Λίγο πριν το τέλος του έτους, λίγες είναι οι καλές μουσικές επιλογές. Προτού ξεκινήσουμε να μιλάμε για τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, δεν σκοπεύουμε να αφήσουμε τον Νοέμβριο παραπονεμένο, ακόμα κι αν ο συγκεκριμένος δεν είχε πολύ μουσικό ψωμί να μας προσφέρει.
1.PinkPantheress – Heaven Knows
Όπως και για πολλά άλλα άτομα, αυτή είναι η εισαγωγή μου στην PinkPantheress. Μπαίνοντας σε αυτήν την εμπειρία τελείως ανίδεη, είχα την ευκαιρία να βυθιστώ στη ζωντάνια του. Ενώ πιστεύω ότι ο δίσκος απέχει πολύ από το τέλειο, το Heaven Knows κατάφερε να με εκπλήξει θετικά, βρίσκοντας τον εαυτό μου να θέλει να χορέψει ανεξέλεγκτα καθ’ όλη τη διάρκειά του.
2. Smoke Fairies – Carried In Sound
Το Carried Ιn Sound είναι ένα μαγευτικό άλμπουμ, ένα αρκετά μαγικό σύνολο τραγουδιών με πολύ folk ατμόσφαιρα και ήχο. Μια συλλογή από μπαλάντες, τραγουδημένες υπέροχα και αρκετά δραματικά. Νιώθουμε ότι μας λένε παλιές ιστορίες και περιπέτειες του παρελθόντος, που τώρα τίποτα άλλο παρά μακρινή ανάμνηση είναι. Και το λατρεύουμε απόλυτα αυτό.
3. David Holmes & Raven Violet – Blind on a Galloping Horse
Συνεργάστηκε με τον Steven Soderbergh σε αρκετές από της ταινίες του, συμπεριλαμβανομένου του Out of Sight. O νέος δίσκος του Holmes είναι πολύ διαφορετικός από ότι μας έχει συνηθίσει. Παραμένοντας κινηματογραφικός, αυτός ο δίσκος είναι μία έκρηξη synthpop. Αλλά δεν το απολαμβάνουμε λιγότερο και σίγουρα θα επιστρέψουμε για περισσότερα.
4. Beirut – Hadsel
Το έκτο άλμπουμ των Beirut είναι σίγουρα το πιο ήρεμο, ζεστό και ταυτόχρονα το πιο εγωιστικό έργο του Zach Condon. Γι’αυτόν τον λόγο είναι τρομερό, αλλά με διαφορετικό τρόπο από τα προηγούμενα πέντε άλμπουμ του συγκροτήματος. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν υπολείπεται σε κάτι. Χρειάζεται μόνο άλλη διάθεση για ακρόαση, ίσως χαλαρή και συγκεντρωμένη, κάπου σε μία πολυθρόνα με κλειστά μάτια.
5. Silent Planet – SUPERBLOOM
Μεγαλώνουμε και οι μπάντες μεγαλώνουν κι αυτές μαζί μας. Δεν μπορούν να είναι πάντα θυμωμένες και προσεγγίζουν το συνθετικό και τραγουδιστικό κομμάτι τελείως διαφορετικά και από μία ώριμη σκοπιά. Σειρά στο φαινόμενο αυτό παίρνουν και οι Silent Planet, οι οποίοι κατεβάζουν λίγο ταχύτητες, αλλά συνεχίζουν να συμβάλουν καθοριστικά στον εκμοντερνισμό ενός αρκετά κορεσμένου είδους τα τελευταία χρόνια. Αναζωογονητικό σκληρό ροκ, κάποιες οργισμένες φωνές εδώ κι εκεί και νέο, ωραίο αίμα.
6. Danny Brown – Quaranta
Έχω να ευχαριστώ τους BROCKHAMPTON που μου σύστησαν τον Danny Brown και ήδη με εκείνη τη συνεργασία έγινε αντιληπτό ότι πρόκειται για μορφάρα. Θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι ακούγεται ώριμος και μας διδάσκει τους τρόπους του για μια ειρηνική ζωή, αλλά σίγουρα βελτίωσε και εξέλιξε αρκετά τον ήχο του στο Quaranta και πολύ πιθανό να συνεχίζει έτσι στο μέλλον.
7. André 3000 – New Blue Sun
Σε μια κίνηση-έκπληξη, που δεν νομίζω ότι είδε κανείς να έρχεται, ο André 3000, ο ράπερ/τραγουδιστής/τραγουδοποιός και το μισό του ντουέτου Outkast κυκλοφορεί το ντεμπούτο του άλμπουμ που είναι μια μίξη, ας το πούμε, new age, ambient, organic…; Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Συνήθως τα πάω καλά με τις ταμπέλες, αλλά εδώ βρήκα το δάσκαλό μου. Όχι, δεν είναι το είδος της μουσικής που θα παίζει στο background. Εδώ μιλάμε για μελέτη. Πάρτε χαρτί και μολύβι.
8. Chris Stapleton – Higher
Δεν αποζητώ εύκολα country rock, αλλά κάτι παίζει εδώ. Έχω δει να τον αποκαλούν τον Johnny Cash της γενιάς του, αλλά ακόμα νομίζω πως είναι νωρίς. Το Higher, ενώ βαδίζει σε αρκετά ασφαλή πεδία, δεν αποδεικνύεται κακή κίνηση και βοηθάει να αναδειχθεί όλος ο δίσκος και όχι απλά κάποια κομμάτια από εδώ και από εκεί.
9. Spiritbox – The Fear of Fear
Καιρό είχαμε να κάνουμε μία κλεψιά και να συμπεριλάβουμε EP στη λίστα. Αλλά τούτο εδώ έχει τη δυναμική που πολλοί ολοκληρωμένοι δίσκοι θα ζήλευαν. Με 6 κομμάτια, θα μπορούσαν να βάλουν και 2-3 μαζί, ακόμα και αυτά που κυκλοφόρησαν πέρυσι, και να συνέθεταν ένα δίσκο-λουκούμι. Αλλά τους συγχωρούμε. Οι Spiritbox πλέον παίζουν στο δικό τους γήπεδο, η LaPlante είναι κορυφαία σε αυτό που καταφέρνει να αποτυπώσει μέσα από τα σκληρά και μελωδικά της φωνητικά, όπως επίσης δίνουν μαθήματα στο πώς να μη σε νοιάζει και πολύ και να γράφεις αυτό που πραγματικά θέλεις να κυκλοφορήσεις. Δηλαδή θα κλάψουμε και θα χτυπηθούμε με αυτό το EP.
10. Deafheaven – Sunbather (10 Year Anniversary ReIssue)
Κλεψιά νούμερο 2, γιατί ο Νοέμβρης ήταν και αργός μήνας μουσικά. Δε θα πω πολλά. Απλά ακούστε Deafheaven. Απλά κάντε το αντίστροφα, παίρνοντας το πιο πρόσφατο Infinite Granite και πάτε προς τα πίσω, να μη σας έρθει απότομο. Όταν φτάσετε στο Sunbather, εκεί θα μείνετε. Στο ροζ.
