Από την πρώτη στιγμή που θα βρεθεί κάποιος στους δρόμους των Βρυξελλών, θα νιώσει τον «ευρωπαϊκό αέρα» να τον κατακλύζει. Μεγάλοι δρόμοι, εντυπωσιακές σύγχρονες κατασκευές που ακουμπούν αρμονικά πάνω σε περίτεχνα μπαρόκ και αναγεννησιακά κτίρια, οδηγοί που ανακατεύονται με ποδηλάτες και πεζούς χωρίς καμία ταραχή. Το πράσινο ξεφυτρώνει παντού, η αύρα του ποταμού είναι αισθητή σε κάθε στενό. Εικόνες που μπορεί να θυμίζουν πόλεις γερμανικές, ολλανδικές, γαλλικές. Ίσως η πόλη να μοιάζει με κάποια από αυτές, ίσως και όχι. Και αυτή είναι η πραγματική της ομορφιά. Και αν με ρωτήσεις τι μου έμεινε από ένα πενθήμερο ταξίδι στην «πρωτεύουσα της Ευρώπης», ορίστε τι θα σου απαντήσω.
Très artistique
Η πόλη των Βρυξελλών αγαπά τις τέχνες, και αυτό φαίνεται παντού. Μια βόλτα στην Grand Place, στην κεντρική πλατεία, το αποδεικνύει περίτρανα. Οι μεγαλειώδεις εκκλησίες, τα μέγαρα και τα παλάτια, είναι όλα στολισμένα –έως υπερφορτωμένα- με περίτεχνα γλυπτά. Τα Βασιλικά Μουσεία των Καλών Τεχνών του Βελγίου – στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το μουσείο Magritte – βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των must visit της πόλης, ενώ το διασημότερο αξιοθέατο της Βελγικής πρωτεύουσας είναι το άγαλμα ενός μικρού αγοριού. Παρόλα αυτά, δεν πρόκειται για μια πόλη που αντιμετωπίζει την τέχνη ως κάτι μνημειακό, αλλά ως μια πραγματική πηγή ζωντάνιας κι έμπνευσης. Το εξαιρετικά δραστήριο και οργανωμένο Κέντρο Καλών Τεχνών των Βρυξελλών BOZAR, πραγματοποιεί , μεταξύ άλλων, εκδηλώσεις και εκθέσεις αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, μουσικής, θεάτρου και κινηματογράφου και αξίζει κάποιος που θα βρεθεί στην πόλη να ρίξει μια ματιά στο πρόγραμμά του. Τον καμβά μιας τόσο φιλότεχνης πόλης συμπληρώνουν όμορφα μουσικοί του δρόμου, street art και μερικά… κόμικ! Ως πατρίδα των Smurfs και του Tin Tin, η πόλη επενδύει στους λάτρεις της 9ης τέχνης, προσφέροντάς τους ένα ολόκληρο μουσείο αφιερωμένο αποκλειστικά σε comic strips και φανταστικούς ήρωες.
Chocolate? Yes please!
Μπορεί να θεωρείται αρκετά κλισέ, αλλά σίγουρα δεν είναι ψέμα! Οι Βρυξέλλες είναι ένας σοκολατένιος πειρασμός. Στο κέντρο της πόλης, σοκολατερί υπάρχουν κυριολεκτικά κάθε τρία βήματα, ικανές να καλύψουν όλα τα γούστα και όλα τα budget. Σε μπάρες, σε gift boxes, σε ροφήματα, σε κομματάκια, σε τούρτες. Υπάρχει μέχρι και μουσείο σοκολάτας με εργαστήρια για παιδιά , χαρούμενα σιντριβάνια κακάο και ένα Atomium έτοιμο να φαγωθεί από στιγμή σε στιγμή. Για όσους όμως δεν έχουν ανάγκη τις υπερβολές, ένα ρόφημα σοκολάτας στο χέρι για την βόλτα στην πόλη και η δοκιμή μιας καινούριας γεύσης είναι ό,τι χρειάζεται ένα σωστό ταξίδι στις Βρυξέλλες.
Brussels by night
Η φήμη των Βρυξελλών ως μιας τόσο «ευρωπαϊκής» πόλης δεν άφησε πολλές προσδοκίες για νυχτερινή ζωή. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, όπου υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι και καλή μπύρα, υπάρχει και ανάγκη για night out. Σάββατο βράδυ λοιπόν, ο καιρός καλός, και η Grand Place είναι γεμάτη κόσμο με μπύρες στο χέρι. Και τα τριγύρω στενά. Και οι υπόλοιπες πλατείες. Και σε έναν πλακόστρωτο δρόμο κοντά στις Galeries Royales Saint-Hubert, μικρά εστιατόρια και μπυραρίες είναι ασφυκτικά γεμάτα. Οπότε το στερεότυπο καταρρίπτεται. Ή μπορεί να φταίει που είναι Σάββατο βράδυ και ο καιρός είναι καλός. Όπως και να ‘χει ο κόσμος είναι έξω και περνάει καλά. Και αυτό έχει σημασία.
“Venice of the North”
Ίσως το ομορφότερο κομμάτι ενός ταξιδιού στις Βρυξέλλες να μην είναι οι ίδιες οι Βρυξέλλες, αλλά μια μικρή πόλη δύο ώρες μακριά. Το Μπριζ ή Βρύγη, είναι σαν μια χρονομηχανή. Μια πόλη χαμένη ανάμεσα σε μεσαιωνικά παραμύθια. Στο ιστορικό κέντρο δεσπόζει μια μεγάλη πλατεία περιτριγυρισμένη από παλάτια και αρχοντικά, που άσχετα αν σήμερα στεγάζουν μαγαζιά κι εστιατόρια, δε γίνεται να μη σου προκαλέσουν τη νοσταλγία μιας άλλης εποχής. Το ποτάμι που μπλέκεται ανάμεσα σε μεσαιωνικά σπίτια, τα πολύχρωμα δέντρα, οι ανεμόμυλοι που ξεφυτρώνουν πάνω σε μικρούς λόφους, οι πλακόστρωτοι δρόμοι, όλα συνθέτουν την ονειρική καρτ ποστάλ της «Βενετίας του Βορρά». Αξίζει να την επισκεφθείς, να κάνεις μια βόλτα στο ποτάμι με ποδήλατο, να πιεις μια μπύρα στην πλατεία. Κι αν έχεις αρκετή φαντασία, να «δεις» κάποιον ιππότη του 14ου αιώνα να περνάει τις πύλες του παλατιού απέναντί σου.
