις πιο άσχημες καταστάσεις που ίσως έχουμε βιώσει. Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε ξανά μια ανάμνηση, την αναδημιουργούμε στους νευρώνες μας και αυτός είναι ο λόγος που οι αναμνήσεις μας αναμιγνύονται μεταξύ τους. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα είδος λήθης, ένας μηχανισμός που βοηθά το μυαλό μας να επιβιώσει.
Μέσα από μια απλή αλλά τόσο ουσιαστική ιστορία, ενός πατέρα και της κόρης του, ξετυλίγεται το Aftersun, το ντεμπούτο της Charlotte Wells
Μια ιστορία με παύσεις, βαθιά συναισθήματα, αντικρουόμενες στιγμές, σχέσεις τρυφερές, αλλά και τεταμένες, πράγματα που προσπαθούν να κρυφτούν αλλά δεν μπορούν. Η Sophie (Celia Rowlson-Hall) αποφασίζει να επισκεφτεί ξανά μέσα από μία παλιά κασέτα, τις διακοπές που είχε κάνει 20 χρόνια πριν με τον πατέρα της, όταν εκείνος ήταν στην ηλικία που εκείνη βρίσκεται τώρα. Για τη μικρή Sophie (Frankie Corio) ο πατέρας της, Calum (Paul Mescal), είναι ο δικός της ήρωας. Στην αρχή είναι όλα σαν μια παιδική απόλαυση για εκείνη. Στιγμές ξεγνοιασιάς μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, αλλά στην πορεία μια διαφορετική οπτική ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια ενός ενήλικα.
Κι ενώ η Sophie βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην ανακάλυψη του ενήλικου κόσμου και στη θέληση να περάσει όσο πιο όμορφα μπορεί με τον μπαμπά της, εκείνος περπατάει στα δικά του σκοτεινά μονοπάτια.
Το Aftersun είναι ένα οικείο και συγκινητικό πορτρέτο μιας σχέσης πατέρα και κόρης που, σύμφωνα με την Wells, βασίζεται σε πραγματικούς ανθρώπους και τη δική της ζωή. Η δουλειά της κάμερας είναι σκόπιμα ασταθής από τη σκοπιά της Sophie, ενώ η μουσική δίνει μια ιδιαίτερα νοσταλγική νότα από την αρχή μέχρι το τέλος αυτής της ιστορίας.
Μία ταινία απλή, όσο και πολυδιάστατη, που ήρθε για μας θυμίσει με έναν διαφορετικό τρόπο, πόσο σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε και γινόμαστε ευάλωτοι με τους δικούς μας ανθρώπους. Ακόμα κι αν φαντάζει το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο, πάντα κάποι@ θα υπάρχει να σου πει «μπορείς να μου μιλήσεις για οτιδήποτε».
