Το σινεμά πιο πολύ από ποτέ τον 21ο αιώνα μοιάζει με μια αναγκαία διαφυγή και διέξοδο από την πραγματικότητα. Και δεν αναφέρομαι απλώς στη θέαση μιας ταινίας από την άνεση του σπιτιού μας, αλλά σε όλη την εμπειρία του να πηγαίνει κανείς σινεμά. Το εκτιμούμε και αναγνωρίζουμε την αξία του ξανά από την αρχή. Εδώ έρχεται και η ταύτιση με τους ήρωες των ταινιών που την είχαν ανακαλύψει καιρό πριν από μας. Σκηνές με μάτια να λάμπουν μπροστά στη μεγάλη οθόνη μας αγγίζουν βαθύτατα. Μάλλον κάπως έτσι θα κοιτάμε κι εμείς από δω και πέρα. Πάμε, όμως, να δούμε κάποιες από τις πλέον χαρακτηριστικές σκηνές που οι αγαπημένοι μας κινηματογραφικοί χαρακτήρες βρέθηκαν στις σκοτεινές αίθουσες των σινεμά.
Cinema Paradiso (1988)
Τι καλύτερο να μας υπενθυμίσει τη μαγεία του σινεμά από τα έκθαμβα μάτια του μικρού Toto μπροστά στη μεγάλη οθόνη; Το Cinema Paradiso είναι μια κλασική ταινία για την ομορφιά του σινεμά και τη σωτηρία που προσφέρει στους ανθρώπους. Μια ολόκληρη πόλη φορούσε τα καλά της και έκανε ουρές έξω από το τοπικό σινεμά. Ηχούσαν τα γέλια τους, αλλά και ο εκνευρισμός τους κάθε φορά που μια επίμαχη σκηνή κάποιου φιλιού κοβόταν στο μοντάζ. Από τις κλεφτές ματιές μέχρι το χειρισμό του προτζέκτορα και την καριέρα του ως σκηνοθέτη, ο πρωταγωνιστής μας παρασύρει μαζί του στη γοητεία του κινηματογράφου.
The Green Mile (1999)
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την τελευταία επιθυμία του θανατοποινίτη John Coffey να δει μία ταινία; Όταν οι φύλακες του δίνουν την ευκαιρία να αποδράσει, εκείνος αρνείται. Το μόνο που ζητά ως παρηγοριά είναι να δει μία ταινία. Η επιλογή του Top Hat με το κομμάτι I’m in Heaven να συνοδεύει τη σκηνή ήταν η αφορμή που ψάχναμε για να αφήσουμε τα δάκρυα να κυλήσουν. Για άλλη μια φορά το σινεμά έφερε τη λύτρωση σε ήρωες και θεατές.
Inglourious Basterds (2009)
Ο Tarantino χρησιμοποιεί την κινηματογραφική αίθουσα όχι απλώς ως φόντο, αλλά ως την απόλυτη αντιναζιστική επιχείρηση. Όλη η πλοκή μάς προετοιμάζει για το μοιραίο χτύπημα, που θα εκτυλιχθεί μέσα στους 4 τοίχους ενός σινεμά. Εκεί έχουν συγκεντρωθεί τα μεγαλύτερα στελέχη της ναζιστικής Γερμανίας, μέχρι και ο Χίτλερ, για την πρεμιέρα μιας προπαγανδιστικής ταινίας. Εκεί έχει σχεδιάσει να δράσει η μυστική οργάνωση των Basterds, αλλά και η ίδια η ιδιοκτήτρια του σινεμά που ζητά εκδίκηση για το θάνατο της οικογένειάς της. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης.
Amélie (2001)
Ίσως η πιο παρατηρητική ηρωίδα του σινεμά δε γινόταν να μην είναι σινεφίλ. Βέβαια, εκεί που οι άλλοι θεατές είναι απορροφημένοι από την εξέλιξη της πλοκής, η Amélie θα προσέξει τις πιο μικρές λεπτομέρειες. Μάλλον θα ‘ναι από τότε που αρχίσαμε κι εμείς να ψάχνουμε για μικρές και αστείες αστοχίες στις σκηνές που οι άλλοι βούρκωναν.
La La Land (2016)
Όσο εκνευριστικό κι αν ακούγεται να σηκωθούν δυο θεατές όρθιοι μπροστά στην οθόνη εν μέσω της προβολής, όταν αυτοί είναι η Mia και ο Sebastian θες απλώς να χειροκροτήσεις. Εκεί που θες να φωνάξεις είναι όταν το διάλειμμα διακόπτει το φιλί των δυο πρωταγωνιστών. Και κάπως έτσι αυτή η σκηνή χωρίς ιδιαίτερη σκέψη μπήκε στις αγαπημένες μας.
Αν αγαπάμε κάτι περισσότερο από το σινεμά, αυτό είναι όταν το σινεμά πάει σινεμά.
