Συντάκτρια: Βενετία Καψογεώργη
Τότε η Μυρτώ, σήμερα η Ελένη. Θα έβγαινες για μπύρα και προτίμησες να μη φορέσεις εκείνη την κοντή φούστα. Δεν ήθελες να προκαλέσεις κάποιον εν δυνάμει βιαστή. Φοβήθηκες να πας μια μικρή βόλτα με τον τύπο που γνώρισες στην μπυραρία. Άλλωστε ήταν περασμένες δυο. Έτρεξες τα τελευταία διακόσια μέτρα, για να φτάσεις γρηγορότερα σπίτι σου. Ξεκλείδωσες λαχανιασμένη τη βαριά πόρτα της πολυκατοικίας. Απόψε κατάφερες να γυρίσεις ασφαλής στο σπίτι, κλείνοντας πίσω σου κάθε απόπειρα βίας εις βάρους σου.
Κάθε φορά που κάποια αναφέρεται στην τοξική αρρενωπότητα, ακούγονται σύσσωμες φωνές ανδρών, συμπεραίνοντας ότι έτσι καταδικάζεται κάθε είδους αρρενωπότητα. Βέβαια, η χρήση του τροποποιητικού επιθέτου “τοξική”προφανώς υποδεικνύει ότι υπάρχουν μορφές αρρενωπότητας που δεν είναι όλες τοξικές.
Ωστόσο, η τοξική της μορφή, ως χαρακτηριστικό που αναπτύσσεται και δουλεύεται από διάφορους εξωτερικούς παράγοντες από πολύ νωρίς, έχει ριζώσει βαθιά σε αυτούς που χτυπάνε το χέρι στο τραπέζι, σε αυτούς που δε δέχονται την άρνηση από καμιά «ξεδιάντροπη» που πήγαινε γυρεύοντας, σε αυτούς που δε διστάζουν να χειροδικήσουν σε όσες τόλμησαν να μιλήσουν λίγο παραπάνω από όσο «πρέπει» ή δεν ενέδωσαν στις επιθυμίες του «ισχυρού» φύλου. Η τοξική αρρενωπότητα είναι ολοζώντανη και βρίσκεται στις καθημερινές μας συναναστροφές.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν δέχονται την άρνηση, το “όχι”. Τόλμησες να έχεις άποψη, να ασκήσεις το αυτονόητο. Την ισότητα και την προσβασιμότητα στα βασικά άυλα αγαθά, στα ανθρώπινα σου δικαιώματα. Από την άλλη υπάρχουν γυναίκες που αποδέχονται ως φυσιολογική την κακοποίησή τους. Δε διαφέρουν πολύ από τους θύτες τους. Με ευκολία μπορούν να συγκαταλεχθούν στους ανθρώπους που αναπαράγουν πρότυπα αναχρονιστικά και κτηνώδη, οδηγώντας μια φαινομενικά προοδευτική κοινωνία ένα βήμα ακόμη πιο πίσω.
Μπορεί να μην είσαι εσύ αυτός ή αυτή που θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά αναμφισβήτητα μπορείς να αλλάξεις τη δική σου ζωή και να συμβάλλεις στον ηθικό αγώνα για την προάσπιση των ατομικών σου αξιών. Μάθε στον έφηβο γιο σου, στο μαθητή, στον φίλο σου να σέβεται όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά κάθε άτομο εκεί έξω. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν καταπατώνται για κανέναν λόγο και με κανέναν ειδεχθή τρόπο. Αυτά να θυμάσαι ότι σου ανήκουν και μην επιτρέψεις ποτέ και σε κανέναν να σε αποτρέψει από αυτά.
Τότε η Μυρτώ, σήμερα η Ελένη, αύριο καμιά μας.
*Για να προλάβω όποιο σχόλιο εκεί έξω, να πω ότι ούτε ταυτίζομαι με κανένα από τα σύγχρονα κύματα του φεμινισμού ούτε γράφω αυτό το κείμενο με σκοπό την υποτίμηση του ανδρικού φύλου. Γράφω, γιατί προσπαθώ να είμαι Άνθρωπος, να πιστεύω στην ισότητα -αν αυτή υπάρξει ποτέ σε αυτή την παθογενή κοινωνία-και με πνίγει η βία σε κάθε έκφανσή της. Άλλωστε, αποδείχθηκε και πρόσφατα με τη χειρότερη της μορφή ποια μπορεί να είναι η δυνητική έκβασή της.
