fbpx
AlternativehomeTravel

Βαγγέλης Βασιλειάδης: Ο πρώτος Έλληνας που διέσχισε τον Αρκτικό Κύκλο

Από τους Ορφέα Χωρινόπουλο & Μαρίνα Ζιγνέλη

300 χλμ. στον Αρκτικό Κύκλο με ένα έλκηθρο, 6 Σιβηριανά Χάσκι στους -30 βαθμούς Κελσίου. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται τρελή ιδέα. Όχι όμως για τον Βαγγέλη Βασιλειάδη. Με αφορμή το διαγωνισμό Fjällräven Polar, ο Βαγγέλης έλαβε μέρος, κέρδισε και ήταν ένας από τα 20 άτομα από όλον τον κόσμο που θα έκαναν το φοβερό αυτό ταξίδι. Έτσι τον Απρίλιο του 2018, εκείνος έζησε μια εμπειρία που όμοια της ελάχιστοι άνθρωποι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη έχουν την ευκαιρία να ζήσουν.

Ο Βαγγέλης Βασιλειάδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Αγαπάει τα ταξίδια και σίγουρα δεν μπορεί να μείνει για πολύ καιρό σε ένα μόνο μέρος. Την αγάπη αυτή μοιράζεται με τον κόσμο μέσω του blog του vaggelis.gr . Διατηρεί, επίσης, μια ακόμη ιστοσελίδα, το cheaptickets.gr, όπου κανείς μπορεί να βρει διάφορες προσφορές για οικονομικά ταξίδια σε όλον τον κόσμο. Όταν ήρθε, λοιπόν, η ευκαιρία να  διασχίσει τον Αρκτικό Κύκλο με ένα έλκηθρο, ο Βαγγέλης το κυνήγησε όσο μπορούσε και τα κατάφερε να υψώσει εκεί την ελληνική σημαία. Σήμερα, σχεδόν 2 μήνες μετά, μιλά στο TFC Magazine για την εμπειρία αυτή αλλά και για το πάθος του να γνωρίσει κάθε γωνιά της Γης.

Ε: Πώς αποφάσισες να συμμετάσχεις σε έναν τέτοιο διαγωνισμό;

Α: Εγώ γενικότερα και πριν τον διαγωνισμό ταξίδευα ήδη πάρα πολύ. Διατηρώ μάλιστα εδώ και περίπου 2 χρόνια κι ένα travel blog, το vaggelis.gr,  στο οποίο μπορεί κανείς να βρει πολλές πληροφορίες και tips για ταξίδια. Τον διαγωνισμό αυτόν τον βρήκα τυχαία από μια ομάδα στο Facebook, όπου την είχε δημοσιεύσει ένας Έλληνας που ζει στο Βέλγιο και συμμετείχε πέρυσι. Έτσι, χωρίς πολλή σκέψη άρχισα κατευθείαν τις διαδικασίες για να πάρω μέρος.

Ε: Ποιά ήταν η διαδικασία επιλογής;

Α: Ο διαγωνισμός αυτός διοργανώνεται κάθε χρόνο από την Fjällräven. Η εταιρεία αρχικά χωρίζει όλον τον κόσμο σε 10 τμήματα/ζώνες. Από κάθε τμήμα παίρνει τον πρώτο σε ψήφους και έναν ακόμα που αρμόζει κατά τη γνώμη τους σε αυτό που προσπαθούν να προβάλουν  σαν φιλοσοφία ζωής. Συνολικά, λοιπόν, 20 άτομα από όλον τον κόσμο συν 4 δημοσιογράφους! Μαζί με την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Κύπρο και την Τουρκία, η Ελλάδα φέτος ανήκε στο τμήμα της Μεσογείου. Όλες αυτές οι χώρες στην ουσία διαγωνίζονταν για μια θέση! Έτσι, το πάλεψα όσο μπορούσα με γνωστούς και φίλους ώστε να το μάθει ο κόσμος και να το στηρίξει όσο γίνεται περισσότερο!

Ε: Πώς καταφέρνει ένας οργανισμός να προσαρμοστεί σε τόσο αντίξοες σύνθηκες στον Αρκτικό Κύκλο;

Α: Αρκετά δύσκολα θα έλεγα. Φαντάσου ότι ήταν η πρώτη φορά που κάποιος τα παράτησε γιατί αντιμετώπισε πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Γενικά, μια από τις βασικές οδηγίες που μας είχαν δώσει ήταν να καταναλώνουμε σχεδόν 6.000 θερμίδες την ημέρα! Εγώ σαν Βαγγέλης είμαι άνθρωπος που δε τρώω πολύ κι έτσι την τρίτη ημέρα του ταξιδιού είχα αρχίσει να έχω παραισθήσεις. Από εκεί και πέρα, τις υπόλοιπες μέρες προσπάθησα να τρώω όσο περισσότερο μπορώ για να ανταπεξέλθω. Για εμάς που ερχόμασταν από Μεσογειακές χώρες η μετάβαση ήταν αρκετά έντονη καθώς έχουμε συνηθίσει στο θερμό κλίμα.

Γυρνώντας είχα χάσει σχεδόν 5.5 κιλά και μας είχαν πει ότι το σώμα μας θα ήθελε περίπου ένα μήνα να επανέλθει στους φυσιολογικούς ρυθμούς του. Βέβαια με το που γύρισα επειδή δεν έχω συνηθίσει να κάθομαι για πολύ, έφτιαξα πάλι ένα σάκο και πήγα στο Πάπιγκο και πραγματικά αισθανόμουν ξεκούραστος. Αυτό είναι η απόδειξη ότι το μυαλό πολλές φορές ξεπερνά το σώμα.

Ε: Τι απαιτήσεις έχει ένα τέτοιο ταξίδι;

Α: Πολλοί άνθρωποι τόσα χρόνια νόμιζαν πως πρέπει να είσαι σε απίστευτα καλή φυσική κατάσταση για να αντέξεις αυτό το ταξίδι. Γι’αυτό κιόλας έπαιρναν μέρος άτομα που συμμετείχαν για χρόνια σε μαραθωνίους. Αποδείχτηκε όμως ότι δε σε βοηθάει τόσο η φυσική σου κατάσταση όσο η θέληση σου να πραγματοποιήσεις το ταξίδι και φυσικά η δύναμη για να επιβιώσεις. Κάθε μέρα σχεδόν με το έλκηθρο διανύαμε τρέχοντας 13-14 χλμ.,για να βοηθήσουμε τα σκυλιά ειδικά στις ανηφόρες, τα οποία στο χιόνι ισοδυναμούν με σχεδόν 35 χλμ. Η καθημερινή απόσταση που διανύαμε συνολικά ήταν κοντά στα 60 χλμ τη μέρα και κρατούσε λίγο πολύ 8 ώρες η κάθε διαδρομή.

Επωφελήθηκα πάρα πολύ από το γεγονός ότι έκανα για χρόνια σκι, οπότε λίγο πολύ ήξερα πως να σταθώ σωστά πάνω στο έλκηθρο και τι κινήσεις να κάνω ώστε να μην τραυματίσω με οποιοδήποτε τρόπο τη μέση και τα γόνατά μου τα οποία δέχονται τρομερούς κραδασμούς στην διάρκεια της μέρας.

E: Πώς επιβιώνεις σε ένα τέτοιο ταξίδι;

Α: Αν εξαιρέσεις τον εξοπλισμό που μας παρείχε η εταιρεία όσον αφορά τον ρουχισμό μας και τις σκηνές μας όλα τα άλλα έπρεπε να μάθουμε να τα κάνουμε χειρωνακτικά. Μέχρι και τη φωτιά κάθε βράδυ έπρεπε να την ανάψουμε μόνοι μας, χωρίς αναπτήρα εννοείται. Εκεί είναι που ξεκινά η βαθιά θέληση για επιβίωση. Έπρεπε να βράσουμε χιόνι για να έχουμε νερό ώστε να φτιάξουμε το φαγητό μας και φυσικά να ετοιμάσουμε την τροφή των σκυλιών. Κάθε πρωί ξυπνούσαμε γύρω στις 4.30 τα ξημερώματα, ετοιμάζαμε το φαγητό των σκυλιών, παίρναμε εμείς οι ίδιοι πρωινό και σιγά σιγά μαζεύαμε τη σκηνή, τα πράγματα μας και ετοιμάζαμε τα σκυλιά για το έλκηθρο. Όλο αυτό σαν διαδικασία διαρκούσε περίπου 2.5 ώρες κάθε μέρα. Αυτό που δυσκόλευε περισσότερο τις κινήσεις μας ήταν το απάτητο χιόνι.

Ε: Τι κινδύνους αντιμετώπισατε;

Α: Ο βασικός κίνδυνος ήταν η υποθερμία νομίζω. Η θερμοκρασία του σώματος σου έπρεπε να προσαρμόζεται συνέχεια με το περιβάλλον. Φορούσαμε 4 σετ εσωθερμικών ρούχων, ένα σετ του σκι και από πάνω 2 μπουφάν. Πάντα στον ύπνο έπρεπε να είμαστε στεγνοί οπότε είχαμε στο νου μας κάθε βράδυ να στεγνώνουμε ό,τι βρεγμένο είχαμε πάνω μας αλλιώς υπήρχε ο φόβος πνευμονίας. Μας είχαν προειδοποιήσει άλλωστε ότι αυτό το ταξίδι είναι η απόλυτη χειμερινή επιβίωση.

Ε: Πόσο εύκολο είναι να ταξιδέψει κανείς σήμερα;

Α: Σίγουρα πολύ πιο εύκολο απ’οτι φαντάζονται όλοι. Είμαι άνθρωπος που θα ξυπνήσω την Κυριακή το πρωί κι αν δεν έχω να κάνω κάτι θα πάρω το αυτοκίνητο μου και θα πάω μια εκδρομή μόνος μου. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους ότι για να κάνεις ένα ταξίδι πρέπει να μαζέψεις αρκετά χρήματα και να πας κάπου πολύ μακριά. Ωστόσο για μένα μια εκδρομή στην Ελλάδα με το αυτοκίνητο μπορεί εξίσου να με χαλαρώσει και να με ηρεμήσει. Αν κάτσεις και το σκεφτείς και γίνει τόσο μεγάλη ιδέα στο μυαλό σου, δε θα το κάνεις ποτέ. Γι’αυτό πρέπει τη στιγμή που το θες, να φεύγεις κιόλας γιατί σημαίνει ότι το έχεις ανάγκη.

Ε: Τι κρατάς σας αγαπημένη ανάμνηση μετά από όλο αυτό;

Α: Θα έλεγα ότι το βασικό πράγμα που με εντυπωσίασε και δε θα ξεχάσω ποτέ είναι η αγάπη και η αφοσίωση από αυτά τα Σιβηριανά Χάσκι. Πρόκειται για ζώα πανέμορφα και ταυτόχρονα πανέξυπνα που πραγματικά παίζουν τρομερό ρόλο στην επιβίωση σου εκεί πάνω. Και φυσικά θα μου μείνει η γνωριμία μου με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Η εμπειρία αυτή θα μείνει αξέχαστη για πάντα και ξέρω ότι και μένα σαν Βαγγέλη με έχει αλλάξει, ώστε να εκτιμήσω ακόμα και τα πιο απλά, καθημερινά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα.

To sum up…

Αξίζει να αναφέρουμε ότι από το ταξίδι αυτό δεν επωφελήθηκε μόνο ο Βαγγέλης συμμετέχοντας, αλλά και οι άνθρωποι που θέλησε εκείνος να βοηθήσει με φιλανθρωπικό σκοπό. Η πρώτη δράση που οργάνωσε αφορά το Ορφανοτροφείο Θηλέων Θεσσαλονίκη “Η Μέλισσα” σε συνεργασία με την οικογένεια Κουκουτάρη και τα Pitatakia τους. Η οικογένεια Κουκουτάρη ανέλαβε να εξασφαλίσει για 4 μήνες το πρωινό και το απογευματινό γεύμα των 17 κοριτσιών που φιλοξενούνται στο Ορφανοτροφείο. Η δεύτερη δράση που οργάνωσε ο Βαγγέλης έγινε σε συνεργασία με την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Στόχος ήταν να βοηθήσουν με τον καλύτερο τρόπο τον μικρό Νικόλα, ο οποίος διαγνώστηκε με ολική ανώμαλη εκβολή πνευμονικών φλεβών (περίπτωση συγγενούς καρδιοπάθειας). Έτσι, ο Βαγγέλης, μαζί με το Paok Action και με αφορμή το ταξίδι του συγκέντρωσε χρήματα τα οποία κατατέθηκαν κατευθείαν στην οικογένεια του μικρού Νικόλα.

Ο Βαγγέλης Βασιλειάδης έζησε την απόλυτη εμπειρία επιβίωσης και σίγουρα έμαθε πολλά από αυτή. Αν κάτι πρέπει τώρα να μάθουμε κι εμείς από εκείνον είναι ότι ο κόσμος ανοίγεται διάπλατα μπροστά μας κι εμείς μπορούμε να τον ανακαλύψουμε. Να μάθουμε να προτιμούμε την θέση του αυτοκινήτου ή του αεροπλάνου αντί του καναπέ του σαλονιού μας. Η πρώτη μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους ενώ η δεύτερη πιθανότατα θα μας κρατήσει στάσιμους. Και να μη ξέχναμε βέβαια ότι κανένα όνειρο δεν έγινε πραγματικότητα χωρίς να υπάρχει τρομερή θέληση!

Info

Βρείτε τον Βαγγέλη Βασιλειάδη στο Facebook και στο Instagram


0

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *