Είσαι στο σινεμά, φώτα κλειστά, οθόνη φωτεινή και η αίθουσα ξαφνικά παγώνει. Σταματάς να ακούς ψίθυρους, κανείς δεν ακουμπάει το ποπ-κορν του κι αν υπήρχε μια κάμερα ακριβώς πάνω από το κινηματογραφικό πανί, θα είχε για αυτά τα λίγα λεπτά όλα τα βλέμματα να κοιτάνε μπροστά, στραμμένα προς την ίδια κατεύθυνση. Είναι αυτή η σκηνή. Η ταινία που ανήκει στη σκηνή και όχι το αντίστροφο. Ίσως η αγαπημένη σου ταινία, ίσως και όχι. Ίσως η ταινία που έχεις δει μια φορά, ίσως και περισσότερες. Αλλά σίγουρα, αυτές τις σκηνές τις θυμάσαι και τις θυμάμαι.
Και αν αυτή δεν είναι η τέλεια αφορμή για να τις ξαναδούμε τότε ποια είναι;
*DISCLAIMER*
Ναι, ακολουθούν spoilers!
Η σκηνή της αντίστροφης μέτρησης στο The Hunger Games
Αν μια σκηνή θέτει απόλυτα το τόνο της ταινίας The Hunger Games, είναι αυτή. Μια σκήνη που σχεδόν δεν υπάρχει ήχος, παρά μόνο στιγμές μουσικής του James Newton Howard που προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη αγωνία. Οι σκηνές εναλλάσσονται ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους, είτε βρίσκονται μέσα στο παιχνίδι είτε όχι, και οι αντιθέσεις είναι εμφανείς. Μια αντίστροφη μέτρηση που ξεκινάει από το 50 και όλοι περιμένουν να τρέξουν, να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν.
Η σκηνή στο γραφείο στο The Master
Όταν ο Paul Thomas Anderson σκηνοθετεί Joaquin Phoenix και Phillip Seymour Hoffman σε μια σκηνή, με τα μόνα πλάνα να είναι αυτά στα πρόσωπα, τις εκφράσεις, τις λέξεις, τα συναισθήματα τους. Αυτό, τίποτα άλλο. Είναι αυτό το ταλέντο του Phoenix, που κάθε σκηνή του σε καθηλώνει και εδώ μονοπωλεί το ενδιαφέρον και με την υποκριτική, αλλά και με τον χαρακτήρα του.
Η σκηνή στα σύνορα στο Sicario
Ευτυχώς το κανάλι CineFix έφτιαξε αυτό το βίντεο και αναλύει όσα όλα βρίσκονται σε αυτή τη σκηνή γεμάτη ένταση που με δεξιοτεχνία δημιούργησε ο Denis Villeneuve. Μια σκηνή με στιγμή δράσης μόλις 9 δευτερολέπτων, που όμως η σημασία αυτών κρύβεται σε όλα τα υπόλοιπα λεπτά κινηματογραφικής «αδράνειας».
Η σκηνή στο ασανσέρ στο Drive
Ή αλλιώς η σκηνή της απόλυτης αντίθεσης. Της ησυχίας, της ασφάλειας, του φιλιού. Αυτής της ηρεμίας, πριν τη καταιγίδα που πυροδοτείται από ένα κρυφό πιστόλι στη τσέπη του ανθρώπου που τολμάει να τα βάλει με τον Driver. Από το slow motion αισθησιακό φιλί στην άλλων άκρων γεμάτη ένταση επίθεση, ο Ryan Gosling είναι ψυχρός εκτελεστής σε αυτό το sequence που παραμένει ακόμα και σήμερα μια από τις πιο δυναμικές στιγμές του σινεμά.
Η σκηνή του Sunken Place στο Get Out
Σε ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ όλων των εποχών, υπάρχουν σίγουρα περισσότερες από μια σκηνές που δεν σε αφήνουν να κοιτάξεις κάπου αλλού πέρα από την οθόνη. Όμως αυτή η σκηνή, η σκηνή της face to face αναμέτρησης μεταξύ της μητέρας και του γαμπρού, είναι σαν να βρίσκεσαι κι εσύ σιγά σιγά στο sunken place χωρίς να θες. Μετά την αποκάλυψη, έρχεται και η παράδοση σε μια άλλου είδους πραγματικότητα.
Η σκηνή στο αμάξι στο Children of Men
Για μια τόσο συναρπαστική ταινία, που ίσως σε κάποια άλλη διάσταση να μην απέχει και τόσο από τη πραγματικότητα, ο Alfonso Cuaron φρόντισε να μας κρατήσει τα μάτια ορθάνοιχτα ακόμα και στη πιο ανατρεπτική σκηνή της ταινίας. Στη σκηνή αυτή, ο Cuaron τοποθετεί τους χαρακτήρες σε μια συνθήκη «παιχνιδιού», και σε ένα roadtrip με προορισμό την απόλυτη θλίψη.
Η σκηνή στη ταβέρνα στο Inglourious Basterds
Στη μέση περίπου της ταινίας, κι εκεί που το σχέδιο των Basterds πηγαίνει κατά γράμμα, έρχεται η σκηνή αυτή σε μια υπόγεια ταβέρνα της Γαλλίας που πολύ πιο σύντομα απ’ όσο θα έπρεπε, μετατρέπεται σε λουτρό αίματος μετά από μόνο μια κίνηση. Μάστερ της ανατροπής και της αριστοτεχνικής σκηνοθεσίας, ο Tarantino μέσα σε μόλις 15 τετραγωνικά δημιουργεί ένταση από την αρχή έως το τέλος της, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί μια iconic χειρονομία και μια πιο iconic ατάκα πριν τη καταστροφή.
Η σκηνή της καταδίωξης στο No Country for Old Men
Αν και για πολλούς η πιο έντονη σκηνή θεωρείται η σκηνή με το νόμισμα και έναν Javier Bardem στον καλύτερο ρόλο του, αυτή η συγκεκριμένη σκηνή της καταδίωξης είναι και η επιτομή της σκηνοθεσίας. Μηδενικό soundtrack για όλα αυτά τα 7μιση λεπτά της σκηνής, μιας σκηνής που ο Bardem δεν εμφανίζεται παρά μόνο στο τέλος της, αλλά η παρουσία του γίνεται αισθητή μέσα από τον Llewelyn Moss όσο προσπαθεί να τον αποφύγει.
Η τελευταία σκηνή στο Prisoners
Μια απλή σκηνή, αν δεν έχεις δει το Prisoners, που ίσως βλέποντας την τώρα να μη καταλάβεις πολλά. Αλλά για σένα που το έχεις δει ξέρεις ακριβώς για τι μιλάω. Η ταινία είναι γεμάτη έντονες στιγμές συναισθήματος αλλά και αγωνίας. Δεν είναι τυχαίος και ο τίτλος της άλλωστε, αφού όλοι οι πρωταγωνιστές βρίσκονται ο καθένας στη δική του φυλακή. Άλλη μια ταινία που ο Villeneuve δεν αφήνει κανένα περιθώριο σκηνοθετικού λάθους, και κανέναν θεατή αδιάφορο.
Η τελευταία σκηνή στο Whiplash
Η τελευταία σκηνή στο Whiplash, θα έπρεπε να πάρει ένα βραβείο μόνη της. Ένας θρίαμβος του πρωταγωνιστή και του δασκάλου του που κάθε άλλο παρά εύκολος ήταν. Και ενώ η σκηνή ξεκινάει με τη καθοδήγηση και τη μαεστρία του Fletcher, ο Andrew κάνει αυτό που θα έπρεπε να είχε κάνει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Σχεδόν χωρίς κανένα διάλογο, η τελευταία σκηνή του Whiplash παραμένει μέχρι και σήμερα μοναδική, δυναμική και έντονη.
Το κάτι παραπάνω:
Ξέρεις ήδη πως αυτό το κάτι παραπάνω είναι η αγαπημένη μου συνήθεια σε λίστες σαν και αυτή. Έτσι λοιπόν, σε αυτό το κάτι παραπάνω, μη μπορώντας να ξεχωρίσω μόνο μια σκήνη σε αυτές τις παρακάτω 5 ταινίες, αφήνω την ελεύθερη – και χωρίς σπόιλερ – επιλογή σε εσένα. Ένα είναι σίγουρο – δεν πρόκειται να βαρεθείς σε καμία.
Enemy (2013) του Denis Villeneuve
Ex-Machina (2014) του Alex Garland
Parasite (2019) του Bong Joon-Ho
Joker (2019) του Todd Phillips
1917 (2019) του Sam Mendes
