fbpx
Theater

Η γυναίκα στο μουσείο

Συντάκτρια:Kαιμακάμη Δήμητρα
Φωτογράφος:Καιμακάμη Δήμητρα

  Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφτεί για το γυναικείο φύλο κατά τη διάρκεια των αιώνων; Ποιήματα, τραγούδια, θεατρικά έργα που χωρίς την ύπαρξη γυναικών θα ήταν μισά ή δεν θα υπήρχαν καν. Υπήρξαν γυναίκες που άλλαξαν εποχές , που προκάλεσαν πάθη και φόνους. Άλλες που ενέπνευσαν κυριολεκτικά θαύματα, και άλλες που η ανθρωπότητα τις χρειάστηκε για να συνεχίσει να εξελίσσεται. Οι γυναίκες είναι αυτές που αγαπήθηκαν παράφορα όσο εξίσου και μισήθηκαν και πολλές φορές ακόμη αδικήθηκαν. Η γυναίκα λοιπόν ήταν ακόμα μια φορά η αφορμή για την δημιουργία ενός πρωτότυπου δρώμενου το οποίο έλαβε χώρο την Τρίτη στο Λαογραφικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και μας έφερε πιο κοντά σε αυτό το πολύπλοκο πλάσμα, τον αιώνιο γρίφο και… “την άνθρωπο” όπως πολύ όμορφα έχει ειπωθεί από την ποιήτρια Ζωή Καρέλλη.

    Ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί το βράδυ της Τρίτης στο μουσείο, ήταν ίσως περισσότερος από τον αναμενόμενο, και σίγουρα αρκετά ανυπόμονος να παρακολουθήσει. Ήδη με την είσοδο του μπορούσε κανείς να παρατηρήσει 5 κούκλες με κουστούμια αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους αλλά και εξίσου εντυπωσιακά, δοσμένα από το βεστιάριο του ΚΘΒΕ. Ο σκηνοθέτης Ιορδάνης Αιβάζογλου επέλεξε να παρουσιάσει τη γυναίκα σε όλες τις εποχές και να αναδείξει το ρόλο που διαδραμάτισε με τη βοήθεια 4 ηθοποιών (3 ανδρών και 1 γυναίκας!). Το ταξίδι ξεκίνησε με ένα απόσπασμα από τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, όπου οι γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης εκμεταλλευόμενες θετικά τη θέσης τους μέσω της σεξουαλικής απεργίας προσπαθούν να πείσουν τους άνδρες τους να σταματήσουν τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Αμέσως μεταφερόμαστε 2,5 χιλιάδες χρόνια μετά με αφορμή το Λουλούδι της ερήμου, την απίστευτη πραγματική ιστορία της Γουόρις Ντίρι που αφορά την κλειτοριδεκτομή και αποτελεί απόδειξη της βαναυσότητας που βιώνουν ακόμα και σήμερα οι γυναίκες σε ορισμένες περιοχές του κόσμου.

    Ύστερα μέσα από ένα απόσπασμα της Βαβυλωνίας του Δημήτρη Βυζάντιου όπου κάποιοι άνδρες προσπαθούν αλλά δεν καταφέρνουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους λόγω της διαφορετικής προφοράς τους είναι φανερό ότι στην κοινωνία του 18ου αιώνα δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν οι άνδρες που θεωρούνταν κυρίαρχοι πόσο μάλλον γυναίκες. Και μετά είναι η σειρά για τη γυναίκα της Σμύρνης, μια γυναίκα γεμάτη πόνο και πίκρα αλλά παράλληλα με γλυκές αναμνήσεις και με ένα φορτίο εμπειρίας στις πλάτες της. Και φυσικά ακολουθεί η εποχή του κινηματογράφου με τις γυναίκες να αρχίζουν να συνειδητοποιούν δειλά την δύναμη τους αλλά και η εποχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου οπού το σώμα τους αποτελεί μέσο ευχαρίστησης για τους κατακτητές. Τελικός σταθμός η γυναίκα του σήμερα, ένα ον με απίστευτες και διαφορετικές ικανότητες καθώς και με ποικίλους ρόλους το οποίο όμως αποτελεί δυστυχώς το εύκολο θύμα στον εργασιακό του χώρο. Το ερώτημα που μας απασχολεί είναι ένα : Πόσο ελεύθερη είναι η γυναίκα τελικά;

Ελπίζουμε την επανάληψη του δρώμενου για ακόμα περισσότερους θεατές.


0

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *