Μετά το εκτενές αφιέρωμα του TFC Magazine στον κινηματογράφο κι έπειτα από ένα ταξίδι στο χρόνο σε όλες εκείνες τις ταινίες που άφησαν εποχή, σειρά πλέον έχει η 5η τέχνη. Κοινώς, η μουσική. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του ’50 και φτάνοντας στη σημερινή εποχή, το πήραμε επάνω μας να σας θυμίσουμε ποιοι ήταν οι καλύτεροι δίσκοι ανά δεκαετία. Κάποιοι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να απαντηθούν σε περισσότερες από μία λίστες. Επομένως πρέπει να θέσουμε έναν κανόνα από την αρχή. Κάθε ένας θα συμπεριληφθει μία και μόνο φορά στις ακόλουθες λίστες. Οι επιλογές αμέτρητες, το έργο πολύ δύσκολο, η ζέστη δε βοηθάει, αλλά τι να κάνουμε;
Ξεκινάμε με τα 50s, την εποχή που μόνο από τους παππούδες μας μπορούμε να έχουμε κάποιες πληροφορίες, από μουσικά ντοκιμαντέρ και από τους ίδιους τους μουσικούς, όσοι ζουν ακόμα και σήμερα. Η δεκαετία αυτή χαρακτηρίστηκε από τους ήχους της jazz, του blues, του λεγόμενου rockabilly, αλλά και την country μουσική. Προς τα τέλη της δε, δειλά δειλά έκανε την εμφάνισή του και το rock n’ roll, προετοιμάζοντας το έδαφος για τα 60s.
Κάποιοι δίσκοι – από τους πιο θρυλικούς – είναι οι εξής:
- Ella Fitzgerald – Lullabies of Birdland (1954): Η Ella Fitzgerald ήταν από τις πιο δημοφιλείς jazz μουσικούς στην Αμερική. Το μουσικό της έργο καθ’όλη τη διάρκεια της καριέρας της είναι αξιοθαύμαστο και σχεδόν αψεγάδιαστο. Όλο και κάπου θα έχεις ακούσει κάποια από τα κομμάτια της με τον Louis Armstrong. Ή το “Cry me a River” και το “Summertime”. Ωστόσο στη λίστα αυτή επιλέγουμε το “Lullabies of Birdland” όχι μόνο για το χαρακτηριστικότατο ύφος της Fitzgerald στην ερμηνεία της, αλλά και γιατί ήταν από τις πρώτες τις κυκλοφορίες.
2. John Coltrane – Blue Train (1958): Το “Blue Train” του John Coltrane ανήκει στην υποκατηγορία hard bop της jazz μουσικής, όρος που άρχισε να χρησιμοποιείται εκτενώς την δεκαετία του ’50 για να περιγράψει το νέο αυτό στιλ της jazz, στην οποία η μπασογραμμή είναι ευδιάκριτη και έτσι δημιουργεί αυτόν τον “bop” ρυθμό. Τρανταχτό δείγμα αυτού του στιλ είναι ο δίσκος αυτός, ο οποίος καθιέρωσε τον John Cloltrane. Με την κυκλοφορία του επόμενου του δίσκου την επόμενη χρονιά, ανέδειξε τον σαξοφωνίστα ως ένα από τα πιο καινοτόμα ονόματα της jazz.
Κομμάτια σαν το ομώνυμο “Blue Train” και “I’m Old Fashioned” ακούγονται μέχρι και σήμερα.
3. Billie Holiday – Lady in Satin (1958): Μια από τις σημαντικότερες φωνές της jazz ακούει στο όνομα Billie Holiday, η οποία ξεκίνησε την καριέρα της τη δεκαετία του 30. Το “Lady in Satin” κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν το θάνατο της, κλείνοντας με τον κατάλληλο τρόπο την κληρονομιά της Holiday στη μουσική σκηνή της Αμερικής. Ανήκοντας στην υποκατηγορία του vocal jazz, ο δίσκος αυτός είναι άκρως ατμοσφαιρικός και αρκετά μπροστά από την εποχή του. Τη στιγμή μάλιστα που μεταδίδει κατάλληλα το κλίμα της δεκαετίας στην οποία κυκλοφόρησε.
4. B.B.King – Singin’ The Blues (1956): Αν δεν ξέρετε τον B.B.King, πολύ κακώς πράττετε. Αλλά θα είμαι επιεικής. Έχοντας έναν πατέρα που τον έχει σαν Θεό, μπορώ να πω με σιγουριά ότι μεγάλωσα κυριολεκτικά μέσα στους δίσκους του. Επομένως, ίσως και να ατίμαζα την ίδια μου την οικογένεια, αν δεν υπήρχε στη λίστα αυτή. Αλλά και αντικειμενικά μιλώντας, ο King θα μπορούσε να εμφανιστεί και στις επόμενες δεκαετίες. Επειδή όμως έχουμε θέσει έναν κανόνα, θα μείνουμε στο ντεμπούτο του και διαμάντι του blues με τίτλο “ Singin’ The Blues”. Όλο και κάπου θα έχουμε ακούσει το “You Upset Me, Baby” και μερικά αλλά του δίσκου αυτού, που έχει αφήσει σημαντική κληρονομιά στους μεταγενέστερους μουσικούς.
5. Buddy Holly – Buddy Holly (1958): Άλλο ένα ντεμπούτο, αυτή τη φορά του Buddy Holly και ένα από τα πρώτα σημαντικά δείγματα της rock n’ roll και rockabilly μουσικής. Ο Buddy Holly έζησε μια πολύ σύντομη ζωή, αφού σκοτώθηκε με τους συναδέλφους που τον πλαισίωναν όταν το αεροσκάφος στο οποίο επέβαιναν συνετρίβη. Μόλις ένα χρόνο πριν, κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, που ακούμε μέχρι και σήμερα. Άφησε κι έναν τεράστιο αριθμό ηχογραφημένων ακυκλοφόρητων κομματιών, τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας στην επόμενη δεκαετία. Αν νομίζετε ότι δεν έχετε ξανακούσει το όνομα αυτό, ρίχτε ένα βλέμμα στο “Peggy Sue”.
Αν νομίζετε ότι δεν έχετε ξανακούσει το όνομα αυτό, ρίχτε ένα βλέμμα στο “Peggy Sue”.
6. Elvis Presley- Elvis Presley (1956): Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά θα μιλήσουμε για τον Elvis Presley. Περνάμε πλέον στα βαριά πυροβολικά της λίστας και στον πρώτο δίσκο του βασιλιά της rock n’ roll. Λίγο πολύ όλοι κάτι ξέρουμε για εκείνον, όλο και κάποιο τραγούδι του ξέρουμε, όλο και κάποια ταινία για τη ζωή του έχουμε δει. Η λαμπρή και σχετικά σύντομη καριέρα του Elvis ξεκίνησε από αυτόν εδώ το δίσκο και μας έδωσε αρκετά κομμάτια τα οποία μουρμουρίζουμε ακόμα και εν έτει 2019. Tutti Frutti μόνο φίλτατοι.
7. Miles Davis – Kind of Blue (1959) – Ο τρομπετίστας Miles Davis είναι πλέον ένας από τους θρύλους της jazz που βοήθησε στο σχεδιασμό του όρου αυτού και δε θα βρεθεί jazz μουσικός ακόμα και τώρα που δε θα συμπεριλαμβάνει τον Davis στη λίστα με τις επιρροές του. Ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο για τον ίδιο, όσο και για το είδος και τη δεκαετία ολόκληρη. Το όνομά του βαρύ και το έργο του άκρως σημαντικό.
8. Frank Sinatra – In The Wee Small Hours (1955): Ο Frank Sinatra ξεκίνησε την μουσική του πορεία τη δεκαετία του 40, επομένως ο δίσκος αυτός αντιστοιχεί στην 9η κυκλοφορία του. Ο συνεσταλμένος τόνος του δίσκου και το στιχουργικό του περιεχόμενο, αντανακλούν θέματα που αντιμετωπίζουμε συνεχώς. Γι’ αυτό μάλιστα ονομάστηκε ως ένας από τους πρώτους δίσκους με concept.
Ε, και είναι Frank Sinatra.
8 + 1. Johnny Cash – The Songs That Made Him Famous (1958): Ο πολύ γνωστός σε όλους μας Johnny Cash με την ιδιαίτερη βαριά φωνή του, κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του το 1958 με τον τίτλο ετούτο. Τίτλος ο οποίος αποδείχθηκε προφητικός, αφού πραγματικά έκτοτε καθιερώθηκε και παρέμεινε στις κορυφές των μουσικών επιλογών για τις επόμενες 5 δεκαετίες. Εδώ θα βρούμε το “Ι Walk the Line”, που αν δεν το ξέρουμε στην αρχική του μορφή, όλο και κάποια διασκευή θα έχουμε πετύχει.
