3 λέξεις: Δεκαετία του ’60.
Αυτή η περίοδος που τα πράγματα πήγαν ένα βήμα πιο πέρα. Αμερική και Ευρώπη παρουσίαζαν από τη μια μέρα στην άλλη κάποια από τα πιο γνωστά ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής μέχρι και σήμερα. Ενώ τα 50s είχε υπό την κυριαρχία της η Αμερική, τα επόμενα χρόνια η Ευρώπη και μάλιστα το Ηνωμένο Βασίλειο, έδειξε τα πραγματικά του χαρτιά. Η ροκ μουσική πήρε άλλη τροπή, επαναστατική και για πολλούς ακόμα και σκανδαλώδη. Jazz και rockabilly έδωσαν τοπο στη rock n’ roll όπως την ξέρουμε ακόμα και σήμερα, στην ψυχεδέλεια, στον πειραματισμό και στον μινιμαλισμό. Στις ΗΠΑ δε, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το κίνημα των “Hippies”, που ειναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ψυχεδελική ροκ.
Εμείς βάλαμε ό,τι πιο πολύχρωμο και επιλέξαμε τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας αυτής:
1. The Velvet Underground, Nico – The Velvet Underground & Nico (1967): Στο δεύτερο μισό των 60s, έκανε την εμφάνισή του στο προσκήνιο μια ψυχεδελική ροκ μπάντα από την Αμερική ονόματι Velvet Underground. Η κεντρική μουσική προσωπικότητα που θα έγραφε ιστορία άκουγε στο όνομα Lou Reed και το συγκρότημα, με τη συνεισφορά της Nico (Christa Päffgen), κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο. Το εξώφυλλο έχει χαράξει και αυτό τη δική του πορεία, μιας και είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες εικόνες της μουσικής ιστορίας, να ‘ναι καλά ο Andy Warhol, και όσοι θέλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη τους, ένα “Sunday Morning” είναι αρκετό. Οι υπόλοιποι επιβάλλεται να ξεφλουδίσουν τον υπόλοιπο δίσκο.
2. Jimi Hendrix Experience – Electric Ladyland (1968): Τη στιγμή που στις λίστες αυτές συνήθως μιλάμε για ντεμπούτα και πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες, εδώ θα μιλήσουμε για τον τελευταίο δίσκο του θρυλικού Jimi Hendrix. Στα μόλις 7 χρόνια που διήρκησε η καριέρα του και 4 στα οποία μεσουρανούσε, ο Hendrix εδωσε άλλη μορφή στη ροκ ψυχεδελική μουσική και καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες στην ιστορία. Το γρέζι του Electric Ladyland είναι τέτοιο που πολλές μπάντες ακόμα και σήμερα δεν επιχειρούν να μιμηθούν και όσες το μιμούνται δεν το κάνουν πάντα με επιτυχία. Ο δίσκος είναι βαρύς και ασήκωτος, αλλά εθιστικός και ποτέ ανιαρός. Ο Hendrix ήταν από τις πρώτες προσθήκες στο club των 27, αλλά δίσκοι σαν αυτόν περνούν από γενιά σε γενιά. Κι έτσι θα συνεχίσουν.
3. Τhe Doors – The Doors (1967): Οι Doors μιλάνε στην ψυχή μου, επομένως δε θα μπορούσαν να λείπουν από τις λίστες αυτές. Συγκεκριμένα το ομώνυμο ντεμπούτο τους είναι από εκείνα που έχουν δώσει κάποιες από τις πιο γνωστές μελωδίες, που όλοι μας κάπου έχουμε ακούσει. Στο δίσκο αυτό με το καλημέρα σας θα βρούμε -ποιο άλλο- το “Break on Through”, ενώ αν συνεχίσουμε να τον ακούμε θα ανακαλύψουμε τουλάχιστον 3 με 4 ακόμα κομμάτια που “κάτι μας θυμίζουν”. Γενικότερα, υπάρχει λόγος που κάποια κομμάτια επιβιώνουν 40 και 50 χρόνια αργότερα και ξυπνούν τα ίδια συναισθήματα σε κάθε γενιά.
Ο λόγος αυτός είναι ότι πρόκειται για καλή μουσική.
4. King Crimson – In The Court of the Crimson King (1969): Λίγο πριν την εκπνοή της δεκαετίας, από το Λονδίνο ξεπήδησε μια progressive rock μπάντα που ακούει στο όνομα King Crimson. Σε σχέση με το πως έχει εξελιχθεί σήμερα το progressive rock, οι διαφορές μεταξύ των 50 αυτών χρόνων είναι εμφανείς, όμως κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Κάπου εδώ θα μπει και το (κακό) pun ότι γι’ αυτό μιλάμε για progressive rock. It just had to be done. Οι King Crimson είχαν ιδιαίτερη επιρροή στο πως εξελίχθηκε το είδος στα επόμενα χρόνια, αφού φρόντισαν με τον πρώτο τους δίσκο να δείξουν πως γίνονται τα πράγματα.
5. Bob Dylan – The Freewheelin’ Bob Dylan (1963): Ο Bob Dylan αποτελεί μια από τις πιο θρυλικές μορφές της ανθρώπινης ιστορίας είτε μας αρέσει είτε όχι. Όντας όχι μόνο μουσικός, αλλά και ποιητής, συγγραφέας και τα συναφή, έχει βραβευτεί με νόμπελ λογοτεχνίας, όπως επίσης και με πολλά άλλα βραβεία για την συνεισφορά του στη μουσική. Στη λίστα αυτή, θα μπει ο δεύτερος του δίσκος από τον οποίον ακόμα και σήμερα ακούμε το “Blowin’ in the Wind”, ενώ κάποια κομμάτια θεωρούνται και είναι κάποιες από τις καλύτερες συνθέσεις του.
6. Leonard Cohen – Songs of Leonard Cohen (1967): Μιας και έχουμε πιάσει την ποίηση, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τον πολυαγαπημένο Leonard Cohen. Ο Cohen στη μακροσκελή καριέρα του δεν έχει, χωρίς καμία υπερβολή, κακό και ασήμαντο κομμάτι. Κάθε ένα και ένα ποίημα, μια μικρή ιστορία, μια βαθιά σκέψη για όλα τα θέματα τα οποία έχει θίξει με τις λέξεις του. Παρά την ρομαντική και ποιητική του αύρα, ο πρώτος του δίσκος τάραξε αρκετά τα νερά, καθιερώνοντας τον ανάμεσα στους αγαπημένους των μουσικόφιλων από τον πρώτο του δίσκο μέχρι τον τελευταίο.
7. Simon & Garfunkel – Sounds of Silence (1966): Πρώτου γίνουν meme, οι Paul Simon και Art Garfunkel, ήταν ένα ντουέτο που ξεκίνησαν μαζί παιζοντας folk rock. Η βασική περίοδος στην οποία δραστηριοποιούνταν ήταν από τα μέσα των 50s μέχρι περίπου το 1970 και έκτοτε ακολούθησαν χωριστούς δρόμους, χωρίς να παραλείπουν τα μικρά reunions και κάποιους δίσκους εδώ και εκεί. Ο δεύτερος τους δίσκος έχει πάρει το όνομά του από το γνωστότερο κομμάτι της πορείας τους και όχι άδικα. Το υπόλοιπο του είναι σαφώς άξιο ακούσματος, καθώς το ντουέτο είναι κάτι παραπάνω από το “Sounds of Silence”.
8. The Rolling Stones – Let it Bleed (1969): Κάποιοι δεν είναι εξοικειωμένοι με το πόση ιστορία υπάρχει πίσω από τους Rolling Stones. Μιλώντας για το “Let it Bleed”, στην ουσία μιλάμε για τον 8ο ήδη δίσκο της τετράδας από το Λονδίνο, η οποία ακόμα, 50 χρόνια μετά, καλά κρατεί. Έχοντας δημιουργήσει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα brands παγκοσμίως, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για ένα απλό συγκρότημα, οι Stones έχουν δοκιμάσει και έχουν δει, ίσως και κυριολεκτικά, τα πάντα. Το ’69 ήταν ακόμα συνεσταλμένοι, πηγαίνοντας με τα νερά της εποχής, και λίγους μήνες μακριά από τη δημιουργία του πασίγνωστου logo τους.
Εδώ θα βρούμε φυσικά το “Paint it Black”, αλλά και πολλά πολλά ακόμα.
8+1. The Beatles – Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967): Τι; Νομίζατε οτι θα μιλουσαμε για 60s και δε θα αναφερόμασταν στα σκαθάρια; Ήμουν στο τσακ να μετατρέψω το άρθρο σε 8+1 δίσκους των Beatles, αλλά τους έδωσα το entry του κερασιού στην τούρτα. Οι Beatles είναι το συγκρότημα από το Liverpool με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία. Πάντρεψαν με επιτυχία το beat και τη rock των 50s με την ποπ μουσική, δοκιμάζοντας παράλληλα καινοτόμες μεθόδους ηχογραφήσεων. Πράγμα που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε δίσκος τους που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του 60 θα μπορούσε να μπει στη λίστα αυτή. Εμείς πάμε με τον “λοχία” γιατί έχουμε και ένα “A Day in the Life” να υπερασπιστούμε.
