Η Ιωάννα Γεωργαντά και οι Βάκχες της

Συντάκτρια: Σοφιανού Θεοφανία

Κάθε χρόνο οι ART MATES Theater Group φροντίζουν να μας εκπλήσσουν όλο και περισσότερο. Εκεί που μετά τον “Ματωμένο Γάμο” του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, και τη μαύρη κωμωδία “Κλέψε λιγότερο” του Ντάριο Φο που σου αφήνει ως έργο μία γλυκόπικρη γεύση για την κοινωνία του σήμερα, πιστεύεις ότι έχεις δει τα όριά τους, έρχονται να αναμετρηθούν με τις “Βάκχες” του Ευρυπίδη. Το αποτέλεσμα;

Το ΤFC σας παρουσιάζει τις Βάκχες, σε κλαμπ -ναι σε κλάμπ-. Μία παράσταση με πολύ χορό, εντυπωσιακά σκηνικά και γέλιο. Εκεί όμως κρύβεται η παγίδα. Θα μείνεις μόνο στο φαίνεσθαι ή θα μπορέσεις να γίνεις κομμάτι της παράστασης και να παρακολουθήσεις πραγματικά την ιστορία που έχουν να μας πουν;

Θα αφήσω τη συνέντευξη με την ηθοποιό και σκηνοθέτη της καρδιάς μας, Ιωάννα Γεωργαντά, να σας πείσει γιατί πρέπει να είστε και εσείς μαζί μας την Παρασκευή 18 Μαΐου στο Κλειστό Θέατρο Συκεών και ώρα 21.30 για την τελευταία τους παράσταση!

Ε: Πώς έγινε η επιλογή του έργου;

Α: Δεν έχω πολύ μεγάλη λατρεία στις αρχαίες τραγωδίες. Μπερδεύουν και φορτώνουν πολύ καθώς είναι πολύπλευρες. Ήθελα να ανεβάσω μία παράσταση, η οποία ναι μεν θα έχει τρομερό ενδιαφέρον, αλλά καθώς τα αρχαία κείμενα είχαν αντίκρισμα στην εποχή την οποία γράφτηκαν, θέλησα να δώσω μία πιο σύγχρονη πλευρά τους, καθρεφτίζοντας το σήμερα.

Ε: Πώς θα χαρακτήριζες το έργο;

Α: Δεν ξέρω άμα γνωρίζεις την Κ-pop. Εγώ πάντως δεν τη γνώριζα μέχρι πολύ πρόσφατα που μου το είπε η Φωτεινή -μέλος της ομάδας-. Αυτό λοιπόν μου αρέσει να χρησιμοποιώ ως χαρακτηρισμό.

Ε: Δεν τη φοβάσαι την κριτική;

Α: Όχι. Πλέον την κριτική δεν τη φοβάμαι, γιατί έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος και τα δεδομένα. Η ομάδα είναι τολμηρή και είναι ιδιαίτερο να έχεις ακολούθους. Είναι τιμητικό και σου δημιουργεί μία τρομερή αίσθηση ευθύνης η ανάγκη να εκφράζεσαι. Είναι όμορφο όμως, μετά από 10 χρόνια, να βλέπεις ότι η ομάδα σου σε εμπιστεύεται και να βρίσκεις partners in crime. Ανθρώπους -συμπεριλαμβανομένου και του κοινού- που θα πιστέψουν αυτό που κάνεις και θα μπουν σε έναν άλλον κόσμο. Αυτόν που δημιούργησες εσύ. Την είδα -αν θέλεις- διονυσιακά!

Ε: Πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι η διασκευή αυτή αποτελεί προσβολή προς τον Ευρυπίδη. Συμφωνείς;

Α: Φυσικά και θα μπορούσαν. Πρόσεξε όμως. Το κείμενο είναι ατόφιο. Σχόλια τέτοιου είδους υποδεικνύουν ότι έχεις μείνει στην εικόνα και δεν έχεις μπει στο έργο. Είναι διασκευασμένο με πολύ προσοχή ώστε να κρατήσουμε και το αρχαίο κείμενο. Το διαφορετικό και τολμηρό, δεν μπορείς να το δεχθείς εύκολα και αφού έκανα αυτό το βήμα, δεν θα κάνω ξανά πίσω.

Ε: Πώς θα ήθελες να είναι το θέατρο σήμερα;

Α: Μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό που χαρακτηρίζει όλο μου το είναι αυτήν την χρονική στιγμή: Ελευθερία…Θα ήθελα το θέατρο να σου δημιουργεί αυτό το συναίσθημα. Να είναι τολμηρό, αλλά όχι χυδαίο. Να σου βγάζει τη συλλογικότητα, γιατί το “μόνος μου”, η ατομικότητα, είναι φυλακή. Δεν πρέπει να νοιάζεσαι μόνο για την πάρτυ σου. Μου λείπει η ομάδα και οι ανοιχτοί άνθρωποι. Σε κλειδώνει η έλλειψή αυτών και είσαι λιγότερο δημιουργικός.

Ε: Ποιός είναι ο στόχος σας; Τι συναισθήματα αποσκοπείς να βγάλετε από τον θεατή;

Α: Το συναίσθημα είναι ένα και αυτό είναι “πάθος”. Προβληματίσου και ανήγαγε την πλοκή και το νόημα στο σήμερα. Πόσο ελεύθεροι είμαστε; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να φτάσεις στα άκρα;