Ατέλειωτες, αλλά διόλου πληκτικές οι αναμονές και οι μετακινήσεις με τα Μ.Μ.Μ και ιδίως με το μετρό. Εκεί που σκέψεις, σχέδια και αποφάσεις συναντιούνται και συνομιλούν με τη μουσική και με τα έργα τέχνης όπου οι σταθμοί του κέντρου της Αθήνας φιλοξενούν, διεγείροντας έτσι και το πνεύμα του επιβάτη.
Η αποβίβαση στους σταθμούς του αθηναϊκού μετρό μας υπενθυμίζει πως τα χρήματα που πληρώνουμε αποτελούν ίσως το οικονομικότερο εισιτήριο για μια άκρως ενδιαφέρουσα γκαλερί… σε 22 στάσεις τέχνης κάτω από την Αθήνα. Ας αναφερθούμε λοιπόν στους πιο κεντρικούς και πολυσύχναστους.
Ακρόπολη
Στο συγκεκριμένο σταθμό δε χρειάστηκε να παραχθεί η τέχνη, διότι κληροδοτήθηκε από την Αρχαία Ελλάδα. Η οικεία της αρχαιοελληνικής τέχνης κοσμείται από αετώματα, γλυπτά, κεραμικά και άλλα αντικείμενα από την κλασική Αθήνα, ενώ στις αποβάθρες, η μία πλευρά καλύπτεται από αντίγραφο της ζωφόρου του Παρθενώνα, ως υπενθύμιση των απόντων Ελγινείων μαρμάρων που λείπουν από τον πάνω χώρο, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Ακριβώς απέναντι, η Μελίνα Μερκούρη χαιρετάει.
Σύνταγμα
Φιλοξενεί «Το Ωρολόγιον του μετρό» του γνωστού γλύπτη Θεόδωρου. Ο καλλιτέχνης θέλησε να αποτυπώσει τη διαχρονικότητα ενός καθημερινού έργου, ενώ ταυτόχρονα το συνδύασε με τη συνεκδοχική χρήση του ρολογιού του πολιτισμού.
Πανεπιστήμιο
Δύο ιδιαίτερες αλλά όχι αντίθετες συνθέσεις του Γ.Μόραλη έρχονται να κοσμήσουν τον πολυσύχναστο σταθμό του Πανεπιστημίου.
Η πρώτη σε κεραμικό πλακάκι, ενώ η άλλη σε μέταλλο, εκεί που το αρχαϊκό λεξιλόγιο αλληλεπιδρά με μια καινοτόμα-μοντέρνα, αλλά και ταυτόχρονα λιτή αισθητική άποψη, που ο ίδιος ο καλλιτέχνης επανέλαβε σε σύνθεση του στις προσόψεις του ξενοδοχείου Χίλτον.
Ομόνοια
Περνώντας σε έναν απ’ τους σταθμούς με το μεγαλύτερο επιβατικό κοινό καθημερινά ο Ν.Κεσσανλής τον επιμελήθηκε δημιουργώντας σκιερές φιγούρες ανδρών και γυναικών. Το σκηνικό μάλλον φαντάζει οικείο στο αθηναϊκό κοινό πρόκειται για ανθρώπους που φωνάζουν αγανακτισμένοι, σηκώνουν ψηλά τα χέρια τους, διαμαρτύρονται αλλά φαίνεται πως τελικά κάνουν υπομονή και περιμένουν.
Μοναστηράκι
324 κομμάτια πλεξιγκλάς που καταλαμβάνουν χώρο 134 τετραγωνικών μέτρων στην οροφή του επιπέδου έκδοσης εισιτηρίων της Λ. Παπακωνσταντίνου μας φέρνουν τόσες αναμνήσεις από την οικονομική κρίση… Η κατασκευή της καλλιτέχνιδας αρχικά ήταν σχεδιασμένη, τόσο να είναι για προβολές στο θόλο του σταθμού με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών, όσο και για να είναι ορατή εκτός του σταθμού. Ωστόσο το κόστος της ήταν υψηλό γι’αυτό και περιορίστηκε μόνο στο εσωτερικό του σταθμού.
