Όσκαρ, φεστιβάλ και βραβεύσεις. Λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, ποιος κέρδισε τι και πού. Κάθε σινεφίλ του κόσμου έχει έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με λίστες που απαριθμούν ταινίες που «δεν πρέπει να χάσουν», εκείνες που έχουν κατακτήσει τους μεγαλύτερους έπαινους. Πέρα όμως από αυτές, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός έργων που δεν εκτιμήθηκαν αρκετά και δυστυχώς πέρασαν απαρατήρητα διπλά από τις μεγάλες κυκλοφορίες της εποχής τους. Αυτές οι ταινίες συχνά τείνουν να είναι «είδους», δηλαδή ταινίες δράσης, τρόμου κ.α. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτές. Αυτή η λίστα θα ρίξει φως σε κάποιες ταινίες που δεν ακούγονται τόσο, ταινίες που είναι αξιόλογες, διασκεδαστικές και που θα έπρεπε να συζητούνται πιο συχνά.
The King of Comedy (1982) – Martin Scorsese
Μπορεί να είναι η πιο διάσημη ταινία της λίστας, αλλά το The King of Comedy είναι μακράν η πιο υποτιμημένη ταινία του Martin Scorsese. Αν και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να βρίσκει τον δρόμο της προς το σινεφίλ κοινό, δεν είναι ακόμα τόσο γνωστή όσο οι υπόλοιπές του διάσημου σκηνοθέτη. Όπως δήλωσε και ο ίδιος σε ένα TikTok βίντεο με την κόρη του Francesca, «ο κόσμος τη μίσησε και ήταν η αποτυχία της χρονιάς». Όμως με μια σύγχρονη ματιά στην ταινία μπορούμε να υποθέσουμε πως μάλλον ήταν μπροστά από την εποχή της, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν ότι σύγχρονα έργα όπως το Joker έχουν εμπνευστεί από αυτή.
Sanctuary (2022) – Zachary Wigon
Αν και με παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ του Τορόντο και διανομή από την ισχυρή NEON, η ταινία δεν κατάφερε να πάρει μεγάλες διαστάσεις. Στην ουσία, πρόκειται για ένα έργο γρήγορο και δυναμικό. Μια ταινία δωματίου τόσο συμπυκνωμένη και έξυπνη που καταφέρνει να μην κουράσει καθόλου. Το εξαιρετικό δίδυμο Christopher Abbott και Margaret Qualley στο καστ δίνουν δύο δυνατές ερμηνείες που ζωντανεύουν τους χαρακτήρες τους. Ως αποτέλεσμα βλέπουμε την ανάγκη για εξουσία σε συνδυασμό με την ερωτική επιθυμία, τα οποία και δημιουργούν τη μοναδική ταυτότητα του έργου.
Unknown (2011) – Jaume Collet-Serra
Γεμάτο ανατροπές και αγωνία, το Unknown είναι μία ταινία δράσης και μυστηρίου με πρωταγωνιστή τον Liam Neeson. Ο χαρακτήρας της ταινίας βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση, καθώς, ενώ αντιμετωπίζει μια απώλεια μνήμης, ταυτόχρονα ανακαλύπτει πως κάποιος του έχει κλέψει την ταυτότητα και προσποιείται πως είναι αυτός. Η χρονιά που κυκλοφόρησε είχε πολύ ανταγωνισμό με αρκετά blockbusters με αποτέλεσμα να παραληφθεί. Όμως ταινία αυτή αποτελεί ένα κρυφό διαμαντάκι στις ταινίες δράσης.
Ip Man (2008) – Wilson Yip
Η συγκεκριμένη ταινία είναι ιδιαίτερα διάσημη στον κύκλο των ταινιών πολεμικών τεχνών, όμως επέλεξα να τη συμπεριλάβω στη λίστα, μιας και το ευρύ κοινό που δεν παρακολουθεί ταινίες του είδους είναι πιθανό να μη την γνωρίζει. Η ταινία βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Ip Man, μέντορα του Bruce Lee. Αυτό που ξεχωρίζει είναι ο συνδυασμός ιστορικών και πολιτικών θεμάτων μαζί με εξαιρετικές σκηνές πολεμικών τεχνών.
Thirst (2009) – Park Chan-wook
Το Thirst δεν αναφέρεται τόσο συχνά στη φιλμογραφία του Park Chan-wook, αλλά είναι μία ταινία σπουδαία στο είδος της. Ένα σύγχρονο φιλμ με βρικόλακες που δεν επαναλαμβάνεται και προσφέρει μια πρωτοτυπία σε ένα είδος που νομίζαμε ότι έχουμε δει πλέον αρκετά. Η ταινία συνδυάζει χόρορ, ρομάντζο και μαύρη κωμωδία. Έξτρα πόντοι γιατί πρωταγωνιστεί ο αγαπημένος μας Κορεάτης ηθοποιός: Song Kang-ho.
Anthropoid (2016) – Sean Ellis
Φέτος, πολύ φυσιολογικά, ήρθε η ώρα να δούμε όλη τη φιλμογραφία του Cillian Murphy. Μία από τις ταινίες που ξεχωρίζει είναι η συγκεκριμένη. Το Anthropoid είναι ένα ιστορικό δράμα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία και πιο συγκεκριμένα, στη δολοφονία ενός από τους πιο υψηλόβαθμους Ναζί, του Reinhard Heydrich, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η περιορισμένη διανομή της ταινίας, αλλά και το γεγονός ότι η ιστορία αυτή είναι λιγότερο γνωστή από άλλες της περιόδου συνετέλεσαν μεταξύ άλλων στο να μη γίνει η ταινία δημοφιλής στο ευρύ κοινό. Ωστόσο, είναι ένα εξαιρετικό ιστορικό δράμα με καλή ιστορική ακρίβεια.
The Blue Caftan (2022) – Maryam Touzani
Παρά τη συμμετοχή της στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών, το The Blue Caftan, ίσως λόγω διανομής, δεν ακούστηκε όσο θα έπρεπε. Το έργο αποτελεί παράδειγμα για τον σύγχρονο, ποιοτικό κινηματογράφο. Δείχνει τις παραδόσεις, τις κοινωνικές και πολιτιστικές συμβάσεις που επικρατούν στο Μαρόκο. Θίγει τα ταμπού της σεξουαλικότητας μέσα σε ένα «σφιχτό» κλίμα, την αγάπη ενός ανθρώπου. Αισθητικά μας μεταφέρει σε μια άλλη κουλτούρα και μας εντάσσει σε αυτή την ατμόσφαιρα. Οι ερμηνείες είναι επίσης συγκλονιστικές και το έργο από μόνο του ένα αυθεντικό συναίσθημα.
Safe (1995) – Todd Haynes
Τόσο υποτιμημένη όσο και επίκαιρη. Η ταινία εστιάζει στην Κάρολ, μια γυναίκα που αναπάντεχα αρχίζει να εμφανίζει κάποια ανεξήγητα συμπτώματα στην υγεία της. Με έντονο σχολιασμό στην περιβαλλοντική μόλυνση, αλλά και στην ψυχική υγεία, η ταινία δε διστάζει να απεικονίσει την σύγχρονη κοινωνία, όπως και τις ανθρώπινες ανησυχίες, γύρω από το ζήτημα της υγείας.
Hungry Hearts (2014) – Saverio Costanzo
Η συγκεκριμένη ταινία συγκέντρωσε θετικές κριτικές από κριτικούς και θεατές, όμως η περιορισμένη διανομή της την άφησε άγνωστη σε πολύ κόσμο. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Adam Driver και Alba Rohrwacher και υποδύονται ένα νέο ζευγάρι που μόλις απέκτησε το πρώτο τους μωρό. Όμως οι αντίθετες επιθυμίες προς την ανατροφή του παιδιού δημιουργούν εντάσεις. Θέματα όπως οι σύνθετες οικογενειακές δυναμικές και ο ακραίος γονικός έλεγχος έχουν κύριο ρόλο στην ταινία.
Crash (1996) – David Cronenberg
Η προκλητική, τολμηρή ταινία του Cronenberg είναι περιέργως αναζωογονητική. Η θεματική της ίσως δυσκολεύει το κοινό, καθώς περιγράφει την παράξενη επιθυμία κάποιων ανθρώπων για αυτοκίνητα. Όμως προσφέρει μια διορατική ματιά στην έννοια του τραύματος και του πώς αυτό μπορεί να εκδηλώνεται. Το Crash είναι μια ταινία τόσο πρωτότυπη που δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλη. Αυτό τη διατηρεί φρέσκια, ακόμα και σχεδόν 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία της.
