Συντάκτρια:Δήμητρα Καϊμακάμη
Φεύγω…
Και όταν φύγεις προς τα πού θα πας; Άραγε θα ξαναγυρίσεις; Και όταν γυρίσεις θα είσαι ο ίδιος ή θα έχεις αλλάξει μέσα σου; Όταν κοιτάξω τα μάτια σου θα σε αναγνωρίσω ή θα έχεις γίνει ίδιος με όλους τους άλλους;
Αγαπημένοι εραστές του θεάτρου αυτή την εβδομάδα η παράσταση που είδαμε στην πολυαγαπημένη μας πόλη, και είμαστε όπως κάθε φορά εδώ για να σας τα διηγηθούμε, όλα είναι μια παράσταση για την ξενιτιά. Ο ”Νόστος” δεν είναι, όμως, μια παράσταση κοινότυπη και όμοια με τις άλλες. Οι ιστορίες των ξενιτεμένων συνοδεύονται, όχι μόνο με την παρουσία ηθοποιών, αλλά, και μουσικής, ζωγραφικής και κουκλών. Τα ερωτήματα που προαναφέρονται είναι όλα εκείνα που εύλογα ρωτάει κάποιος σε ένα αγαπημένο του πρόσωπο το οποίο έχει πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να βρει κάπου αλλού μέρες πιο ηλιόλουστες και γεμάτες ελπίδες. Θα έρθει, άραγε, μια μέρα η ώρα να τις ρωτήσουμε ή να μας τις ρωτήσουν;…
Οι 5 ηθοποιοί, με τη συνοδεία 5 κουκλών και ενός μουσικού επί σκηνής, μας διηγούνται 5 διαφορετικές ιστορίες ξενιτιάς, που με ένα περίεργο τρόπο, ενώ, τις χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα, ακόμα και απέραντες θάλασσες, είναι αρκετά όμοιες μεταξύ τους. Οι πρωταγωνιστές τους είναι άνθρωποι που, χωρίς να έχουν μεγαλώσει με τον ίδιο τρόπο ή στο ίδιο περιβάλλον, φοβούνται, δειλιάζουν, αισθάνονται απομονωμένοι και άγνωστοι ανάμεσα σε γνωστούς. Και ποιοι είναι αυτοί;
H κοπέλα της Λατινικής Αμερικής που θα φύγει στην άγνωστη και ψυχρή Δύση με την ελπίδα να εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο για την ανιψιά της, ο νεαρός που δούλεψε στην Ελλάδα για να δημιουργήσει μια δική του επιχείρηση στην Αλβανία, το αγόρι που από την ιδιαίτερη Αφρική ταξιδεύει για να ζήσει στην γρήγορη και πολύβουη Ευρώπη, η Ελληνίδα που έφυγε στη γεμάτη επαγγελματικές προοπτικές Αγγλία και τέλος ο ντροπαλός νέος που θα εγκαταλείψει το γεμάτο ταραχές Αφγανιστάν για μια Δύση με καθωσπρέπει ρούχα και χρήματα. Όλοι με εμπειρίες στις βαλίτσες τους, αναμνήσεις για αποσκευές, και ελπίδες για κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο.
Ο ”Νόστος” έχει σίγουρα μια επιρροή πάνω μας, αρκετά κατάλληλη, ώστε να προβληματιστούμε μέσω της ταύτισης με τις ιστορίες αυτών των καθημερινών ανθρώπων, ενώ, το σκηνικό είναι πολύ ευρηματικό. Η ιδιαίτερη παρουσία των άψυχων κουκλών ξυπνάει σε όλους μας μια παιδική πλευρά που μένει πάντα προσηλωμένη σε μια καλή παράσταση και φυσικά η μουσική μας ταξιδεύει από ήπειρο σε ήπειρο.
