Απανταχού Ταραντινικοί μαζευτείτε, θα απαγγείλω.
Ο μήνας αυτός είναι εκείνος που πλέον σημάνει πως πέρασε ήδη ένα τέταρτο του αιώνα που υπάρχει το Pulp Fiction. Τρίτη ταινία του ολίγον αφανούς, τότε, Quentin Tarantino και με μία ιστορία μπροστά του που κανείς δε φανταζόταν.
14 Οκτωβρίου, λοιπόν, του 1994 η ταινία κυκλοφορεί και το πλέον χαρακτηριστικό τρίο -Uma Thurman, Samuel L. Jackson, John Travolta- είναι τρεις από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές στην ιστορία του κινηματογράφου. Έτσι, αντικατοπτρίζουν απροκάλυπτα μία ολόκληρη δεκαετία στιλ και φινέτσας. Άλλωστε κάθε ταινία του Tarantino αναβλύζει swag. Αλλά δεν είναι μόνο το ύφος και το μυστήριο γύρω από τους πρωταγωνιστές που κατέστησαν την ταινία ορόσημο. Είναι και τα ιδιαίτερα περιεχόμενά της, που θα εντοπίζονταν εύκολα στις μετέπειτα κινηματογραφικές κινήσεις του Quentin, όπως η ωμή βία, η σπιρτάδα στο σενάριο αλλά και οι μακροσκελείς διάλογοι.
Το κοινό είχε υψηλές απαιτήσεις από το “Pulp Fiction” μετά το “Reservoir Dogs“.
Ο Tarantino είχε ήδη βραβευτεί στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, οπότε η κριτική θα ήταν αυστηρή. Η ταινία ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις και έδωσε και πολλά ακόμα παραπάνω. Στο κοινό τουλάχιστον, διότι παρά τις 7 υποψηφιότητες στα Oscars, απέσπασε μόνο αυτό του καλύτερου σεναρίου. Από όλους όμως τους νικητές των άλλων κατηγοριών, το “Pulp Fiction” είναι αυτό που άντεξε στο χρόνο. Βασικά, όχι απλά άντεξε, αλλά μετατράπηκε σε ένα cult classic.
Το Pulp Fiction είναι από εκείνες τις ταινίες που στην οποιαδήποτε ευκαιρία, την βλέπεις σχεδόν τιμητικά, καθώς δεν υπάρχει χώρος για δικαιολογίες του τύπου: “Την έχω δει 2 φορές” και “Να δούμε κάτι που δεν έχουμε δει”.
Ο λόγος που η ταινία είχε τέτοια τρομερή επιτυχία τότε και τις επόμενες δεκαετίες είναι γιατί παρουσιάζει κάτι τόσο προσιτό τη στιγμή που φαντάζει τόσο μακρινό. Ο κάθε χαρακτήρας μόνος του κάνει επίκληση στην εμπάθεια του θεατή, τη στιγμή όμως που μόλις βρεθούν στην οθόνη δύο ή περισσότεροι μαζί, ο σουρεαλισμός υπερχειλίζει. Άλλωστε πόσοι από εμάς έχουμε τέτοιο χιούμορ να ρέει άπλετο από μέσα μας χωρίς να λέμε αστεία;
Μπορεί πλέον οι θεατές να έχουμε συνηθίσει τη βία και να ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τα χαρακτηριστικά του σκηνοθέτη στις ταινίες του, όμως τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το Pulp Fiction έγραψε τη δική του ιστορία στον κινηματογράφο, εμπνέοντας μία ολοκαίνουρια παρτίδα ταινιών από τότε μέχρι και σήμερα, που πολύ γλυκά φροντίζουν να γνέφουν προς την κατεύθυνση της ταινίας αυτής, με αναφορές ή και ακόμα πανομοιότυπες σκηνές. Το Pulp Fiction θα συνεχίσει να είναι η επιτομή του cult 90’s σινεμά.
Τα λέμε στα 50 χρόνια.
