Συντάκτης: Χρήστος Χριστακίδης
To “Avengers: Infinity War” έφτασε και έχουμε να σας κάνουμε μόνο μια ερώτηση; Είστε έτοιμοι; Πριν βιαστείτε να απαντήσετε θετικά, ξανασκεφτείτε το, διότι όταν δείτε την ταινία θα καταλάβετε ότι ποτέ δεν ήσασταν έτοιμοι. Ούτε εσείς, ούτε εμείς, ούτε κανένας.
“The end is near. Dread it. Run from it. Destiny still arrives.” Με αυτά τα λόγια μας συστήθηκε ο Thanos στο πρώτο τρέιλερ του “Avengers: Infinity War” πριν λίγους μήνες. Λόγια που λίγο πολύ μας ξεκαθάρισαν τις προθέσεις του “Mad Titan”. Λόγια που μας έκαναν να αγωνιούμε για το μέλλον των αγαπημένων μας υπερηρώων. Των χαρακτήρων που εδώ και δέκα χρόνια περιμένουμε κάθε χρόνο να δούμε και να ξαναδούμε στο σινεμά, ή και στην οθόνη του υπολογιστή μας για χιλιοστή φορά. Δέκα χρόνια και 18 ταινίες, από τις οποίες, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο, η κάθε μία έβαλε το λιθαράκι της για να χτιστεί σιγά σιγά αυτό το μέγα γεγονός. Το Infinity War δεν είναι απλά το τρίτο μέρος της σειράς ταινιών των Avengers, ούτε απλά η 19η ταινία του MCU. Είναι η ταινία που κάνει σχεδόν όλες τις υπόλοιπες superhero ταινίες -και όχι μόνο- να μοιάζουν κακές. Διότι έχει τα πάντα, σου χαρίζει τα πάντα και πριν προλάβεις να το συνειδητοποιήσεις, παίρνει πίσω ό,τι σου χάρισε και πολλά περισσότερα.
Στο τιμόνι της οι Τζο και Άντονι Ρούσο, τα δύο αδέρφια που μας χάρισαν, μεταξύ άλλων, το “Captain America: The Winter Soldier” και το “Captain America: Civil War“. Γιατί επιλέχθηκε για τη σκηνοθεσία μίας εκ των σημαντικότερων ταινιών όλων των εποχών το συγκεκριμένα δίδυμο; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή. Διότι πέρα από το ταλέντο τους, διαθέτουν κάτι που πολλοί σκηνοθέτες σε superhero ταινίες δεν έχουν. Έχουν το μεράκι που χρειάζεται, γιατί είναι άλλα δύο fanboys της Marvel. Όσον αφορά το σενάριο της ταινίας, είναι βασισμένο, κατά κύριο λόγο, στα κόμικς της Marvel και συγκεκριμένα στη σειρά κόμικς με όνομα “Infinity Gauntlet”. Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση, τα σχόλια που ακολουθούν δεν περιέχουν κανένα spoiler, δεν θα μπορούσαμε να σας το κάνουμε ποτέ αυτό διότι σας αξίζει να βιώσετε την ταινία έτσι όπως της αρμόζει. Έτσι όπως τη βιώσαμε κι εμείς.
Πλοκή
Ο Thanos, ένα από τα ισχυρότερα όντα του σύμπαντος, αποφασίζει να ολοκληρώσει το μεγαλοπρεπές σχέδιο του με σκοπό να εξισορροπήσει τα πάντα στο σύμπαν. Πώς θα το καταφέρει αυτό; Αφανίζοντας τον μισό πληθυσμό του σύμπαντος με τη χρήση των 6 πετραδιών της αιωνιότητας. Ξεκινώντας το ταξίδι του για να τα αποκτήσει, και αφότου καταφέρει να πάρει το πετράδι της δύναμης από τον πλανήτη Xandar, ο δρόμος του θα διασταυρωθεί με τους Avengers και τους Guardians of the Galaxy. Με το μέλλον του σύμπαντος στα χέρια τους, οι δύο “υπερομάδες” δεν έχουν σκοπό να τον αφήσουν να κατακτήσει και τα υπόλοιπα 5 πετράδια. Με τη βοήθεια όμως των παιδιών του, των “Children of Thanos”, θα εισβάλει στη Γη και στα υπόλοιπα μέρη που είναι κρυμμένα τα πετράδια για να πετύχει επιτέλους “αυτό που μόνο εκείνος έχει το σθένος να κάνει”. Να σώσει το σύμπαν με τον δικό του τρόπο, χτυπώντας απλά τα δάχτυλα του.
Πρώτα Σχόλια
Πρώτα σχόλια, τελευταία σχόλια, όλα τα σχόλια καταλήγουν σε ένα πολύ απλό συμπέρασμα. Το “Avengers: Infinity War” πέρα από ένα απόλυτο υπερθέαμα, είναι ένα αριστούργημα. Όλοι μας το περιμέναμε καλό, άλλωστε η Marvel είναι ειδική στον τομέα της ευχαρίστησης του κοινού, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Κανείς όμως δεν το περίμενε τόσο καλό. Οι αδερφοί Ρούσο δημιούργησαν μια ταινία που δεν έχει σκοπό απλά να ταρακουνήσει τους πάντες, αλλά να καταφέρει να ενταχθεί στην ιστορία του κινηματογράφου ως η καλύτερη superhero ταινία όλων των εποχών. Το πέτυχε σε τόσο μεγάλο βαθμό που μετά την παρακολούθηση της, οι φαν δεν θα έχουν όρεξη να δουν καμία άλλη superhero ταινία.
Από την αρχή μέχρι το τέλος της, η ταινία ακολουθεί έναν απίστευτα φρενήρη ρυθμό. Πέρα από τη δράση, ό,τι συμβαίνει, σε όποιο από τα side stories της, έχει εξίσου το ίδιο ενδιαφέρον με τα υπόλοιπα γεγονότα. Οι αδερφοί Ρούσο κατάφεραν να κάνουν τους πάντες και τα πάντα να λάμψουν, από τον πιο ισχυρό χαρακτήρα μέχρι τον πιο -φαινομενικά- ασήμαντο. Απέδωσαν ιδανικά ένα σενάριο που μπορεί αρχικά να μοιάζει με τα υπόλοιπα που έχουμε δει στο MCU, αλλά είναι τελείως διαφορετικό. Η διαφορά αυτή δεν έγκειται στους αμέτρητους υπερήρωες που περνούν μπροστά από τα μάτια σου καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, ούτε από τις υποομάδες που σχηματίζονται από χαρακτήρες που δεν έχουν συναντηθεί ποτέ στο παρελθόν. Αυτό που για πρώτη φορά βλέπουμε είναι ένα πραγματικά βάσιμο σχέδιο, ενός villain που όσο και αν δεν το παραδέχονται οι υπόλοιποι, έχει εν μέρει δίκιο. Ο αφανισμός του μισού πληθυσμού του σύμπαντος δεν παύει να είναι μια γενοκτονία, αλλά οι προθέσεις του Thanos δεν είναι απλά να κυριαρχήσει στο σύμπαν ή να το καταστρέψει, αλλά να το σώσει.
Τα αλάνθαστα τεχνικά χαρακτηριστικά είναι κάτι που επίσης περιμέναμε και ναι ήταν αδιαμφισβήτητα αψεγάδιαστα. Από το CGI του Thanos -ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του σινεμά- μέχρι την επική μάχη της Wakanda, όλα στήθηκαν στην εντέλεια. Η μουσική του Άλαν Σιλβέστρι δένει πανέμορφα τα πάντα μεταξύ τους και πετυχαίνει την κατάλληλη αυξομείωση της έντασης σε κάθε σκηνή. Ό,τι λάθος και να υπάρχει – που σας διαβεβαιώνω είναι μηδαμινό-, δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να μη χαρακτηρίσεις το Infinity War, τεχνικά, σεναριακά αλλά και σκηνοθετικά, ένα άψογο εγχείρημα.
Χαρακτήρες
Όπως είπαμε και παραπάνω, οι Ρούσο κατάφεραν να αναδείξουν κάθε χαρακτήρα της ταινίας. Σίγουρα κάποιους περισσότερο απ’ άλλους, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Αν εξαιρέσεις τον Thanos, σχεδόν κάνεις δεν είχε πιο κεντρικό ρόλο. Γιατί συνέβη αυτό; Για να καταλάβει το κοινό ότι στη ύστατη μάχη απέναντι στον “Mad Titan” όλοι είναι χρήσιμοι, όλοι παίζουν τεράστιο ρόλο και στην τελική, κανένας δεν είναι ασφαλής.
Ο Captain America (Chris Evans) έχει την σοβαρότητα που αρμόζει στην περίσταση, επηρεασμένος και από τα γεγονότα του Civil War. O Iron Man (Robert Downey Jr.) καταφέρνει σε ορισμένες περιπτώσεις να διασκεδάσει το κοινό, σε συνδυασμό με τον Spiderman (Tom Holland) που με τις αναφορές στην ποπ κουλτούρα, προσφέρει στο κοινό μικρά διαλείμματα από το χάος. Ενώ ο Drax (Dave Bautista)και η υπόλοιπη ομάδα των Guardians είναι άκρως ξεκαρδιστικοί γι’ ακόμη μία φορά. Ο Thor (Chris Hemsworth) , που ίσως συγκεντρώνει λίγο περισσότερο τα βλέμματα, θα σας καταπλήξει και θα σας κάνει να ζητωκραυγάζετε από ευχαρίστηση.
Το κεφάλαιο “Thanos”. Το γνωρίζαμε εδώ και καιρό ότι το Infinity War επικεντρώνεται στον συγκεκριμένο. . Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν ο τρόπος της απεικόνισης αυτού του μεγαλοπρεπούς villain. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτό που περιμέναμε. Ο Thanos (Josh Brolin) μέσα στο ακραίο και μεγαλοπρεπές του σχέδιο κρύβει χαρακτηριστικά που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ σε τέτοιου είδους χαρακτήρες. Όπως η ευαισθησία και η συμπόνια. Καταλαβαίνει γιατί κατακρίνεται το σχέδιο του αλλά δεν παύει να το θεωρεί σωστό. Όχι όμως από εγωισμό, ούτε από κάποια προσωπική φιλοδοξία. Δεν σκοπεύει να γίνει ισχυρότερος και να σκοτώσει όποιον βρεθεί στον δρόμο του για να ικανοποιήσει τον εαυτό του, αλλά για να σώσει τους υπόλοιπους.
Συνεπώς
Αυτό που θα σας κάνει την περισσότερη εντύπωση στο “Avengers: Infinity War” δεν είναι ούτε η δράση, ούτε τα plot twists, ούτε το χιούμορ. Είναι τα συναισθήματα που θα σας κατακλύζουν όταν θα τη δείτε. Τα οποία θα εναλλάσσονται συνεχώς καθ ‘όλη τη διάρκεια των δυόμιση ωρών. Κατά πάσα πιθανότητα θα φύγετε σαστισμένοι και ανυπόμονοι για το επόμενο chapter αλλά κυρίως θα θυμάστε ότι γι’ αυτήν την ταινία, που περιμένατε τόσο καιρό να δείτε, δεν ήσασταν ποτέ πραγματικά έτοιμοι.
Με την υποστήριξη του Cineplexx
