Επιτέλους ήρθε αυτή η στιγμή του χρόνου που είναι σχεδόν υποχρέωση κάθε σινεφίλ να ξενυχτήσει για να δει την απονομή των βραβείων της Ακαδημίας Κινηματογράφου. Το 2023 ήταν μια χρονιά γεμάτη με πολλές και καλές ταινίες, και -ευτυχώς- τα σινεμά ήταν πιο γεμάτα από κάθε άλλη χρονιά του πρόσφατου παρελθόντος.
96 χρόνια Όσκαρ
Ένας θεσμός που άλλοτε μας ενώνει και άλλοτε μας διχάζει, όπως και αρκετά πράγματα στη ζωή. Ο δικός μου εσωτερικός διχασμός κινείται συνήθως γύρω από το πόσο χρειάζονται ή όχι τα βραβεία, γιατί στη πραγματικότητα δεν θα έπρεπε η υποψηφιότητα ή η νίκη κάποιων να μειώνει την αξία των υπολοίπων. Από την άλλη, αν δεν υπήρχαν τα βραβεία, ίσως ένα μέρος του σινεμά να ήταν λιγότερο φανερό απ’όσο είναι σήμερα. Όπως και να’χει, με τα καλά ή και με τα όχι τόσο καλά της, η Ακαδημία Κινηματογράφου πάντα μας δίνει λόγους για να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με τα βραβεία της.
Φέτος, λοιπόν, μερικά πράγματα στα Όσκαρ είναι τόσο αναμενόμενα -τουλάχιστον, κατά τη γνώμη μου- που δεν ξέρω τι θα μπορέσει να μας εκπλήξει. Το Oppenheimer και ο Christopher Nolan είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ στα χρυσά αγαλματίδια, το δεύτερο Όσκαρ της Emma Stone ως Bella Baxter για το Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου είναι σχεδόν δεδομένο, και το Zone of Interest του Jonathan Glazer ίσως δεν έχει μεγάλο Οσκαρικό ανταγωνισμό, αν και με υπέροχες υποψήφιες ταινίες στο πλάι του.
Έτσι, διάλεξα 6 λίγο λιγότερους αναμενόμενους λόγους για να γιορτάζω ακόμα περισσότερο τα φετινά 96α βραβεία Όσκαρ, λίγο πριν τα παρακολουθήσουμε αυτή την Κυριακή, 10 Μαρτίου.
Η υποψηφιότητα Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον Mark Ruffalo
Λοιπόν, εντάξει, έχω πάθει φρενίτιδα με το Poor Things, δεν είναι κρυφό. Ούτε αυτό, ούτε ο έρωτας μου για την Emma Stone. Όμως, μια εξίσου σημαντική νίκη για όλα αυτά τα ήσυχα χρόνια πίσω από ρομαντικές κομεντί και τον αγαπημένο χαρακτήρα του Marvel Universe, Hulk, ανήκει στον Mark Ruffalo, ο οποίος «γεννήθηκε» κινηματογραφικά ξανά από τον αγαπημένος μας Yorgos. Οπότε, η χαρά μας για την υποψηφιότητα του, ακόμα κι αν ξέρουμε πως θα το πάρει ο φίλος του Robert Downey Jr., παραμένει μεγάλη.
Το σχεδόν σίγουρο 2ο Όσκαρ της Billie Eilish και του Finneas
Σε περίπτωση που σου διαφεύγει, το 2022, η μόλις τότε 20 χρονών Billie Eilish μαζί με τον αδερφό της Finneas κερδίζουν το Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού για το No Time to Die. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά το 2019 πώς ένιωσα όταν άκουσα το Ocean Eyes. Πολύ παρόμοια συναισθήματα είχα και με το What Was I Made For? από την πρώτη ακρόαση. Κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή και ένα κορίτσι μόλις 22 χρονών δημιουργεί ένα τραγούδι για τη σημασία του να είσαι γυναίκα, και ίσως αυτή η Barbie θα έχει πάρει 2 Όσκαρ πριν τα 25 της χρόνια.
Η υποψηφιότητα της αντισυμβατικής για την εποχή ταινίας του Wim Wenders, Perfect Days
Άλλη μια φορά που είμαι biased, δικαιολογημένα βέβαια, γιατί το Perfect Days είναι μια πραγματικά υπέροχη ταινία. Σε έναν κόσμο που τρέχει γρήγορα και δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε τις απλές καθημερινές στιγμές μας, έρχεται ο Wim Wenders να μας πει πως ίσως πρέπει να κοιτάζουμε λίγο περισσότερο αυτό το φως που βγαίνει ανάμεσα από τις φυλλωσιές των δέντρων. Η πιο απλή και ουσιαστική ταινία, στέκεται επάξια δίπλα στον πιθανό νικητή του Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, το The Zone of Interest.
Οι δύο πολύ σημαντικές υποψηφιότητες για το Past Lives της Celine Song
Ένα από τα outsider για τα δεδομένα των Όσκαρς, αλλά καθόλου outsider στις καρδιές μας, το Past Lives, αυτό το υπέροχο ντεμπούτο της Celine Song, ευτυχώς δεν πέρασε απαρατήρητο. Μάλιστα, έχει δύο υποψηφιότητες για Καλύτερη Ταινία και Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο. Η νίκη είναι τρομερά δύσκολη ανάμεσα σε τέτοιες ταινίες, αλλά μόνο που βλέπουμε μια ανεξάρτητη indie ταινία σε αυτές τις λίστες είναι σημαντικό και αξίζει να το γιορτάζουμε.
Όλες οι υποψηφιότητες της Justine Triet για το Anatomy of a Fall
Τον φετινό Χρυσό Φοίνικα, αλήθεια, τον λάτρεψα. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλ@ που αναρωτιούνται για το πόσο μια τέτοια ταινία αξίζει το hype της, με ένα θέμα όχι και τόσο ασυνήθιστο, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε τον θρίαμβό της. Μέσα σε όσα έχει καταφέρει η Justine Triet με το Anatomy of a Fall, είναι η μόνη γυναίκα υποψηφία για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας στα φετινά βραβεία. Αρκετά δύσκολο το έργο της απέναντι στον Christopher Nolan, αλλά δεν αποκλείω να φύγει με κάποιο χρυσό αγαλματίδιο στο τέλος της βραδιάς.
Το πλέον σίγουρο Όσκαρ της Da’Vine Joy Randolph
Στην πιο feel-good ταινία της χρονιάς, το The Holdovers του Alexander Payne, αξίζουν όλα τα καλά, κι ένα κάτι παραπάνω στην υπέροχη Mary της Da’Vine Joy Randolph. Μπορεί στα φετινά Όσκαρ ο Payne να έχει μείνει λιγάκι πιο πίσω, όμως, η αξία της ταινίας θα φανεί στο πέρασμα του χρόνου, μιας και με όσα άτομα την έχουμε συζητήσει, μιλάμε ήδη για τη νέα μας αγαπημένη χριστουγεννιάτικη ταινία. Όσο για την αγαπημένη μας Da’Vine, αναμένουμε έναν ακόμα υπέροχο ευχαριστήριο λόγο την Κυριακή.
