Συντάκτρια: Δανάη Τσατσάνη
Περίπου νυσταγμένη. Αλλιώς γιατί παραπατάς; Περίπου διαβασμένη. Αλλιώς γιατί να δώσεις; Περίπου πεινασμένη. Διαφορετικά να μείνεις νηστική. Περίπου χαρούμενη. Περίπου γεμάτη. Περίπου σχέσεις.
Λόγια στο περίπου
Πλανώνται. Αναρωτιέσαι. Υποθέτεις. Ζηλεύεις και λιώνεις πίσω από μια οθόνη τόση δα. Πίσω από αντικείμενα. Πίσω. Και όχι μπροστά. Όχι μπροστά από ανθρώπους. Πρόσωπα, χαμόγελα και χάδια. Αγγίγματα τυχαία και επιτηδευμένα που σε παιδεύουν φρικτά κάτι καυτά βράδια του Αυγούστου.
Αύγουστοι. Πληθυντικοί. Πάει καιρός πολύς. Αναλογίζεσαι. Λυγίζεις. Ζυγίζεις. Υπολογίζεις και κάνεις πράξεις με αριθμούς. Μα, τα Μαθηματικά δεν ήταν ποτέ το δυνατό σου σημείο. Ήσουν από τους μέτριους. Περίπου. Ένα συν ένα. Δύο συν ένα. Τρία συν ένα. Πρόσθεση και όχι αφαίρεση. Να δίνεις κι ας μην παίρνεις. Φτάνει που έχεις ακόμα να δίνεις. Φτάνει που υπάρχει ακόμα κάποιος κάτι να παίρνει.
Τρία πλην ένα. Χανόσουν πάντα σε ποιήματα και ιστορίες. Με ανθρώπους ξένους και δυνάμεις μαγικές. Ζώα ανθρωπόμορφα και περιπέτειες τρανές. Περίπου. Δεν σου άρεζε ποτέ ένα άσχημο τέλος. Αρνιόσουν πεισματικά να το δεχτείς και πίστευες ότι κάπως μπερδεύτηκε ο συγγραφέας. Ο καημένος. Έλεγες πάντα καλό βιβλίο αλλά τελειώνει άσχημα. Καλή ταινία αλλά στο τέλος χωρίζουν. Πεθαίνει. Φεύγει. Πάει ταξίδι.
Δεν ήξερες, και ακόμα να μάθεις πώς λειτουργεί η ζωή. Τη συνταγή ακόμα να τη βρεις. Κι εσύ άλλα κάνεις. Σε άλλους δρόμους πλανάσαι. Να παγώσεις τη στιγμή προσπαθείς λες κι είσαι μάγος. Κάμερες και μολύβια ρίχνεις στο καζάνι σου και περιμένεις από πάνω. Άραγε θα πετύχει; Θα μπορέσεις έτσι να κρατήσεις μια στιγμή για πάντα; Ένα βλέμμα, ένα χέρι, μια αγκαλιά, ένα συναίσθημα; Να τα έχεις για πάντα; Διερωτάσαι.
Μαζεύεις προσεκτικά με γάντια ό, τι βγει απ’ το καζάνι. Καλό ή κακό. Φρικτό ή φρικτά όμορφο. Ανοίγεις το μπαούλο που ‘χεις κάτω από το κρεβάτι σου πάνω στη σοφίτα και το βάζεις μέσα. Δεν ξέρεις αν πέτυχε ή όχι. Ούτε αυτή τη φορά.
Κλείνεις το μπαούλο και κάθεσαι πάνω σε αυτό χαμένη στις σκέψεις σου. Κι αν άραγε είναι αυτή η συνταγή; Το να μην σταματήσεις ποτέ να την ψάχνεις; Ίσως. Ίσως και πάλι όχι. Το σπρώχνεις πίσω στη θέση του και κατεβαίνεις τα σκαλιά. Στον καθρέφτη στο πλατύσκαλο προλαβαίνεις για μια στιγμή να δεις το πρόσωπό σου. Κάπως αλλιώτικο είναι τώρα. Κάπως χαμογελαστό. Σαν χαρούμενο.
Περίπου. Περίπου.
