Πάει και ο Οκτώβριος, που δεν καταλάβαμε τίποτα από δαύτον με τον καιρό γύρω μας. Ιδρώνατε εσείς ποτέ Οκτώβριο; Ούτε εγώ. Πάντως, μουσική πολλή ακούσαμε και λίγο πριν βγουν στη φόρα τα Spotify wrapped μας, ας προσπαθήσουμε για λίγες ακόμα προσθήκες.
1.Sufjan Stevens – Javelin
Ένας υπέροχος δίσκος που περικλείει τέλεια την ιστορία και τη θλίψη των εμπειριών που περνάει ο Sufjan. Μια όμορφη συγχώνευση των ηλεκτρονικών και folk στοιχείων του που γίνονται ένα ονειρικό ηχητικό τοπίο στα αυτιά με όμορφες φωνητικές παραστάσεις παντού. Επίσης το Shit Talk είναι ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ και δεν ξέρω αν είμαι biased λόγω του τίτλου του. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα.
2. Sampha – Lahai
Το Lahai είναι μια τόσο όμορφη εξέλιξη για το Sampha. Αντλώντας υλικό από τις ρίζες του, ο Sampha παίρνει τις ευαισθησίες της παραγωγής EDM και το διοχετεύει μέσω ενός indie φακού. Ένα είδος chill-hype που μπορεί να αναπτυχθεί μόνο από έναν έμπειρο μουσικό στην τέχνη του. Γενικότερα τη Βρετανική σκηνή πρέπει να την εμπιστευόμαστε σε κάτι τέτοια βήματα. Με μάτια κλειστά πολλές φορές.
3. Reverend Kristin Michael Hayter – SAVED!
Όπως και με τα τρία άλμπουμ της ως Lingua Ignota, και εδώ το SAVED! ήταν μια τρομακτική εμπειρία. Το συναίσθημα και οι εικόνες που αποτυπώνονται στη μουσική της είναι πάντα δύσκολα να χωνευτούν και σίγουρα οι δίσκοι της δεν μπορούν να ακουστούν σε μία καθισιά. Η Hayter είναι σε θέση να δημιουργήσει και να αποπνέει τέτοια φρίκη, θρήνο και απόγνωση μέσα από αυτό το δίσκο σε ένα τρομακτικό, πνευματικό, στρεβλό, ευλαβικό αποτέλεσμα.
4. Crosses – Goodnight, God Bless, I Love U, Delete
Υπάρχει κάτι εξαιρετικά εθιστικό στο Goodnight, God Bless, I Love U, Delete, και όχι δεν το λέω επειδή οι Deftones είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουν συμβεί στον κόσμο αυτό. Από το γοτθικό synthpop, που αποτελεί την πλειονότητα του άλμπουμ μέχρι τα πιο βαριά, θολά κομμάτια όπως το Girls Float † Boys Το Cry με το Robert Smith των Cure, αυτός ο δίσκος είναι όνειρο, το.
5. Jamilla Woods – Water Made Us
Μια μεγάλη συλλογή τραγουδιών για την αγάπη και τον αγώνα, σε μια ποικιλία από πολύ ενδιαφέροντα instrumentals. Η Woods είναι μια πολύ ταλαντούχα τραγουδίστρια και η αφήγηση της βοηθά να ζωντανέψει αυτό το δίσκο. Ανοίγει με γενναιότητα την ερμηνεία της για τις εμπειρίες και τα συναισθήματα γύρω από αυτούς που είναι κοντά της. Δεν είναι μόνο πιστευτό σε όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης, αλλά προσθέτει επίσης το δικό της επίπεδο μαγικής αυθεντικότητας σχεδόν σε κάθε κομμάτι.
6. Bombay Bicycle Club – My Big Day
Μαζί με την αλλαγή της ώρας, κάπου και τα ημερολόγιά μας γύρισαν προς τα πίσω, στις καλές ημέρες του Βρετανικού ήχου. Όχι ότι οι Bombay Bicycle Club έχουν καιρό να κυκλοφορήσουν δίσκο, αλλά εδώ βλέπουμε πραγματικά την μπάντα που αγαπήσαμε χρόνια πριν. Ο δίσκος αποκτά ένα μαγικό κέφι μαζί με την ωριμότητα των μελών. Γενικά, όταν κυκλοφορούν τέτοιοι δίσκοι, είμαστε σε καλά χέρια.
7. Sofia Kourtesis – Madres
Η χορευτική μουσική στο Madres δεν είναι λιγότερο συναισθηματική από το αγαπημένο σας folk δίσκο. Διοχετεύει εξίσου θετικά συναισθήματα, που αντικατοπτρίζουν το προσωπικό ταξίδι της Kourtesis μέσα από περίπλοκα επανασχεδιασμένα samples, αυτοβιογραφικούς στίχους και ορχηστρικές επιλογές που ανταποκρίνονται στις περουβιανές της ρίζες της, καθώς συνυπάρχουν κοντά σε house ρυθμούς με τον πιο όμορφο τρόπο.
8. WARGASM – Venom
Μου φαίνεται πολύ περίεργο ότι έχω δει τους WARGASM κυριολεκτικά στα πάντα τα τελευταία χρόνια και μόλις τώρα βγαίνει ο πρώτος τους δίσκος. Τελικά, αποδεικνύεται ότι η μίξη της παλιάς σχολής nu metal με μια δέσμη ηλεκτρονικών στοιχείων, μπορεί να δημιουργήσει μια αρκετά διασκεδαστική και ξεσηκωτική μουσική. Ναι, είναι τρελό και εξωφρενικό, αλλά ειλικρινά, είναι μέρος αυτού που το κάνει τόσο καλό. Ξεδώστε μωρέ!
9. END – The Sin of Human Frailty
Το supergroup END επιστρέφει με ένα από τα πιο συναρπαστικά άλμπουμ του 2023. Κατά τη διάρκεια των ΜΟΛΙΣ 30 λεπτών του, ο Brendan Murphy μετατρέπεται σε τέρας και μας υπενθυμίζει ότι οι END δεν είναι για όλους. Το συγκρότημα βρίσκει ισορροπία μεταξύ brutal metalcore/mathcore και στιγμών που κυριαρχούνται κυρίως από στοιχεία βγαλμένα από την industrial μουσική και το post-metal, αν και είναι κάπως σπάνια. Χαμός.
10. L’Rain – I Killed Your Dog
Μου πήρε λίγο χρόνο για να “μπω” σε αυτό το άλμπουμ γιατί, γνωρίζοντας τη μουσική της L’Rain, περίμενα ήδη κάτι περίπλοκο και μαγευτικό. Και είχα δίκιο: Το I Killed Your Dog είναι ένα όμορφα δημιουργημένο, πυκνό μουσικό κομμάτι που αναδεικνύει το ευφάνταστο, ενδοσκοπικό και χωρίς σύνορα μυαλό της. Αυτές είναι οι πιο συγκρουσιακές της συλλογές τραγουδιών: ένας δυναμικός ρυθμός ανάμεσα σε βαθιές εξομολογήσεις και αρπακτικά ψυχεδελικά τοπία.
