Συντάκτης: Κυνηγόπουλος Ιορδάνης
Έχοντας περιγράψει/κριτικάρει την προηγούμενη φορά ταινία με συναίσθημα, συγκίνηση και έντονες στιγμές αγάπης και πόνου (”A monster calls” αν δεν το τσέκαρες ήδη πήγαινε δες το και σε περιμένω) , αυτή την φορά αγαπητέ αναγνώστη θα σε ταξιδέψω στην κοντινή Ισπανία (ναι ξέρω το ‘μακρινή’ ακούγεται καλύτερα, αλλά…εε δίπλα είναι) και πιο συγκεκριμένα στην Μαδρίτη. Βρες κάποιον που αγαπάς, φίλο, φίλη, σχέση (αν δεν έχεις σόρρι που στο θυμίζω αλλά ξέχνα την/τον ρε φίλε, πάει πόσος καιρός τώρα, αρλεκίνε σαλτιμπάγκε, πως κατάντησες έτσι;), άραξε στον υπέροχο σου καναπέ και βάλε την ακόλουθη ταινιάρα που θα σου προτείνω να παίζει. Μαύρη κωμωδία έχει το μενού σήμερα και πίστεψε θα σε κρατήσει στην οθόνη μέχρι το τέλος (οπότε μάλλον ακύρωσε το Netflix and Chill γιατί μάλλον θα είναι μόνο chill και θα σε κοροϊδεύουν στα ανομολόγητα [επίσης τι παίζει με τις παρενθέσεις; {ωπ τι έγινε τριπλ λουπ και πλωτ τουίστ με αγκύλες, το πράγμα ξεφεύγει!}])! Ας μην μακρηγορώ άλλο λοιπόν. ” Crimen Ferpecto” ο τίτλος, παραγωγής 2004 και 106′ λεπτά σε διάρκεια. Πρωταγωνιστούν ο Guillermo Toledo και μαζί του η Gustavo Ferrada. Θες ακόμη να πεισθείς ότι έχω δίκιο. Δες τον. Όχι…ΔΕΣ ΤΟΝ.
Πλοκή
Θα ήταν κρίμα να σποϊλάρω το όλο θέμα της ταινίας οπότε θα προσπαθήσω να σου περιγράψω τα βασικά. Βέβαια μια κωμωδία, όταν χαρακτηριστεί ως μαύρη, προδιαθέτει τον θεατή για έναν θάνατο που έχει γίνει, θα γίνει,ή υπάρχει πιθανότητα να γίνει. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και εδώ. Ο Rafael (Guillermo Toledo) είναι κάτοικος Μαδρίτης και υπεύθυνος στον γυναικείο τομέα ένδυσης στο πολυκατάστημα Yeyo’s. Η ζωή του είναι αξιοζήλευτη, ειλικρινά μιλώντας, λεφτά, στυλ, λατρεύεται ως βασιλιάς και, θεέ μου, γυναίκες. Πολλές γυναίκες, μικρές, μεγάλες, νέες, ώριμες, ελεύθερες, παντρεμένες, και μπόλικο σεξ να απαρτίζουν την καθημερινότητα του. Ω ναι, η ζωή είναι τέλεια για τον Rafael. 
Οπότε τι θα πάει στραβά; Αυτό είναι το φλέγον ερώτημα! Στην κατά τα άλλα ονειρική ζωή του μουσάτου μας πρωταγωνιστή, υπάρχει ένας μεγάλος στόχος. Να γίνει προϊστάμενος ολόκληρου του ορόφου, να διευθύνει δηλαδή και το αντρικό τμήμα, αν και θεωρείται τιποτένιο για αυτόν. Παραπάνω λεφτά, παραπάνω ισχύς, παραπάνω άποψη στα σχέδια και τις πολιτικές του Yeyo’s. Βέβαια, το αντρικό τμήμα έχει και αυτό τον υπεύθυνο του, και ακούει στο όνομα Δον Αντόνιο. Για να είμαστε ρεαλιστές όμως, πως να συναγωνιστεί ένας τυπάκος που πουλάει κάλτσες και φανελάκια, έναν ειδήμονα της πειθούς και μάστορα της χειραγώγησης, Ισπανό εραστή, που πουλάει γούνες και ακριβά εσώρουχα σαν σπόρια; Sounds good, uh? Και βέβαια ακούγεται καλό. Και κάπου εδώ, είναι που μπαίνουν εμπόδιο τρία πράγματα. Η τύχη, οι δημόσιες σχέσεις, και η Lourdes (Gustavo Ferrada). Επίσης υπάλληλος του πολυκαταστήματος, η Lourdes, περνά στην αφάνεια σχεδόν από όλους και κυρίως από τον Rafael, όντας σαν τον ξυρισμένο Σωτήρη Καλυβάτση μέσα σε ένα συνονθύλευμα μοντέλων της Victoria’s Secret. Ωστόσο η μοίρα ήθελε να τα φέρει έτσι που οι δύο πρωταγωνιστές μας θα γνωριστούν. Και θα γνωριστούν καλά… 
Συμπεράσματα
Ταινία ευχάριστη, με έξυπνα αστεία και μια εξαιρετική ερμηνεία από τον Toledo. Η εναλλαγή από άρχοντα της Μαδρίτης και των γυναικών της σε φοβισμένο μικροαστό και υποχείριο συμβάντων και περιστάσεων είναι τέλεια. Perfecto που λέμε. Εδώ όμως ο όρος είναι Ferpecto και υπάρχουν και πιθανότητες λάθους, σε αυτή την υπόνοια του τέλειου εγκλήματος που εισβάλει στο μυαλό του. Τα χρώματα τις ταινίες έχουν αποχρώσεις φθινοπώρου, και κρατούν το μάτι του θεατή ξεκούραστο στα αλλεπάλληλα πλάνα. Λουσμένη με την όμορφη ισπανική γλώσσα και την μαρδιλένικη διάλεκτο, αποτελεί μια ευχάριστη αλλαγή από τα αγγλόφωνα φιλμ και τις ελληνικές ταινίες που τυχαίνει να παρακολουθήσουμε. Η Ferrada παίζει εξίσου καλά, ακόμη και αν οι περισσότερες χιουμοριστικές σκηνές ανήκουν στον συμπρωταγωνιστή της. Ο ρόλος της εξαρτημένης, παρανοϊκής, ερωτευμένης, της ταιριάζει γάντι και τον βγάζει άριστα και στον φακό. Μαζί τους, ακόμη μερικοί ηθοποιοί πλαισιώνουν αυτό το ευχάριστο group, που θα συντροφέψει το βράδυ σου με βασικούς την φαμίλια της Lourdes και τους φίλους του Rafael. Η μουσική δεν αποτελεί ορόσημο στην ταινία, περισσότερο σημασία δίνεται στην εικόνα και στις ερμηνείες των ηθοποιών, ωστόσο παίζει εύστοχα στο παρασκήνιο, και ντύνει όμορφα τις σκηνές.
Εν κατακλείδι
Αν με ρωτήσεις ποια κωμωδία σε εξέπληξε περισσότερο ενώ δεν το περίμενες, θα σου έλεγα σίγουρα το Crimen Ferpecto. Θυμάμαι το είχα δει σε εποχές Filmnet (την έδειξε το απόγευμα ρε πονηρέ, και στο Filmnet 2, όχι στο Filmnet 3 μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα ακριβώς, όπου προβάλλονταν καθημερινά ταινίες αισθησιακού περιεχ-) …
Ναι, κατάλαβες τι θέλω να τονίσω και αυτό μετράει! Για αυτό και σε κοιτάζω με αυτό το βλέμμα αυτή την στιγμή.
Ωστόσο, στην προτείνω ανεπιφύλακτα. Δεν έχει την αψεγάδιαστη κουλτούρα για να σε καθηλώσει, προφανώς, ούτε μηνύματα με ιδιαίτερο νόημα προς τον θεατή. Έχει όμως μια άλφα αγωνία, από την στιγμή που πλανάται το έγκλημα και ο φόνος στην ατμόσφαιρα, και παράλληλα στιγμές αστείες, γελοίες και ένα ευφυέστατο φινάλε, που είναι ικανό να σε κρατήσει μέχρι το τέλος. Οπότε ναι αγαπητέ μου αναγνώστη, από μένα και το TFC, η ταινία για αυτή την εβδομάδα είναι αυτή. Ως την επόμενη φορά, hasta la Vista Baby.
Υ.Γ
Όπως θα πρόσεξες δεν σου έδειξα πουθενά την Lourdes. Μα καλά θα αναρωτηθεις εύστοχα, καμία εικόνα για την πρωταγωνίστρια; Ούτε ένα μικρό κειμενάκι με ένα gifάκι της στο τέλος; Και θα σου απαντήσω:
1) Πρέπει πραγματικά να δεις αυτή την punchable φάτσα από μόνος σου, στην ροή της ταινίας.
2) Καλά, Ισπανίδα ξυρισμένος Σωτήρης Καλυβατσής; Πόσο αξίζει να το δεις αυτό ρε συ;;
0
